Paola Magni: Η εγκληματολόγος που εξιχνιάζει δολοφονίες αναλύοντας έντομα

Caucasian woman in a white forensic uniform taking blood samples in a crime scene. She is using professional equipment.

Η Paola Magni είναι εγκληματολόγος εντομολόγος και δουλεία της είναι να ερευνά πώς τα έντομα που βρέθηκαν στον τόπο του εγκλήματος μπορούν να βοηθήσουν τους ερευνητές να βρουν το δολοφόνο.

Συνεργάζεται συχνά με αστυνομικούς και ιατροδικαστές, οι οποίοι,

ίσως παραδόξως, συχνά απωθούνται τα έντομα.

«Οι παθολόγοι μισούν τα έντομα», λέει για τους γιατρούς που εξετάζουν τα πτώματα. Αλλά η άνεσή της με αυτά τα μισητά πλάσματα, σε συνδυασμό με το ταλέντο της να επικοινωνεί εγκληματολογικές έννοιες στο κοινό σε συνεντεύξεις τύπου και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, την ώθησαν στην πρώτη γραμμή των καινοτομιών στην εγκληματολογική βιολογία.

Έχει συμβουλεύσει δεκάδες υποθέσεις ανθρωποκτονιών και ύποπτων θανάτων σε όλο τον κόσμο. Σε συνεργασία με την τοπική υπηρεσία υγείας, ίδρυσε το πρώτο εργαστήριο εγκληματολογικής εντομολογίας της Ιταλίας, που τότε στεγαζόταν στο νεκροτομείο του Τορίνο. Μια εφαρμογή smartphone που δημιούργησε με τίτλο SmartInsects, η οποία βοηθά τους ερευνητές να εντοπίζουν σφάλματα και να τους καθοδηγεί στον τρόπο συλλογής δειγμάτων, έχει κατέβει στα κινητά περισσότερες από 100.000 φορές, κυρίως από παθολόγους, αξιωματικούς επιβολής του νόμου και φοιτητές.

Και εφαρμόζοντας την εμπειρία της σε όλους τους ζωντανούς οργανισμούς που φτάνουν σε σκηνές εγκλήματος από μύγες μέχρι πεταλίδες, η Magni έχει γίνει ηγετική φιγούρα στον αναπτυσσόμενο τομέα της υδρόβιας εγκληματολογίας, η οποία επεκτείνει την επιστήμη των ποινικών ερευνών σε αποδεικτικά στοιχεία που βρίσκονται σε υδάτινα σώματα.

Αλλά το 2012, πριν γίνει παγκοσμίως γνωστή, ολοκλήρωνε ακόμα το διδακτορικό της στη βιολογία στη γενέτειρά της, το Τορίνο, στη βόρεια Ιταλία. Ένα πρωινό του Νοεμβρίου εκείνης της χρονιάς, ένας περαστικός εντόπισε ένα έφηβο κορίτσι ξαπλωμένο μπρούμυτα κοντά στη λίμνη Bracciano, 643 χιλιόμετρα νότια του Τορίνο. Η λίμνη, ένα ήσυχο σημείο όπου ασυνήθιστα φιλικοί κύκνοι πάλευαν με πάπιες και χήνες για ψωμί που πετούν οι άνθρωποι στην ακτή, προσελκύει κατοίκους από κοντινές πόλεις και ταξιδιώτες από τη Ρώμη.

Το πτώμα αναγνωρίστηκε ότι ανήκει στην 16χρονη Federica Mangiapelo, από την κοντινή πόλη Anguillara Sabazia. Δεν υπήρχαν σημαντικά σημάδια τραύματος, αλλά ο ώμος της νεαρής γυναίκας εξαρθρώθηκε, το σακάκι της μισοαφαιρέθηκε και η τσάντα και το κινητό της τηλέφωνο έλειπαν. Τα ξανθά μαλλιά της, τα ρούχα και τα παπούτσια της ήταν βρεγμένα, αλλά αυτό δεν έδειχνε απαραίτητα ότι ήταν στη λίμνη. Η προηγούμενη νύχτα ήταν βροχερή. Η αυτοψία έδειξε ότι είχε υποστεί καρδιακή ανακοπή και πέθανε τέσσερις ώρες πριν την βρει ο ποδηλάτης.

