Οι δανειστές θέλουν να «δέσουν» τη σημερινή κυβέρνηση, αλλά και τις επόμενες

Με τετραγωνισμό του κύκλου ισοδυναμεί η προσπάθεια εξόδου της Ελλάδας από το αδιέξοδο με τα νέα δεδομένα που διαμορφώνουν οι συσχετισμοί ανάμεσα στους δανειστές.

Η χώρα μας βρίσκεται εγκλωβισμένη ανάμεσα σε δύο πλευρές. Η Ευρωζώνη πιέζει για νέα μέτρα λιτότητας που θα ενεργοποιηθούν στο μέλλον για να ικανοποιηθεί το ΔΝΤ ώστε

να παραμείνει στο πρόγραμμα, αλλά δεν είναι διατεθειμένη να προχωρήσει στη δραστική μείωση του χρέους, την οποία επίσης ζητεί το Ταμείο.

Τα στοιχεία της έκθεσης για τη βιωσιμότητα του χρέους του ΔΝΤ που έγιναν γνωστά είναι συντριπτικά.

Το Ταμείο επιμένει ότι το ελληνικό χρέος δεν μπορεί να εξυπηρετηθεί παρά μόνο εάν επιμηκυνθούν δραστικά οι λήξεις των δανείων και η περίοδος χάριτος με χαμηλά επιτόκια σε βάθος δεκαετιών.

Επισημαίνει μάλιστα ότι το χρέος δεν θα γίνει βιώσιμο ούτε με τα πρωτογενή πλεονάσματα 3,5% του ΑΕΠ για μία δεκαετία που ζητεί ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε.

Η Ευρωζώνη, όμως, δεν είναι διατεθειμένη να συζητήσει τέτοια μέτρα ελάφρυνσης, τουλάχιστον μέχρι τις γερμανικές εκλογές τον Σεπτέμβριο.

Στην πράξη το ΔΝΤ βάζει ψηλά τον πήχη τόσο για την ελληνική κυβέρνηση, η οποία βλέπει ότι δύσκολα θα αποφύγει τα μελλοντικά μέτρα για μείωση των συντάξεων και του αφορολόγητου, όσο και για τον κ. Σόιμπλε, καθώς αποσαφηνίζει ότι δεν θα χρηματοδοτήσει την Ελλάδα εάν δεν ικανοποιηθούν οι απαιτήσεις του για το χρέος, κάτι που είναι πολιτικά αδύνατον να γίνει τώρα. Με τα δεδομένα αυτά, ένα πιθανό σενάριο είναι το ΔΝΤ να διατηρήσει σε εκκρεμότητα την απόφασή του για χρηματοδότηση έως ότου ληφθούν τα μέτρα για το χρέος, αλλά να παραμείνει ως τεχνικός σύμβουλος, και τούτο υπό την προϋπόθεση ότι η χώρα μας θα λάβει τα μέτρα που ζητούνται.

Σε μια τέτοια περίπτωση, η Ελλάδα θα πάρει «το χειρότερο και από τους δύο κόσμους», δηλαδή θα αναγκαστεί να λάβει τα μέτρα χωρίς να ευνοηθεί από την ελάφρυνση του χρέους, στο πλαίσιο μιας διευθέτησης μεταξύ των δανειστών η οποία θα μεταθέτει το ελληνικό πρόβλημα στο μέλλον, όπως έχει γίνει αρκετές φορές στο παρελθόν.

Ανεξάρτητα από τις σκοπιμότητες, που βρίσκονται πίσω από τη στάση του ΔΝΤ, το γεγονός είναι ότι αυτή τη φορά αποφάσισε να πει την αλήθεια για το χρέος - προφανώς επειδή έχει εκτεθεί για την αντίθετη στάση που είχε τηρήσει στο παρελθόν. Το 2010 και το 2012 το ΔΝΤ υπέκυψε στις πολιτικές πιέσεις των Ευρωπαίων και χρηματοδότησε την Ελλάδα παρακάμπτοντας το γεγονός ότι το χρέος της χώρας μας δεν ήταν βιώσιμο, αλλά σήμερα φαίνεται ότι δεν είναι διατεθειμένο να τηρήσει ανάλογη στάση. Στη σημερινή συγκυρία, όμως, οι διαπιστώσεις του για το χρέος λειτουργούν και αρνητικά, καθώς αποτελούν ένα εμπόδιο για μια απόφαση της ΕΚΤ να εντάξει την Ελλάδα στην ποσοτική χαλάρωση.

Ολα τα στοιχεία δείχνουν ότι από την πλευρά της Ευρωζώνης διαμορφώνεται και πάλι ένα ασφυκτικό πλαίσιο, το οποίο περιορίζει τα περιθώρια κινήσεων στην οικονομία όχι μόνο για τη σημερινή κυβέρνηση αλλά και για τις επόμενες.

*Αναδημοσίευση από την εφημερίδα «ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ» (29-1-2017)