Κατερίνα Κακουσίου - Ηλίας Πολίτης: Οι αργαλειοί του καθιστικού!

Του Κώστα Τσαούση

Ειλικρινά, δεν σκέφτηκα να τους ρωτήσω αν γνωρίζουν για την Κοινωνική Αλληλέγγυα Οικονομία (ΚΑΛΟ). Εμεινα με την απορία. Ας είναι...

Ο Ηλίας και η Κατερίνα -αν προτιμάτε, η Κατερίνα και ο Ηλίας- είναι δίχως υπερβολή το πραγματικό πρόσωπο της Κοινωνικής Επιχειρηματικότητας. Οχι, δεν έχουν, ούτε και ανήκουν σε μία από τις προβλεπόμενες από τον νέο νόμο κοινωνικές συνεταιριστικές επιχειρήσεις.

Μια μικρή κανονική εταιρεία

διαθέτουν, έχοντας στήσει στο καθιστικό του σπιτιού τους μια αστική οικοτεχνία νέου τύπου, δηλαδή μια παραγωγική μονάδα που ανταποκρίνεται στις επιταγές των καιρών μας: παράγει χειροποίητα, αυθεντικά, μοναδικά κομμάτια δουλεμένα στον αργαλειό που πωλούνται σε Ελληνες και ξένους με όρους σύγχρονου μάρκετινγκ. Αλλά γιατί μια αστική οικοτεχνία στο εργατικό Κερατσίνι της Β’ Πειραιά είναι ή μπορεί να ενταχθεί στον χώρο της Κοινωνικής Επιχειρηματικότητας; Ιδού το ερώτημα. Η απάντηση είναι απλή και εύκολη: δύο αγωνιστές της ζωής - μια πολυμελής οικογένεια (έξι παιδιά) - ένα εναλλακτικό παραγωγικό μοντέλο σε λίγες δεκάδες τετραγωνικά χώρο - ένας συνδυασμός της παράδοσης με τη δημιουργική βιομηχανία του σήμερα. Πράγματα που θα ζήλευαν οι εμπνευστές και οι συντάκτες κάθε νόμου για την ΚΑΛΟ.

Ας πάρουμε, όμως, τα πράγματα με τη σειρά. Η Κατερίνα Κακουσίου (κεντρ. φωτ.) και ο Ηλίας Πολίτης, στα 43 τους χρόνια, είναι τα δύο πρόσωπα πίσω από το επιτυχημένο παράδειγμα της argalios (argalios.gr). Η Κατερίνα είναι η δημιουργός. Ολα περνούν από τα χέρια της: τα σχέδια, τα νήματα, η δουλειά στον αργαλειό, το ράψιμο στο χέρι, το ραφινάρισμα, οι τελικές λεπτομέρειες. Ο Ηλίας είναι το στήριγμά της, ο υπεύθυνος επικοινωνίας και προώθησης των προϊόντων. Ο Ηλίας έχει στήσει και το δίκτυο πωλήσεων: επιλεγμένα καταστήματα και πωλητήρια μουσείων. Οπως θυμάται με πολλή συγκίνηση -και μου ζητάει να μην το λησμονήσω-, ο πρώτος άνθρωπος που πίστεψε σε αυτούς και τους στήριξε τοποθετώντας τα προϊόντα τους στο πωλητήριο του Μουσείου Λαϊκών Μουσικών Οργάνων ήταν ο Γιώργος Ξυλούρης.

Ο Ηλίας Πολίτης

Οι δυο τους αποφάσισαν να στήσουν τους αργαλειούς στο καθιστικό τους εν μέσω της κρίσης. Την εποχή των μνημονίων. Και αυτό για να ζήσουν με αξιοπρέπεια και προοπτική την εξαμελή οικογένειά τους: ο μεγαλύτερος γιος είναι φοιτητής στο ΕΜΠ, ο μικρότερος στην Ε’ Δημοτικού. Η Κατερίνα είναι συντηρήτρια έργων τέχνης και ο Ηλίας μουσικός (αλλά και νυχτοφύλακας στο Μουσείο Μπενάκη). Σήμερα έχουν απορροφηθεί από τη δραστηριότητα με τα υφαντά τεχνήματα που δείχνει να πηγαίνει καλά - η ανταπόκριση κυρίως στις τάξεις των εγγράμματων επισκεπτών της Αθήνας ήταν ανέλπιστα καλή και επιτρέπει συγκρατημένα χαμόγελα στην οικογένεια.