Ελλείψει αδιάσειστων στοιχείων που να υποδηλώνουν το αντίθετο, οι αρχές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι είχε πεθάνει από «φυσικά αίτια», που ίσως σχετίζονται με την επιληψία που φέρεται να είχε υποστεί ως παιδί. Αλλά η οικογένεια της Federica ήταν ανένδοτη ότι η κόρη τους, η οποία από όσο γνώριζαν ήταν απολύτως υγιής, δεν θα μπορούσε να πεθάνει ξαφνικά υπό τέτοιες μυστηριώδεις συνθήκες και εργάστηκαν για να κρατήσουν την υπόθεση ζωντανή στα μέσα ενημέρωσης.

Συμπτωματικά, η Magni είχε κάνει μια παρουσίαση για τον εγκληματολογικό υγρό στίβο σε μια ακαδημία εκπαίδευσης των Carabinieri της Ιταλίας, της στρατιωτικής αστυνομίας της χώρας, λίγο πριν πεθάνει η Federica. Ένας νεαρός αστυνομικός που ήταν παρών κατέληξε να αναλάβει την υπόθεση της Federica. Δεδομένης της κάλυψης από τα μέσα ενημέρωσης που τόνιζε την επιμονή της οικογένειάς της ότι δεν θα μπορούσε να πεθάνει από φυσικά αίτια, συνέστησε στους ανωτέρους του να επικοινωνήσουν με τη Magni, για να δουν αν θα μπορούσε να έχει μια νέα μέθοδο για να προσδιορίσει τι συνέβη στην όχθη της λίμνης τη νύχτα που πέθανε η Federica.

Η Magni δεν ήταν σίγουρη ότι θα μπορούσε να βοηθήσει, αλλά προσφέρθηκε να δοκιμάσει. «Κάθε επαφή αφήνει ένα ίχνος στο περιβάλλον της», μου είπε πρόσφατα, παραφράζοντας μια αρχή της εγκληματολογίας που συνήθως αποδίδεται στον Edmond Locard, έναν Γάλλο εγκληματολόγο που πέθανε το 1966. Στην περίπτωση της Federica, θα μπορούσε να είναι δυνατό να πει κανείς αν το κορίτσι ήταν στη λίμνη, ίσως παρά τη θέλησή της. Και αν ήταν στη λίμνη - ποια άλλα στοιχεία θα είχαν άθελά της μείνει πίσω;

Οι άνθρωποι γνωρίζουν τουλάχιστον από τον 13ο αιώνα ότι τα έντομα και άλλα μπορούν να βοηθήσουν στην επίλυση μυστηρίων. Το 1247, ο Sung Tz’u, ένας Κινέζος δικαστής και ερευνητής θανάτου για τα ποινικά δικαστήρια, έγραψε αυτό που θεωρείται το πρώτο εγκληματολογικό εγχειρίδιο στον κόσμο, έναν τόμο με τίτλο The Washing Away of Wrongs. Το βιβλίο μιλάει για έναν αγρότη που βρέθηκε μαχαιρωμένος μέχρι θανάτου με αιχμηρό αντικείμενο κοντά σε έναν ορυζώνα. Την επόμενη μέρα, οι ερευνητές έδωσαν εντολή στους υπόπτους να τοποθετήσουν τα δρεπάνια τους στο έδαφος. Οι μύγες συνέρρεαν σε μία μόνο από τις λεπίδες, δελεασμένες από ίχνη αίματος αόρατα στο ανθρώπινο μάτι. Αντιμέτωπος με αυτά τα στοιχεία, ο δολοφόνος ομολόγησε.

