Η επιστολή – καταπέλτης του Ολυμπιακού για το νομοσχέδιο – έκτρωμα Κοντονή

Με τον πιο σαφή, ξεκάθαρο και κατηγορηματικό τρόπο, η ΠΑΕ Ολυμπιακός πήρε επίσημη θέση με την επιστολή της προς τους Ελληνες βουλευτές και τον υφυπουργό Αθλητισμού κ. Κοντονή , σχετικά με τις διατάξεις του νομοσχεδίου «Επείγοντα μέτρα για την αντιμετώπιση της βίας στον Αθλητισμό και άλλες διατάξεις», πού όπως ο ίδιος ανακοίνωσε, θα συζητηθεί στην Επιτροπή Μορφωτικών υποθέσεων της Βουλής στις 27 και 28 Απριλίου και εν συνεχεία

Εν όψει αυτών των εξελίξεων, η ΠΑΕ Ολυμπιακός θεώρησε υποχρέωσή της να παράσχει (βασικά ) στον κ. Κοντονή ενημέρωση, για τα θέματα ( = προβλήματα ) πού ανακύπτουν από τις επί μέρους διατάξεις του νομοσχεδίου, για τις ελληνικές ομάδες.
Τα σημεία στα οποία αναφέρεται η ενημερωτική επιστολή του Ολυμπιακού, είναι οκτώ τον αριθμό και βεβαίως, είναι και αυτά λόγω των οποίων απειλείται αυτή τη στιγμή το ελληνικό ποδόσφαιρο με αποβολή από τους διεθνείς υπέρτατους ποδοσφαιρικούς φορείς, η οποία θα σημαίνει και την ολοσχερή καταστροφή του.

«Συγκεκριμένα :

1. Η επιβολή διοικητικών προστίμων (άρθρο 1 παρ. 2 και παρ. 7) σε Αθλητικές Ανώνυμες Εταιρίες, από 10.000 ως 1.000.000 Ευρώ ή ακόμα και μέχρι 25.000.000 Ευρώ για "σοβαρές περιπτώσεις τέλεσης επεισοδίων" αλλά και "παρότρυνσης σε πρόκληση επεισοδίων" αλλά μέχρι και για "ρατσιστικές συμπεριφορές" των φιλάθλων εκτός του γεγονότος ότι ουδεμία Αθλητική Εταιρία μπορεί να αντέξει μια τέτοια οικονομική επιβάρυνση χωρίς να διακινδυνέψει η επιβίωση της ή να οδηγηθεί στην πτώχευση, δημιουργεί ένα τεράστιο θέμα ως προς την νομιμότητα επιβολής διοικητικών προστίμων σε ανώνυμες εταιρίες με βάση γενικές και αυθαίρετες εκτιμήσεις και διαπιστώσεις χωρίς ουδέν αντικειμενικό κριτήριο προσδιορισμού ταυτότητας παραβάτη αλλά και ορισμού παράβασης.

Η δυνατότητα απαγόρευσης συμμετοχής μίας ή περισσοτέρων ελληνικών ομάδων στα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα που παρέχεται στον Υπουργό Αθλητισμού (‘Άρθρο 1 παρ. 3) αποτελεί από μόνη της ικανή προϋπόθεση για να μην συμπεριληφθούν καν οι ελληνικές ομάδες στις κληρώσεις των επόμενων ευρωπαϊκών διοργανώσεων, αφού η πιθανότητα και μόνο ότι ένα τέτοιο μέτρο μπορεί να ασκηθεί από τον Υπουργό θέτει σε κίνδυνο την ομαλή διεξαγωγή αυτών των διοργανώσεων. Με δεδομένο ότι πρόκειται περί διοργανώσεων με τεράστιο οικονομικό κόστος αλλά και εκατοντάδες χορηγικά και τηλεοπτικά συμβόλαια και με ακριβή προγραμματισμό ως προς το χρόνο διεξαγωγής και τις ομάδες που συμμετέχουν αυτή η εξέλιξη θα πρέπει να θεωρείται βέβαιη.