Τον προηγούμενο μήνα -και συγκεκριμένα στις 4 Νοεμβρίου- είχα πρωτογράψει στο blog μου για την ιστορία του Ηλία και της Κατερίνας. Το κείμενο ήταν μια αποτύπωση εν θερμώ της εικόνας αλλά και της ατμόσφαιρας που βίωσα ένα ηλιόλουστο χειμωνιάτικο πρωινό στο σπιτικό του Κερατσινίου. Πραγματικοί άνθρωποι, πραγματικά δεδομένα, πραγματικοί λογαριασμοί. Αναδημοσιεύω εδώ το κείμενο της ανάρτησης στο blog. Αν και υπάρχουν επικαλύψεις, αξίζει τον κόπο μιας ανάγνωσης - έτσι για την ιστορία: «Στο σπιτικό του Ηλία και της Κατερίνας, εκεί στο Κερατσίνι, προς τη μεριά της θάλασσας, δεν υπάρχει τηλεόραση ούτε για δείγμα. Την... απουσία της την έχουν αποδεχτεί. Εδώ και χρόνια. Και οι ίδιοι και τα παιδιά τους. Τα έξι παιδιά τους. Το μεγαλύτερο, αγόρι, είναι πια ένας ακαδημαϊκός πολίτης. Το μικρότερο, αγόρι και εκείνο, πηγαίνει στην Ε’ Δημοτικού. Τα πόσα κανάλια υπάρχουν ή τα πόσα θα υπάρξουν στο άμεσο μέλλον, με ή και χωρίς ΕΣΡ, με ή και χωρίς νόμο Παππά, μάλλον δεν τους απασχολεί ούτε τους δυο τους, ούτε τα παιδιά τους. Ενημερώνονται για το τι γίνεται στον κόσμο από το Διαδίκτυο, κατεβάζουν σειρές στο κομπιούτερ τους, ακούν μουσική και παίζουν παιχνίδια - ένας κόσμος ενημέρωσης, ψυχαγωγίας και διασκέδασης πέραν της τηλεόρασης.

Εκεί, λοιπόν, σε μια γειτονιά στο Κερατσίνι (ενιαίος δήμος πλέον με τη Δραπετσώνα), ο Ηλίας και η Κατερίνα έχουν στήσει τη δική τους δημιουργική φωλιά. Στα χρόνια των μνημονίων, στο σαλόνι του σπιτιού στήθηκαν αργαλειοί (μικροί σε όγκο και εύχρηστοι όσο δεν φαντάζεστε) και άρχισε η δουλειά για να στηριχθεί και το οικογενειακό εισόδημα. Η Κατερίνα, μια καλή υφάντρα, μαζί με τις δουλειές του σπιτιού και τα παιδιά που μεγάλωναν ανέλαβε την παραγωγή - από την αρχή έως το τέλος. Ο Ηλίας, μουσικός από χρόνια και υπάλληλος στο Μουσείο Μπενάκη, ανέλαβε την προώθηση των τεχνημάτων από τους αργαλειούς της Κατερίνας: στα πωλητήρια μουσείων και σε επιλεγμένα καταστήματα σε όλη την Ελλάδα. Το προϊόν τους ιδιαίτερο - ελληνική παραδοσιακή τεχνική με τον αργαλειό και ένα τελικό προϊόν με πολύ σύγχρονο πρόσωπο που ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις ενός απαιτητικού κοινού. Φέτος, όπως λένε και οι ίδιοι οι ιδρυτές του argalios.gr, ο Ηλίας και η Κατερίνα, τα πράγματα πήγαν καλά. Οι χειροποίητοι γυναικείοι φάκελοι -με τη φούντα στην άκρη- αποτέλεσαν το δυνατό χαρτί. Πουλήθηκαν σε Ελληνες και τουρίστες. Μια καλή επίδοση. Και ταυτόχρονα, η περαιτέρω καθιέρωση των προϊόντων τους και η αναγνώριση της δουλειάς τους μαζί με τη στήριξη των οικονομικών της πολυμελούς οικογένειας. Εκεί στο Κερατσίνι, προς τη μεριά της θάλασσας -πέρα από την πολιτική αντιπαράθεση για την επόμενη μέρα του τηλεοπτικού τοπίου-, στο σπιτικό του Ηλία και της Κατερίνας ζει και υπάρχει μια νέα αξιόπιστη εκδοχή μιας διαφορετικής παραγωγικής και δημιουργικής Ελλάδας. Ο Ηλίας και η Κατερίνα απέδειξαν ότι μια αστική οικοτεχνία λίγο πριν από το 2020 μπορεί να αποτελέσει μια ρεαλιστική πρόταση διεξόδου, έναν ασφαλή δρόμο για την ανασυγκρότηση και την ανάκαμψη».

Διαβάζοντας ξανά το κείμενο στο blog, πέρα από τη συγκίνηση, μου ήρθε στον νου μια εικόνα: εκείνη με τον Ηλία να μου αποκαλύπτει ότι όλη η οικογένεια έμαθε για τα οφέλη του crowdfunding όταν ένα από τα μέλη της -αθλητής του τριάθλου- κατάφερε να αποκτήσει τον αναγκαίο εξοπλισμό ανεβάζοντας την καμπάνια χρηματοδότησης σε μία από τις διεθνείς πλατφόρμες. Με τα 1.500 ευρώ που μάζεψε ήταν πανέτοιμος για τους αγώνες.