Η πρώτη σύγχρονη χρήση της εγκληματολογικής εντομολογίας πιστεύεται ότι συνέβη στη Γαλλία του 19ου αιώνα, όταν ένας γιατρός ανέλυσε τα λείψανα ενός παιδιού που βρέθηκαν σε μια πολυκατοικία. Εξετάζοντας τις προνύμφες της μύγας και τα κουτάλια του σκώρου στο πτώμα και χρησιμοποιώντας την κατανόησή του για τους κύκλους ζωής τους, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι το παιδί είχε πεθάνει μεταξύ οκτώ και δέκα μηνών πριν ανακαλυφθεί το σώμα. Με βάση την έκθεσή του, οι σημερινοί ένοικοι του διαμερίσματος απαλλάχθηκαν και η αστυνομία συνέλαβε ένα ζευγάρι που ζούσε στο διαμέρισμα μήνες νωρίτερα, όταν το παιδί πιστεύεται ότι είχε πεθάνει. Ένα δικαστήριο τους καταδίκασε για φόνο.

Ακόμα και τώρα, όμως, που τα τοπικά αστυνομικά τμήματα έχουν τα δικά τους εγκληματολογικά εργαστήρια και ερευνητές, η εγκληματολογική εντομολογία παραμένει μια σκοτεινή ειδικότητα. «Δεν είμαστε mainstream», λέει η Gail Anderson, εγκληματολόγος εντομολόγος και συν-διευθύντρια του Κέντρου Εγκληματολογικών Ερευνών στο Πανεπιστήμιο Simon Fraser στη Βρετανική Κολομβία. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, λιγότερα από 20 άτομα είναι διαπιστευμένα από το Αμερικανικό Συμβούλιο Εγκληματολογικής Εντομολογίας.

Αυτό είναι ατυχές, δεδομένου ότι τα αρθρόποδα μπορούν να μας πουν πολλά για το πώς πέθανε ένα άτομο. Αμέσως μετά το θάνατο, τα ένζυμα αρχίζουν να χωνεύουν τα κύτταρα που λήγουν και τα βακτήρια αναλαμβάνουν τους μαλακούς ιστούς. Σύντομα, φτάνουν έντομα ή άλλα αρθρόποδα, συμπεριλαμβανομένων των μυγών και των σκαθαριών ή των περιστασιακών καβουριών της γης, τα οποία τρώνε το πτώμα ή αναπαράγονται μέσα σε αυτό και το κάνουν κατοικία τους. Αυτές οι διαδικασίες γίνονται εξαιρετικά δύσκολο να αναλυθούν υποβρύχια.

Στην ξηρά, τα σώματα τείνουν να αποσυντίθενται με προβλέψιμο τρόπο, αλλά το κρύο νερό μπορεί να επιβραδύνει ή να αναστείλει την αποσύνθεση, καθιστώντας δυσκολότερο τον προσδιορισμό του χρόνου θανάτου. Και, για προφανείς λόγους, η εξέταση και η συλλογή αποδεικτικών στοιχείων στο νερό είναι πιο δύσκολη για τους ερευνητές από ό, τι στην ξηρά. «Έχεις να κάνεις με δύτες, έχεις να κάνεις με αλατότητα», λέει ο Anderson. Οι παλίρροιες, τα ρεύματα ή άλλες δυνάμεις μπορούν γρήγορα να μεταφέρουν αποδεικτικά στοιχεία μακριά ή να τα υποβαθμίσουν ή να τα στρεβλώσουν με άλλο τρόπο. Ίσως εν μέρει λόγω αυτών των προκλήσεων, υπάρχουν λίγοι ειδικοί στην υδρόβια εγκληματολογία, πράγμα που σημαίνει έλλειψη έρευνας και καθιερωμένων βέλτιστων πρακτικών γύρω ακόμη και από βασικές διαδικασίες, όπως η διατήρηση και η συλλογή αποδεικτικών στοιχείων. Αυτό καθιστά την καλά διαμορφωμένη αίσθηση του Magni για το πώς να ερμηνεύει τα στοιχεία που αφήνουν οι μη χερσαίοι οργανισμοί.

«Πιθανότατα έχει καταλάβει αυτά τα πράγματα καλύτερα από τους περισσότερους», λέει ο Ian Dadour, πρώην διευθυντής του Κέντρου Εγκληματολογικών Επιστημών στο Πανεπιστήμιο της Δυτικής Αυστραλίας και μέντορας της Magni.

