Μια δασκάλα και ένας προγραμματιστής στον καιρό της δικτύωσης

Η δικτύωση στους ψηφιακούς καιρούς είναι ένα από τα ισχυρότερα και πιο αποτελεσματικά όπλα στα χέρια των πολιτών για να ορίσουν οι ίδιοι τις τύχες τους. Δεν είναι μόνο η δυνατότητα της σύνδεσης που παρέχεται αλλά η δημιουργία ενός πλέγματος σχέσεων ανάμεσα σε πολίτες διαφορετικών ηλικιών, πολιτικών καταγωγών, επαγγελματικών ή εισοδηματικών κατηγοριών και πάει λέγοντας…

Το ισχυρό όπλο της δικτύωσης το συνειδητοποίησα για μια ακόμη φορά τις τελευταίες 2 ημέρες διαβάζοντας και διαβάζοντας ξανά τα σχόλια στις αναρτήσεις στους προσωπικούς λογαριασμούς των φίλων στο facebook

Σε ένα από αυτά τα σχόλια ξεχώρισα πέραν όλων των άλλων ότι η δύναμη της δικτύωσης έχει να κάνει με την ανάδειξη του βιώματος και της εμπειρίας, με την μεταφορά της τεχνογνωσίας, με την αμεσότητα του παραδείγματος. Γράφει με κυρία – εκπαιδευτικός στο επάγγελμα: « (…)Έμαθα για τον κ. Καρολεμέα και γίναμε διαδικτυακοί "φίλοι" όταν ασχολήθηκα με το παιχνίδι προγραμματισμού Run Marco που προσπαθούσα να εφαρμόσω στην τάξη μου. Σημειωτέον ότι διδάσκω παιδιά με μέτριες έως σοβαρές μαθησιακές δυσκολίες, ενώ συγχρόνως παρουσιάζουν ενίοτε και προβλήματα συμπεριφοράς. Γιατί να σας ενδιαφέρουν όλα αυτά; Ακριβώς διότι η διδασκαλία και το πρόγραμμα Run Marco που προσπάθησα να εφαρμόσω με τα παιδιά είχε εξαιρετικά αποτελέσματα. Δεν είναι ότι διόρθωσε τις δυσκολίες των παιδιών, για όσους ξέρουν αυτό είναι ένα δύσκολο και ιδιαίτερο κομμάτι. Και μη φανταστείτε ότι συνέβαλε κάποια δεινή διδακτική ικανότητα δική μου. Απλά το παιχνίδι αυτό έδωσε και δίνει στους μαθητές μου κίνητρα να ασχοληθούν με μία εξαιρετική μαθησιακή δραστηριότητα, τους επιβραβεύει και τους ενθαρρύνει και ως δια μαγείας μερικοί με προβλήματα συμπεριφοράς ή προβλήματα συγκέντρωσης (σοβαρά) κινητοποιούνται σε τέτοιο βαθμό ώστε παρακαλούν να μη βγουν διάλειμμα. Έχω δοκιμάσει κι άλλες τέτοιες δραστηριότητες προγραμματισμού. Το Run Marco αγαπήθηκε πολύ, θα μπορούσα να γράφω για ώρες. (…) Πόσο λείπουν από την εκπαίδευση τέτοιοι άνθρωποι σαν τον κ. Καρολομέα, άξιοι με φρέσκες ιδέες, που εκτός από γνώσεις θα μπορούσαν να δώσουν μία άλλη πνοή σε αυτό το αποστεωμένο, συγκεντρωτικό εκπαιδευτικό μας σύστημα που καταπνίγει τη δημιουργικότητα των παιδιών, που τονίζει τις αδυναμίες τους, που πετάει τους αδύνατους μαθητές στη γωνία που δίνει ελάχιστες πρωτοβουλίες στους δασκάλους.... που.... που.... Πόσο θα άλλαζε η όψη της εκπαίδευσης και πόσο θα προόδευε η πατρίδα μας, αν γινόταν ένα θαύμα κι αντί για "το φαινόμενο του πολιτικού αυτισμού που βαραίνει το πολιτικό προσωπικό και βασανίζει την χώρα και τους πολίτες" και αν αντί της "μιζέριας του πολιτικού μικρόκοσμου" και αν αντί για τις "παλαιοημερολογίτικες δοξασίες" ... έμπαιναν οι ιδέες "ενός νέου ανθρώπου με τα προσόντα, τη ματιά και τις δεξιότητες του Καρολεμέα" τότε θα πετυχαίναμε τη "μεγαλύτερη επένδυση του μέλλοντος μας όπως είναι η Παιδεία"».

Ο Kostas Karolemeas απάντησε: «Χαίρομαι πολύ που το run marco είχε αποτέλεσμα! Αυτό που θα είχε ενδιαφέρον να δούμε - μια που τώρα μπορεί κανείς να δημιουργήσει τα δικά του επίπεδα για το παιχνίδι - πως θα μπορούσαμε να το προσαρμόσουμε για να καλύψουμε καλύτερα τις συγκεκριμένες ανάγκες». Και μετά από λίγο ήρθε νέα απάντηση: «Σκέφτομαι να δημιουργήσω ένα διδακτικό σενάριο με θέμα την εφαρμογή του, με αξιολόγηση και προτάσεις στο τέλος. Πώς το εφαρμόσαμε και το εφαρμόζουμε και τι αποτελέσματα είχε».

Ένα μικρό μόνο δείγμα «δημόσιας διαβούλευσης» για πράγματα του καιρού μας και όχι σχέδια επί χάρτου… Μια δασκάλα και ένας προγραμματιστής – μια τάξη παιδιών, η κοινωνία του μέλλοντος μας.