Με προηγούμενους νόμους η Πολιτεία προέβη στην προμήθεια, μερική εγκατάσταση και πλημμελή λειτουργία συστημάτων καταγραφής εικόνας και ελέγχου εισόδων θεατών σε ορισμένα στάδια ήδη προ δεκαετίας, καταβάλλοντας τεράστια ποσά και αφήνοντας ακόμα μεγαλύτερα υπόλοιπα ανοικτά (δεν έχει γίνει ακόμα η τελική παραλαβή αυτών). Σήμερα με το παρόν νομοσχέδιο (Άρθρο 2 παρ. 9.) η Πολιτεία έρχεται να μεταφορτώσει τις δικές της οικονομικές ευθύνες από πράξεις και παραλείψεις των υπευθύνων που αποφάσισαν και υλοποίησαν πλημμελώς τις συγκεκριμένες συμβάσεις στις πλάτες των ήδη οικονομικά εξασθενημένων αθλητικών ανωνύμων εταιριών με το πρόσχημα της πάταξης της βίας. Σημειώνεται ότι μέχρι σήμερα η Ελληνική Αστυνομία είναι η αποκλειστικά υπεύθυνη στον χειρισμό και αξιοποίηση του υλικού από τις σε λειτουργία κάμερες χωρίς να έχουν προκύψει ουσιαστικά αποτελέσματα στον εντοπισμό και σύλληψη των φιλάθλων που παρανομούν.
Οι Λέσχες Φιλάθλων απετέλεσαν μια αποτυχημένη έμπνευση προηγούμενου νόμου και δεν υφίσταται σήμερα ούτε μια λέσχη σε λειτουργία, συνεπώς η περαιτέρω αναφορά και πρόβλεψη μέτρων (Άρθρο 3) είναι στην ουσία κενό γράμμα, ενώ κρίνεται απαραίτητη η θεσμοθέτηση ενός αυστηρού αλλά ρεαλιστικού πλαισίου λειτουργίας των συνδέσμων φιλάθλων υπό τη μορφή σωματείων.
Η θέσπιση μονοπρόσωπων αθλητικών πειθαρχικών οργάνων αποτελούμενων αποκλειστικά και μόνο από τακτικούς δικαστές (Άρθρο 5) αποτελεί την εμμονή όλων όσων αντιλαμβάνονται την αθλητική δικαιοσύνη ως ένα παρακλάδι της αστικής και ποινικής δικαιοσύνης, το οποίο και προφανέστατα δεν ισχύει. Η επιβολή ποινών σε ποδοσφαιριστές, αξιωματούχους του ποδοσφαίρου, ποδοσφαιρικά σωματεία και εταιρίες από το αθλητικά πειθαρχικά όργανα δεν αποσκοπεί στην προστασία κάποιου δημόσιου αγαθού ή συμφέροντος (άλλωστε το ποδόσφαιρο και δη το επαγγελματικό μόνο δημόσιο αγαθό δεν μπορεί να θεωρηθεί αφού για να το παρακολουθήσει κανείς έστω και από τηλεοράσεως πρέπει να καταβάλει το σχετικό αντίτιμο) αλλά αποτελεί εσωτερική διαδικασία για την προστασία (από δυσφήμιση που αποτελούν όλες οι παραβάσεις των ποδοσφαιρικών κανονισμών) του ποδοσφαιρικού προϊόντος. Εκτός των άλλων πρέπει να προσεχθεί ότι σε κανένα βαθμό η ΔΟΕ δεν προβλέπει τακτικούς δικαστές αφού σε τελικό βαθμό, αυτό του Διεθνούς Διαιτητικού Δικαστηρίου για τον Αθλητισμό (Court Arbitration for Sports) το οποίο έχει ιδρυθεί και λειτουργεί από την ΔΟΕ, όλες οι αποφάσεις των Ομοσπονδιών κρίνονται από διαιτητές οι οποίοι δεν είναι τακτικοί δικαστές. Πρέπει επίσης να επισημανθεί ότι σε σχεδόν καμιά Ευρωπαϊκή χώρα δεν συμμετέχουν σε πειθαρχικά όργανα τακτικοί δικαστές, ακόμα και σε χώρες όπου το επαγγελματικό ποδόσφαιρο χρηματοδοτείται σημαντικά από το Δημόσιο.
Αν και η πρωτοβουλία για την αποτροπή του στοιχηματισμού (‘Άρθρο 7) σε περιπτώσεις ύποπτων για χειραγώγηση αγώνων είναι στη σωστή κατεύθυνση, είναι πρακτικά αδύνατη η λήψη σχετικών πληροφοριών ή εκθέσεων προ την τέλεση των αγώνων αφού οι σχετικές εκθέσεις συντάσσονται με βάση τα στοιχεία στοιχηματισμού με παράλληλη εκτίμηση της εξέλιξης του συγκεκριμένου αγώνα. Γενικότερα, η αντιμετώπιση της χειραγώγησης αγώνων για σκοπούς στοιχηματισμού πρέπει να αποτελέσει προτεραιότητα για την πολιτική αθλητική ηγεσία και τις ποδοσφαιρικές αρχές ενόψει και της απελευθέρωσης της αγοράς στοιχηματισμού στην Ελλάδα και την ιδιωτικοποίηση της ΟΠΑΠ Α.Ε., και πρέπει άμεσα να αναπτυχθεί ένα πλέγμα μέτρων και συστημάτων ελέγχου.
Τέλος σε σχέση με το αυτοδιοίκητο πρέπει να επισημανθεί ότι ο τρόπος που διοργανώνονται ή διεξάγονται αγώνες, που προάγονται ή υποβιβάζονται ομάδες, που επιβάλλονται ποινές σε αθλητές, παράγοντες ομάδες κ.τ.λ. καθώς και η έκδοση κανονισμών και αποφάσεων επ’ αυτών ανήκουν αποκλειστικά και μόνο στη δικαιοδοσία της αρμόδιας ομοσπονδίας. Αυτή την αρχή προασπίζεται η Διεθνής Συνθήκη βάσει της οποίας λειτουργεί η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή και όλες σε αυτή υπαγόμενες ομοσπονδίες αθλημάτων. Και αυτή τη Συνθήκη θα πρέπει να σεβαστούμε προκειμένου να παραμείνουμε μέλη της αθλητικής οικογένειας. Στην πολιτεία ανήκει η θέσπιση κανόνων λειτουργίας και ελέγχου του νομικού προσώπου των αθλητικών σωματείων (νομική σύσταση και λειτουργία, φορολογικές ασφαλιστικές υποχρεώσεις, εργατικό δίκαιο), η λήψη μέτρων δημόσιας τάξης, οι κανονισμοί λειτουργίας εγκαταστάσεων, η ποινική δίωξη εγκλημάτων, οπότε καθίσταται σαφές ότι είναι εφικτή με τη υιοθέτηση καταλλήλων μέτρων αλλά κυρίως την εφαρμογή της ήδη υπάρχουσας νομοθεσίας να επιτευχθούν οι σκοποί του συγκεκριμένου νομοσχεδίου δίχως να κινδυνεύσει το Ελληνικό ποδόσφαιρο και να τεθεί εκτός της διεθνούς ποδοσφαιρικής οικογένειας.
Είναι σαφές ότι η ψήφιση του νομοσχεδίου ως έχει, θα επιφέρει την αποβολή της Ελληνικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας από την FIFA και την UEFA. Συνέπεια αυτού, θα είναι ο αποκλεισμός όλων των Ελληνικών ομάδων, συμπεριλαμβανομένης και της Εθνικής Ομάδας, από όλες τις διεθνείς διοργανώσεις, καθώς και η στέρηση όλων των δικαιωμάτων τους σε σχέση με το Διεθνές Ποδόσφαιρο. Αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα δεκάδες συμβόλαια ξένων ποδοσφαιριστών να βρεθούν κυριολεκτικά στον αέρα, έσοδα πολλών εκατομμυρίων Ευρώ να μην εισπραχθούν, το δημόσιο να απωλέσει μεγάλα ποσά από είσπραξη φόρων και τελών, ενώ θα υπάρξει άμεση απώλεια θέσεων εργασίας. Σημειώνεται, τέλος ότι οι συγκεκριμένες συνέπειες θα έχουν μακροπρόθεσμο χαρακτήρα και δε θα είναι δυνατή η άμεση αποκατάσταση των συνεπειών ακόμα και αν βρεθεί οποιαδήποτε λύση εκ νέου συμμετοχής της Ε.Π.Ο. στους ως άνω Οργανισμούς».