Τον Οκτώβριο του 2022, συνάντησα τη Magni σε έναν σιδηροδρομικό σταθμό στη Ρώμη, καθ′ οδόν προς ένα συνέδριο για την κτηνιατρική εγκληματολογία. Αγόρασε ένα κρουασάν και έναν καφέ και επιβιβάστηκε σε ένα τρένο με προορισμό τη Νάπολη, φορώντας σκισμένο τζιν και ένα πορτοκαλί και άσπρο πουκάμισο με κουμπιά. Τώρα στις αρχές της δεκαετίας του ’40, η Magni έχει κοντά καστανά μαλλιά και μεγάλα μάτια.

Στο τρένο, μου είπε για το πώς συγκέντρωνε αράχνες ως παιδί. «Είχα ένα μεγάλο τριχωτό που εξαφανίστηκε», είπε στα αγγλικά με παχιά προφορά του Τορίνο. Η σκέψη ενός αραχνοειδούς που σέρνεται γύρω από το σπίτι ανησύχησε τη μητέρα της, δασκάλα για παιδιά με ειδικές ανάγκες, αλλά οι γονείς της συνήθισαν στα ενοχλητικά χόμπι της Magni.

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Paola A. Magni (@doc_magni)

Σε διάφορες χρονικές στιγμές, η νεαρή διατηρούσε έντομα, βατράχια, φίδια, σαύρες, καναρίνια και ένα χάμστερ που κέρδισε σε ένα λούνα παρκ. Ήταν ο τύπος του παιδιού που ζητούσε μικροσκόπιο τα Χριστούγεννα. Ως μικρό παιδί, εντάχθηκε στο Παγκόσμιο Ταμείο για τη Φύση και κράδαινε το σήμα σαν να είχε γίνει δεκτή σε ένα αποκλειστικό κλαμπ. Αφού έμαθε για τη γενετική, στο γυμνάσιο, άρχισε να εκτρέφει χάμστερ και δώρισε τους απογόνους σε φίλους και στο τοπικό κατάστημα κατοικίδιων ζώων. Αργότερα έκανε καταδύσεις και σκέφτηκε να ακολουθήσει τη θαλάσσια βιολογία. «Έχω κάτι για τις ακτίνες μάντα», μου λέει.

Κατά τη διάρκεια των προπτυχιακών σπουδών της στο Πανεπιστήμιο του Τορίνο, μια καθηγήτρια εξήγησε στην τάξη της Magni πώς τα έντομα θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για να βοηθήσουν στη διάκριση ζωτικών πληροφοριών σε μια σκηνή εγκλήματος, όπως η ώρα θανάτου ενός θύματος. (Η παραδοσιακή παθολογία μπορεί να εκτιμήσει τέτοια πράγματα, αλλά η εντομολογία μπορεί να περιορίσει το εύρος από μερικές εβδομάδες ή μήνες σε απλές ώρες.)

Η Magni γρήγορα κατάλαβε ότι ήθελε να μελετήσει αυτόν τον περίεργο συνδυασμό επιστήμης εντόμων και επιστήμης εγκλήματος με πλήρη απασχόληση, αλλά λίγοι μέντορες υπήρχαν για την πειθαρχία στην Ιταλία, οπότε μετακόμισε στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Αφού ολοκλήρωσε το μεταπτυχιακό της στην εγκληματολογική εντομολογία στο Michigan State University, το 2007, και παρακολούθησε ένα μάθημα του FBI για την ανακάλυψη, ανάκτηση και ταυτοποίηση ανθρώπινων λειψάνων, επέστρεψε στο Τορίνο για να συνεχίσει το διδακτορικό της.

Είχε σχεδόν τελειώσει με το μεταπτυχιακό σχολείο όταν η Federica Mangiapelo βρέθηκε νεκρή. Εκείνη την εποχή, ο Magni, αν και ακόμα φοιτήτρια, εργαζόταν σε υποθέσεις που αφορούσαν νεκρά ζώα, βοηθώντας τις αρχές επιβολής του νόμου να καταλάβουν πότε και πού πέθαναν.

