Απ’ την Κική και την Κοκό ποια να διαλέξω;;

του Νίκου Σίμου

Το δίλημμα των Ελλήνων είναι σαφές και διατυπώνεται σε κάθε συζήτηση. Δυστυχώς για τα κόμματα και τους αρχηγούς τους είναι απαξιωτικό.

Η Νέα Δημοκρατία ως κυβέρνηση έχει απογοητεύσει τους πολίτες. Ο λόγος είναι ορατός. Αν προεκλογικώς ο αρχηγός της δεν διατύπωνε απόψεις που προσεγγίζουν αυτά που λέει σήμερα ο Αλέξης Τσίπρας

και ο ΣΥΡΙΖΑ θα ήταν πιο αποδεκτά από την κοινωνία τα μέτρα που η κυβέρνηση Σαμαρά επέβαλε. Πολύ περισσότερο διότι οι προσεγγίσεις που έκανε ο Σαμαράς στο οικονομικό πρόβλημα της χώρας ήταν εμπεριστατωμένες και με οικονομολογική λογική. Αποτέλεσμα. Η κοινωνία φτωχοποιήθηκε ακόμη περισσότερο. Τα πλεονάσματα είναι τεχνητής φύσεως καθώς το κράτος εμφανίζεται ασυνεπές στις υποχρεώσεις του ενώ παραμένει στυγνό απέναντι στους πολίτες του πουν ακολουθούν την ίδια με το κράτος και την κυβέρνηση πρακτική.

Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι απλώς το κόμμα που εκμεταλλεύτηκε την οργή και την απελπισία των πολιτών. Απατάται εκεί μέσα όποιος νομίζει ότι από τις 300.000 ψήφους έφτασε το 1,5 εκατομμύριο επειδή, εν μια νυκτί έγιναν οι Έλληνες αριστεροί. Ακόμη και δεξιοί το ψήφισαν το κόμμα και, βεβαίως, οι αστοί που εγκατέλειψαν το ΠΑΣΟΚ. Ο ΣΥΡΙΖΑ λοιπόν έχει μπερδέψει τον κόσμο με αυτά που λέει και, επιπλέον είναι θύμα του ...νεοδημοκρατικού παρελθόντος. Πιστεύει ότι λέγοντας όσα έλεγε και ο Αντώνης Σαμαράς, πριν πάρει την εξουσία, θα κερδίσει. Όμως επειδή το εκλογικό σώμα έχει την εμπειρία ότι εξαπατήθηκε σε όσα του έλεγαν πριν από το 2012, κρατάει «μικρό καλάθι». Γι αυτό και ο ΣΥΡΙΖΑ παραμένει καθηλωμένος σε ποσοστά που δεν ξεπερνούν το 30%. Με τις θέσεις του έχει φοβίσει τον κόσμο και οι διαβεβαιώσεις περί παραμονής στο ευρώ, δεν είναι πειστικές, διότι ο κόσμος ενθυμείται κάτι κοτσάνες περί επιστροφής σε εθνικό νόμισμα και άλλα τινά καθηγητικά, όπως και τα σκισίματα των Μνημονίων. Επειδή τα ίδια είπε και ο Σαμαράς αλλά δεν σκίστηκαν, σου λέει και ο πολίτης: Δεν μπόρεσε να τα σκίσει αυτός που τους κάνει όλα τα χατήρια και θα μπορούσαν να του φερθούν καλύτερα, και θα τα σκίσει ο νεαρός και οι σύντροφοί του που λένε ότι θα κάνουν άνω-κάτω την Ευρώπη;

Επομένως έχουμε και ένα κόμμα που προβάλει ως εναλλακτική λύση, με θέσεις επιστροφής στην προτέρα κατάσταση που μας έφερε στο σημείο χρεοκοπίας που είμαστε σήμερα!

To ΠΑΣΟΚ του Ευάγγελου Βενιζέλου –γιατί δεν ξέρουμε πόσα ΠΑΣΟΚ φυτρώνουν με άλλον φερετζέ- πληρώνει τις αμαρτίες του φαύλου παρελθόντος του, καθώς το εκλογικό σώμα δεν ξεχνάει πόσοι υπουργοί του και κορυφαία στελέχη του είναι υπόδικοι ενώ η πλέον εμβληματική εναπομείνασα φυσιογνωμία του ΠΑΣΟΚ είναι πίσω από τα κάγκελα. Και αυτοί είναι απ’ όσους «τσίμπησε» η τσιμπίδα της Δικαιοσύνης. Διότι υπάρχουν και άλλοι, ζωή νάχουν εκεί στο βαθύ ΠΑΣΟΚ....

Αυτά ως προς το ΠΑΣΟΚ και ό, τι συμβολίζει. Διότι και το σημερινό ΠΑΣΟΚ, με τον αρχηγό του είναι η συνέχεια του κόμματος του Γιώργου, που έβαλε τη χώρα στα Μνημόνια, κούρεψε τα ομόλογα των φουκαριάρηδων που εμπιστεύτηκαν το ελληνικό δημόσιο και, βεβαίως εκχώρησε εθνική κυριαρχία. Αυτά όλα τα «κρατούν» στην μνήμη τους όλοι ή τουλάχιστον μερικά από αυτά.

Φυτρώνουν ή πρόκειται να φυτρώσουν διάφορες εκδοχές του ΠΑΣΟΚ, όπου δεν ξέρουμε επακριβώς τα ονόματά τους –συμπεριλαμβάνουμε και το κόμμα του κυρίου Γιώργου. Το ίδιο DNA με το veritable ΠΑΣΟΚ έχουν. Επομένως τι να ψηφίσει κανείς από αυτά; Ειδικότερα, όσον αφορά στο νέο κόμμα Παπανδρέου, αυτό είναι το ανέκδοτο του Millenium….

Στα παραπάνω πασοκικά δημιουργήματα περιλαμβάνεται βεβαίως και το Ποτάμι που θέλει να κρυφτεί αλλά η χαρά δεν το αφήνει. Είναι ότι πρέπει «ξόβεργα» για τους –απολιτίκ, που θέλουν πολλά αλλά δεν ξέρουν τι ακριβώς και, όπως έχουμε και άλλοτε γράψει από αυτή εδώ τη στήλη λύνουν τα προβλήματα της χώρας σε μπαρ των εστέτ αλλά, κατά προτίμηση, στο Φίλιον της οδού Σκουφά, δεδομένου ότι τα δικά τους προβλήματα τα έχουν λελυμένα και το sudoku το αποφεύγουν επειδή θέλει πολύ μυαλό.

ΔΗΜΑΡ, ΑΝΕΛ και Σία είναι πλέον ως κάτι παλαιά εμπορικά της Αιόλου που πουλούσαν φανελλοσώβρακα «Ατθίς» καθώς και άλλων ελληνικών βιοτεχνιών. Δεν έχουν λόγο ύπαρξης και κλείνουν. Άλλωστε το τι μπορούν να προσφέρουν στη χώρα τα δύο αυτά κόμματα που πνέουν ντα λοίσθια το λένε οι θέσεις τους. Το απόλυτο τίποτε...

Το ΚΚΕ είναι ένα άλλο ανέκδοτο, λιγότερον σόκιν από το κόμμα του ΓΑΠ. Όμως είναι ειλικρινές. Άλλωστε όταν είναι κανείς σε κώμα δεν είναι εύκολο να τον ξυπνήσεις...

Αγαπητοί αναγνώστες διαλέγετε και παίρνετε. Μόνο που, από της απομάκρυνσης εκ του Ταμείου ουδέν λάθος αναγνωρίζεται...