Η τοποθέτηση του Ολυμπιακού επί των συγκεκριμένων σημείων του νομοσχεδίου Κοντονή, στηρίζεται σε στέρεα και αδιαμφισβήτητα τεκμηρίωση. Η επιχειρηματολογία είναι σαφής, συγκεκριμένη και πειστική τόσο, ώστε να είναι αδύνατον να ανατραπεί δια της παράθεσης αντεπιχειρημάτων.
Σχολιάζοντας περαιτέρω το περιεχόμενο του κειμένου της επιστολής, θα πρέπει να επισημάνουμε κατ’ άρθρο τα εξής :
Τα τερατώδη πρόστιμα
Είναι σαφές ότι οι εν Ελλάδι Αθλητικές Ανώνυμες Εταιρείες στο σύνολό τους, είναι αδύνατον να αντέξουν την επιβολή τέτοιων τερατωδών προστίμων. Στην συντριπτική τους πλειοψηφία, δεν θα καταφέρουν να συνεχίσουν την αθλητική τους δραστηριότητα. Αλλά και οι δύο – τρείς – όλες κι’ όλες – πού ίσως θα μπορούσαν να αντέξουν μία τέτοια οικονομική αφαίμαξη, πολύ γρήγορα θα εξαντληθούν και θα σταματήσουν και αυτές με τη σειρά τους.
Από κεί και πέρα, το αν η επιβολή διοικητικής φύσεως προστίμων σε … Ανώνυμες Εταιρείες, είναι θέμα υπό αμφισβήτηση, πού θα απαιτήσει χρόνο για να ξεκαθαριστεί.