Αλλά η υπόθεση της Federica έγινε διαβόητη σε όλη την Ιταλία. Σχεδόν ολόκληρη η πόλη Anguillara Sabazia παρευρέθηκε στην κηδεία της. Στη συνέχεια, η οικογένεια Mangiapelo έλεγε στους δημοσιογράφους ότι η μόνη εξήγηση ήταν ότι η Federica είχε δολοφονηθεί.

Στην πραγματικότητα, οι αρχές είχαν αρχικά υποψιαστεί τον φίλο της Federica, έναν 23χρονο άνδρα ονόματι Marco Di Muro που ήταν μαζί της τη νύχτα που πέθανε. Είπε στις αρχές ότι αφού την πήρε στο σπίτι, το ζευγάρι είχε πάει σε ένα αποκριάτικο πάρτι σε ένα νυχτερινό κέντρο διασκέδασης.

Στις 2 ή 3 π.μ., τσακώθηκαν και έφυγαν μαζί με το αυτοκίνητο του Di Muro. Υποστήριξε ότι την άφησε μπροστά από ένα σούπερ μάρκετ κοντά στη λίμνη, αρκετά χιλιόμετρα μακριά από το σπίτι της, και στη συνέχεια είχε πάει κατευθείαν στο σπίτι. Ήταν ανένδοτος ότι δεν είχε πάει στη λίμνη Bracciano.

Το βίντεο παρακολούθησης από ένα βενζινάδικο είπε μια ελαφρώς διαφορετική ιστορία: Αντί να περάσει τις πρώτες πρωινές ώρες στο σπίτι, όπως είχε ισχυριστεί, βιντεοσκοπήθηκε να γεμίζει το αυτοκίνητό του με βενζίνη. Επιπλέον, οι γονείς της Federica υποστήριξαν ότι ο Di Muro είχε ιστορικό κακομεταχείρισης της κόρης τους και ακόμη ότι η Federica είχε σχεδιάσει να διακόψει τη σχέση.

Οι ερευνητές έψαξαν το αυτοκίνητο του Di Muro και του πήραν συνέντευξη πέντε φορές, αλλά δεν μπόρεσαν να βρουν πειστικά ενοχοποιητικά στοιχεία - σίγουρα καμία απόδειξη ότι είχε πάει στη λίμνη, πόσο μάλλον ότι είχε σκοτώσει τη φίλη του.

Αλλά με το τοπικό και εθνικό ενδιαφέρον για την υπόθεση να παραμένει υψηλό, η αστυνομία πιέστηκε να καθορίσει οριστικά πώς πέθανε η Federica. Τότε ήταν που ο νεαρός αξιωματικός των καραμπινιέρων θυμήθηκε την παρουσίαση της Magni.

Η Magni είχε εξηγήσει στην τάξη ότι τα ρούχα μπορούν να διατηρήσουν ίχνη πλαγκτόν, ιζημάτων και εδάφους. Επιπλέον, συνέχισε, εάν ένα άτομο πνιγεί σε μια λίμνη, ποτάμι ή θάλασσα, θα καταπιεί πλαγκτόν μαζί με νερό. Όταν αυτό το νερό φτάσει στο αίμα, την καρδιά και τον εγκέφαλο, μεταφέρει έναν τύπο μονοκύτταρου φυτοπλαγκτού που ονομάζεται διάτομο που εμφανίζεται σχεδόν σε όλα τα φυσικά υδάτινα περιβάλλοντα. Μια ανάλυση του εγκεφάλου ή του ηπατικού ιστού ή του μυελού των οστών μπορεί να βοηθήσει να προσδιοριστεί εάν ένα άτομο ήταν ζωντανό πριν πέσει στο νερό, επειδή μόνο ένα λειτουργικό καρδιαγγειακό σύστημα μπορεί να μεταφέρει διάτομα από τους πνεύμονες στα άλλα όργανα. Και αν ένα δεύτερο άτομο ήταν μαζί τους στο νερό, τα ρούχα αυτού του ατόμου θα μπορούσαν να αποκαλύψουν τον ίδιο τύπο πλαγκτόν.

