Νίκος Μωραΐτης: Η γάτα Ιμαλαΐων ήταν λέων

Μέσα σε λίγους μήνες, από τη γάτα Ιμαλαΐων φτάσαμε στην έφοδο των μπολσεβίκων στα χειμερινά ανάκτορα της Διαπλοκής. Ο πιο ΔΟΛιος εκδοτικός οργανισμός της χώρας, ο εκτελεστικός βραχίονας του συστήματος της διαφθοράς περνάει στα χέρια του εχθρού.

του Νίκου Μωραΐτη

Τι παίκτης! Έστω και σε μακιαβελικό επίπεδο, ο Τσίπρας αποδείχθηκε άπιαστος.

Διότι καλό είναι να θυμόμαστε. Πώς ξεκίνησαν όλα; Με μία γάτα Ιμαλαΐων, να τριγυρίζει στο σαλόνι της… μυστικής συνάντησης Τσίπρα

– Ψυχάρη. Ο ιστορικός εκδότης χρησιμοποίησε μία μέθοδο που είναι αποτελεσματική σε κάθε Βυζάντιο: αυτή του εκβιασμού.

Τριγυρίζει η γάτα στο σαλόνι. Σαν να του λέει ο γηραιός εκδότης: «Μικρέ, σε έχω στο χέρι. Έχω ράμματα για τη γούνα σου». Τι ράμματα; Ποιος ξέρει; Κασέτες; Συνομιλίες; Συναλλαγές;

Σε αυτό το σημείο κάθε Σημίτο-Σαμαράς θα είχε λυγίσει: «Μη βγάλεις τίποτα, θα κάνω ό,τι θέλεις», και αμέσως θα είχε σηκώσει το ακουστικό να πει στον τραπεζίτη να δώσει άλλο ένα θαλασσοδάνειο στο ΔΟΛ με υποθήκη… αέρα κοπανιστό. Ο «μικρός» όμως είναι αλλιώς: «Βγάλε ό,τι θέλεις στη φόρα. Δάνειο δεν έχει». Γιατί δεν ήταν γάτα. Ήταν ένας αλλά λέων.

Μέσα σε λίγους μήνες, από τη γάτα Ιμαλαΐων φτάσαμε στην έφοδο των μπολσεβίκων στα χειμερινά ανάκτορα της Διαπλοκής. Ο πιο ΔΟΛιος εκδοτικός οργανισμός της χώρας, ο εκτελεστικός βραχίονας του συστήματος της διαφθοράς περνάει στα χέρια του εχθρού.

Ας είναι σαφές για τι μιλάμε. Δεν μιλάμε για τους εξαιρετικούς πολιτιστικούς συντάκτες, τους έγκυρους αθλητικογράφους, το υποδειγματικό περιοδικό της Κυριακής και δυο – τρεις γενναίες πέννες που τις είχαν εκεί για ξεκάρφωμα. Η εφημερίδα κρίνεται από τις πρώτες σελίδες, όχι από τις τελευταίες. Μιλάμε λοιπόν για τον δημοσιογραφικό εσμό που δικαιολόγησε ληστείες και μνημόνια, που έκανε πλάτες σε ηγετίσκους της μίζας και χρηματιστήρια, που γιγάντωσε σκάνδαλα, διέγραψε ευθύνες, διέστρεψε δηλώσεις, αλλοίωσε συνειδήσεις, χειραγώγησε συνειδητά έναν ολόκληρο λαό για είκοσι χρόνια. Αυτά τα ανάκτορα αλώθηκαν.

Ως εδώ καλά, όμως εδώ τελειώνουν τα «πανηγύρια». Διότι αν κανείς φανταστεί ότι ο μέσος αριστερός ψηφοφόρος θα ανεχθεί μία κόκκινη διαπλοκή στη θέση μίας πρασινομπλέ, είναι γελασμένος. Ο κόσμος που στήριξε το ΣΥΡΙΖΑ, επιμένοντας ακόμη και μετά τους πολλούς συμβιβασμούς του, το έκανε γιατί πιστεύει σε μία καθαρότητα έναντι της δολιότητας των Πρετεντέρηδων.

Αν ο αριστερός δημοκρατικός πολίτης δει τα φίδια του κυνισμού, της διαφθοράς, της δημοσιογραφικής παρακμής να αλλάζουν δέρμα, να γλείφουν εκεί που έφτυναν και να εκθειάζουν το ΣΥΡΙΖΑ, την ίδια στιγμή έχει αηδιάσει και έχει φύγει.

Ας το ξέρει καλά η κυβέρνηση. Ο ΔΟΛ στη συνείδηση του κόσμου ισούται με την πράσινη και μπλε διαφθορά, είναι ισοδύναμο της χρεοκοπίας της χώρας. Το ότι τον «άλωσε» (αν τον άλωσε) καταγράφεται στις στρατηγικες της νίκες. Αν όμως προσπαθήσει να αλλάξει χρώμα στις διεφθαρμένες γραφίδες που ο ελληνικός λαός έστειλε στο δημοσιογραφικό χρονοντούλαπο, θα πάει κι εκείνη εκεί μαζί τους.