Οι υπερεξουσίες του υφυπουργού

Η παροχή υπερεξουσιών στον εκάστοτε Υπουργό Αθλητισμού να μπορεί ακόμη και από μόνος του (!!!) να απαγορεύει την συμμετοχή ομάδας ή ομάδων σε ευρωπαϊκές διοργανώσεις, πέρα του ότι θυμίζει άλλες εποχές και μεθόδους πού δεν συναντώνται σε δημοκρατικά πολιτεύματα, είναι μία από αυτές πού ασυζητητί και άνευ ετέρου ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΤΑΙ κατηγορηματικά από το Παγκόσμιο ποδόσφαιρο.
Δεν θα χρειαζόταν δηλαδή τίποτα περισσότερο για να μας πετούσαν με τις κλοτσιές από το παγκόσμιο ποδοσφαιρικό γίγνεσθαι.

Οι κάμερες της αποτυχίας

Το παραμύθι περί καμερών και ηλεκτρικών τουρνικέ, δεν είναι ούτε η πρώτη, ούτε η δεύτερη φορά πού το ακούμε. Το έχουν ξαναπεί, αμέτρητες φορές, προηγούμενοι υπουργοί και μάλιστα, πάντα το ανέφεραν περίπου σαν πανάκεια, το φάρμακο πού γιατρεύει τα πάντα.
Στην πραγματικότητα, πρόκειται για ένα ουσιαστικά και αναποτελεσματικό και ανέφικτο μέτρο, πού ήδη λειτουργεί σε μερικά γήπεδα, αλλά χωρίς καμία απολύτως επιτυχία. Φυσικά, λόγω της φύσεως του μέτρου ( ειδικότερα για τις κάμερες ) έχει ήδη αποτύχει παταγωδώς το κράτος στην εφαρμογή του, και ειδικότερα η αστυνομία.
Βάσει του νομοσχεδίου Κοντονή, αυτή η τραγική αποτυχία των κρατικών αρχών, επιχειρείται να φορτωθεί στις πλάτες των ποδοσφαιρικών ομάδων !

Η φούσκα των «Λεσχών»

Μία από τις σημαντικότερες αερολογίες του νομοσχεδίου, είναι και αυτή περί λεσχών οπαδών και διαλύσεως των Συνδέσμων. Και εδώ απέτυχε το κράτος και εδώ απέτυχαν οι αρχές. Και βεβαίως, η ευθύνη για άλλη μία τραγική αποτυχία, επιχειρείται να μεταφερθεί στις ποδοσφαιρικές ομάδες.

Όταν οι νομικοί σχίζουν τα διπλώματά τους

Η τοποθέτηση τακτικών δικαστών στα πειθαρχικά όργανα του ποδοσφαίρου, αντί των συνταξιούχων, είναι μία από τις πιο υποκριτικές, κακόηχες και παρεξηγήσιμες διατάξεις του νομοσχεδίου Κοντονή και η επιμονή σ’ αυτή, δημιουργεί απορίες και ερωτηματικά, όπως αυτό :
Αραγε, οι τακτικοί δικαστές είναι πιο … τίμιοι ή έχουν … καλύτερη κρίση από τους συνταξιούχους ; Ερωτήματα στα οποία σίγουρα θα κληθεί να απαντήσει ο υφυπουργός και οι επιτελείς του.
Από κει και πέρα, όμως, τίθεται και ένα τεράστιο νομικό θέμα, πού αν το καλοεξετάσει κανείς θέτει υπό αμφισβήτηση ακόμη και τις νομικές γνώσεις των … νομικών του υφυπουργείου !
Το ότι το επαγγελματικό ποδόσφαιρο ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ δημόσιο αγαθό, διότι όταν ΠΛΗΡΩΝΕΙ κανείς για να το απολαύσει, δεν μπορεί να γίνει καν λόγος περί δημοσίου αγαθού, είναι θέσφατο. Δεν χρειάζονται εξειδικευμένες νομικές γνώσεις για να το αντιληφθεί και να το αξιολογήσει κανείς. Επομένως, και ο διαχωρισμός της ποινικής από την αθλητική Δικαιοσύνη είναι αναμφισβήτητος και αδύνατον να υποστηριχθεί σοβαρά από πραγματικούς νομικούς !