Η πρώτη ιδέα της Magni ήταν να δοκιμάσει τα ρούχα του Di Muro για την παρουσία πλαγκτόν για να επαληθεύσει εν μέρει το άλλοθί του. Οποιοδήποτε ίχνος βρεθεί στα ρούχα που φορούσε εκείνο το βράδυ θα ήταν εξαιρετικά ύποπτο. Δυστυχώς, η μητέρα του Di Muro είχε πλύνει τα ρούχα του μετά το βράδυ της δολοφονίας - αλλά τα διάτομα μπορούν συχνά να επιβιώσουν από ένα «ταξίδι» μέσα από το πλυντήριο.

Οι αρχές κρατώντας ένα ένταλμα, συνόδευσαν την Magni στο σπίτι του Di Muro. Φορώντας γάντια, τοποθέτησε τα ρούχα του σε ατομικές χάρτινες σακούλες. Πήρε επίσης δείγματα νερού από τη βρύση του σπιτιού, για να ξεχωρίσει από τα δείγματα που ελήφθησαν από τη λίμνη, και τα έριξε σε αποστειρωμένα δοχεία. «Μπορούσα να ελέγξω μόνο λίγα πράγματα», μου είπε.

Πίσω στο εργαστήριο εγκληματολογικής χημείας του Πανεπιστημίου του Τορίνο - ένα υπόγειο που εκείνη την εποχή είχε ελάχιστο εξαερισμό, τόσο καλύτερα για να αποτρέψει τη δυσοσμία των νεκρών εντόμων από το να εισβάλει στο υπόλοιπο κτίριο - η Magni ξεκίνησε την πρώτη της υψηλού προφίλ χημική ανάλυση στην υδρόβια εγκληματολογία.

Με τη βοήθεια ενός άλλου διδακτορικού φοιτητή και ενός τεχνικού εργαστηρίου, η Magni χρησιμοποίησε ένα οπτικό μικροσκόπιο για να εντοπίσει μικροσκοπικούς οργανισμούς και έναν συγκεκριμένο τύπο μίξερ περιστροφικού σωλήνα που αναμιγνύει τα δείγματα ρούχων με αιθανόλη, την οποία η μοναδική μελέτη για το θέμα είχε προτείνει ότι ήταν μια αποτελεσματική μέθοδος για την εξαγωγή διατόμων. Στη συνέχεια, αποθηκεύοντας τα δείγματα νερού σε ένα ψυγείο με το φως σβηστό, για να μην ανθίσουν τα φύκια, ζήτησε από έναν βιολόγο που ειδικεύεται στα διάτομα να τα βοηθήσει στην αναγνώρισή τους.

Πέρασαν εβδομάδες πριν η Magni πάρει οριστικά αποτελέσματα, αλλά η αναμονή άξιζε τον κόπο. Είναι αξιοσημείωτο ότι μερικά από τα ρούχα του Di Muro περιείχαν ίχνη διατόμων που ταιριάζουν με δείγματα που ελήφθησαν από τη λίμνη. Και μόνο ένα είδος διατόμου ταίριαζε με το νερό της βρύσης που πήρε από το σπίτι του. «Ήταν μια στιγμή ανατριχίλας», λέει. 

Ενισχυμένες από αυτά τα ευρήματα, οι αρχές διεξήγαγαν μια δεύτερη αυτοψία της Federica. Αυτή τη φορά, υπό την καθοδήγηση των αρχών επιβολής του νόμου, ένας παθολόγος ανέλυσε τους ιστούς της ειδικά για διάτομα και τους βρήκε - τον ίδιο τύπο που βρέθηκε στη λίμνη και στα ρούχα του Di Muro.

Αν και χρειάστηκαν σχεδόν δύο χρόνια πρόσθετων δοκιμών, νομικών διαμαχών και δημόσιας πίεσης, τον Δεκέμβριο του 2014 ο Di Muro κατηγορήθηκε για πνιγμό της Federica Mangiapelo. Κατά τη διάρκεια της δίκης, οι εισαγγελείς ισχυρίστηκαν ότι ο Di Muro κρατούσε το κεφάλι της Federica κάτω από το νερό.

Ο ίδιος ο Di Muro δεν είπε ποτέ λέξη στη δίκη. Καταδικάστηκε για τη δολοφονία τον Ιούλιο του 2015 και σήμερα εκτίει ποινή φυλάκισης 14 ετών.

Ο Massimo Mangiapelo, θείος της Federica, ένας δημοσιογράφος που στη συνέχεια έγραψε ένα βιβλίο για την ανιψιά του, μου είπε ότι τα πειράματα του Magni με διάτομα «ήταν θεμελιώδη» για την επίλυση της υπόθεσης. 

Για πολλούς Ιταλούς, η δολοφονία της Federica ανέδειξε τους κινδύνους της ενδοσυντροφικής βίας και της γυναικοκτονίας. Μέχρι σήμερα, πολιτικοί και δημόσια πρόσωπα, συμπεριλαμβανομένου του θείου της Federica και του πατέρα της, οι οποίοι έχουν γίνει ακτιβιστές που προειδοποιούν για τους κινδύνους του μισογυνισμού, χρησιμοποιούν την ιστορία της ως μελέτη περίπτωσης σε τραγωδία που θα μπορούσε να αποφευχθεί και το 2018, το μη κερδοσκοπικό Κέντρο Καταπολέμησης της Βίας Federica Mangiapelo άνοιξε λίγο έξω από τη Ρώμη, προσφέροντας υποστήριξη σε γυναίκες που βρίσκονται σε κίνδυνο.

Η Magni εξακολουθεί να ακούγεται έκπληκτη για την επιτυχία της στην υπόθεση της Federica. Αν ο αστυνομικός είχε χάσει το σεμινάριο των καραμπινιέρων της, ή αν η Federica είχε σκοτωθεί κάποια άλλη εποχή του χρόνου, όταν το σεμινάριο μπορεί να μην ήταν τόσο φρέσκο στο μυαλό του, ή αν τα ρούχα του Di Muro είχαν πλυθεί πιο σχολαστικά, ίσως να μην είχε εξιχνιαστεί το έγκλημα. 

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Paola A. Magni (@doc_magni)

Στα χρόνια που ακολούθησαν, η Magni βοήθησε ποινικές έρευνες σε χώρες από την Ινδία έως τη Βενεζουέλα. Σε μια περίπτωση, η ίδια και αρκετοί συνάδελφοί της ανέλυσαν τα περιττώματα των σκαθαριών για να εκτιμήσουν τον χρόνο θανάτου μιας γυναίκας που πιθανότατα πέθανε από φυσικά αίτια και της οποίας ο καλύτερος φίλος την είχε μουμιοποιήσει και την κρατούσε όρθια σε μια πολυθρόνα στο κοινό τους διαμέρισμα στη βόρεια Ιταλία - για 16 έως 18 χρόνια.

Σε μια άλλη μελέτη, βοήθησε στην ανάλυση των τραυματισμών του δέρματος σε έναν 47χρονο άνδρα που βρέθηκε σε μια λίμνη στη Χιλή. Η Magni εξέτασε φωτογραφίες τεσσάρων σκαθαριών που εξήχθησαν από το αυτί και το στήθος του άνδρα και εξέτασε πώς θα μπορούσαν να εξηγήσουν τους μεταθανάτιους τραυματισμούς του δέρματος. 

Στην πραγματικότητα, η Magni έχει γίνει κάτι σαν ακαδημαϊκή διασημότητα στην Ιταλία, εμφανιζόμενης τακτικά σε συνεντεύξεις με τα μέσα ενημέρωσης για να συζητήσει όλα τα εγκλήματα. 

Το 2016, η Magni έφυγε από την Ιταλία για την Αυστραλία, όπου τώρα είναι αναπληρώτρια καθηγήτρια εγκληματολογικής επιστήμης στο Πανεπιστήμιο Murdoch στο Περθ.

Πηγή: Smithsonianmag

Related...Πόσους φόνους αντέχουμε να δούμε; Η εγκληματολόγος Βασιλική Θεολόγη αναλύει τη βία στα ΜΜΕΤο DNA σε ποινικές υποθέσεις. Γιατί αμφισβητείται και η ανησυχία για όσα συμβαίνουν απ τη στιγμή της λήψης μέχρι τη δικαστική αίθουσα