Περί στημένων και … «δήθεν στημένων»

Σχετικά με τα θεωρούμενα ( = καταγγελλόμενα ) ως στημένα παιχνίδια, ουδείς έχει αντίρρηση να καταπολεμηθούν, αφού όμως πρώτα ΔΙΕΡΕΥΝΗΘΟΥΝ και αποδειχτεί ότι όντως είναι. Το να διερευνήσει όμως κανείς ένα παιχνίδι, πριν καν αυτό … διεξαχθεί, είναι κάτι πού ξεφεύγει από τη σφαίρα της λογικής.
Νομίζω ότι επί του προκειμένου, η κατεύθυνση της σκέψης του νομοθέτη είναι δραματικά εσφαλμένη.

Και καμπανάκι της ΔΟΕ για το αυτοδιοίκητο !

Νομίζω ότι ο Ολυμπιακός ξεκαθαρίζει με τρόπο πού δεν χωράει όχι απλά αμφισβήτηση, αλλά ούτε καν συζήτηση, ποιες είναι οι αρμοδιότητες και τα καθήκοντα της Πολιτείας και ποια της Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας. Το όριο στο οποίο τελειώνουν της Πολιτείας, αρχίζουν της Π.Ο. Είναι τόσο σαφή, ώστε δεν είναι δυνατόν να μπερδεύονται συνεχώς, ανάλογα με τις απόψεις και τις ιδέες του εκάστοτε αρμοδίου κυβερνητικού αξιωματούχου.
Σ’ αυτό όμως το σημείο, ο Ολυμπιακός ξεκαθαρίζει και κάτι το οποίο μέχρι τώρα δεν είχε τεθεί υπό σχολιασμό και αυτό είναι η άποψη και η βούληση της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής ( ΔΟΕ ), δηλαδή της Ανώτατης Αθλητικής Αρχής, πού έχει υπό την διεύθυνσή της ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΦΑΣΜΑ του Αθλητισμού παγκοσμίως.
Νομίζω ότι η επισήμανση της Συνθήκης βάσει της οποίας λειτουργεί η ΔΟΕ και άρα, όλες οι Αθλητικές Ομοσπονδίες, θα πρέπει να χτυπήσει ένα καμπανάκι στον κ. Κοντονή, για να το λάβει ΠΟΛΥ ΣΟΒΑΡΑ υπ’ όψιν του.
Από κεί και πέρα, το «αυτοδιοίκητο» δεν είναι κάποιο … «δώρο», κάποια … «παροχή» ή … «χορηγία» πού έχει κάνει κάποιος στην ΕΠΟ. Είναι ένα ΔΙΚΑΙΩΜΑ διεθνώς κατοχυρωμένο και ΜΗ ΑΜΦΙΣΒΗΤΟΥΜΕΝΟ ποτέ και πουθενά.

Το τέλος του ποδοσφαίρου

Το τέλος αυτής της περιπέτειας, στην περίπτωση πού το υφυπουργικό … κρεσέντο συνεχιστεί και ( αλλοίμονο ! ) με τις ευλογίες της κυβερνητικής πλειοψηφίας, θα είναι το απευκταίο, πλην αναμενόμενο από όλους όσους ΞΕΡΟΥΝ τι ακριβώς διακυβεύεται.
Θα είναι η ΑΠΟΒΟΛΗ από το διεθνές ποδόσφαιρο, με μεγάλες πιθανότητες να ακολουθήσει και μία γενικότερη αποβολή – μαμούθ, από τον παγκόσμιο Αθλητισμό.
Νομίζω ότι ο κ. Κοντονής θα πρέπει να σκεφθεί πολύ περισσότερο τώρα, τις συνέπειες του «τρελού» επιχειρήματός του.
Αν βεβαίως έχει τη δυνατότητα ορθής σκέψης …