Το δέντρο (μέρισμα), το δάσος (πλεονάσματα) και η οριστική ήττα του Σοϊμπλε

Αν ο πρωθυπουργός δεν είχε εξαγγείλει το κοινωνικό μέρισμα, πιθανότατα τώρα να συζητούσαμε για την αξιολόγηση της Ελλάδος εντός του Ιανουαρίου. Όσοι αρέσκονται να βλέπουν τις εξελίξεις σαν μια ευθεία στατική γραμμή, θα περίμεναν την έκθεση βιωσιμότητας του χρέους από την ΕΚΤ και την αξιολόγηση. Με τα δυο τελευταία, η ΕΚΤ θα εντάξει τα ομόλογα της Ελλάδα στην περίφημη ποσοτική χαλάρωση (Quantitave Εasing).

Έλα,

όμως, που ο επαναστάτης της Κούβας είχε άλλη γνώμη και αποφάσισε να δώσει μέρισμα 617 εκατ. ευρώ. Όλη η ατζέντα της Ελλάδας γύρισε ξαφνικά στο αν θα δώσει η κυβέρνηση το μέρισμα και όχι αν θα πραγματοποιεί πλεονάσματα ύψους 3,5% για 10 χρόνια. Όλοι κοιτούν το δέντρο και χάνουν το δάσος.

Πώς είναι δυνατόν να πραγματοποιεί μια χώρα πλεονάσματα 3,5% και να πληρώνει όχι μόνο τοκοχρεωλύσια, αλλά και κεφάλαιο; Διεθνείς επενδυτές παραδέχονται ότι, δεν είναι δυνατόν να πραγματοποιηθούν τέτοιου είδους πλεονάσματα για τόσο χρονικό διάστημα. Όλοι πιστεύουν ότι, σε κάποια στιγμή θα δοθεί λύση για το χρέος διότι αλλιώς δεν βγαίνει νόημα.

Να το πούμε πιο απλά. Ο χερ Βόλφγκανγκ Σόιμπλε θέλει να διατηρεί την Ελλάδα συνεχώς στην ίδια κατάσταση μιζέριας, δίχως ανάπτυξη για ένα και μόνο λόγο: Να δανείζεται με 0 επιτόκια η Γερμανία. Αν δεν υπήρχε λοιπόν ο Τσίπρας και ο Σύριζα θα τους είχε εφεύρει διότι βολεύει μια χαρά την πολιτική Σόιμπλε. Τρίτο Μνημόνιο πέρυσι, τρίτο Μνημόνιο plus φέτος (με τα βραχυπρόθεσμα μέτρα του χρέους) και στο βάθος τέταρτο Μνημόνιο.

Αδιέξοδο πάλι λοιπόν. Η Ελλάδα θέλει επειγόντως να δημιουργήσει πλούτο κι αυτό δεν μπορεί να γίνει πληρώνοντας φόρους έως το 2018, όπως απαιτεί ο Σύριζα.

Η χώρα δεν χρειάζεται απλώς να μειωθεί ο φόρος των επιχειρήσεων, αλλά να βρουν οι Έλληνες δουλειά. Αυτό απαιτεί όραμα, και σχέδιο. Δεν θέλει ούτε τα επιδόματα του Σύριζα, ούτε την λογιστική προσέγγιση της ΝΔ. Ωραία δώσαμε τα 617 εκατ. ευρώ ή μειώσαμε τον φόρο των επιχειρήσεων στο 20%. Το αποτέλεσμα; Στην πρώτη περίπτωση τα λεφτά θα διοχετευθούν σε κατανάλωση και φόρους και στην δεύτερη τα αποτελέσματα θα είναι πιο μακροπρόθεσμα, κι αν οι επιχειρήσεις επενδύσουν. Η μείωση των φόρων είναι ένα πρώτο βήμα, αλλά οι έχοντες κοινή λογική καταλαβαίνουν ότι, χρειάζεται κάτι παραπάνω. Να πιστέψουν οι ίδιοι οι Έλληνες ότι, θα γυρίσει σελίδα η χώρα με ελληνική απάντηση στα Μνημόνια.

Όταν όλοι εμείς αποφασίσουμε να διαλύσουμε το κράτος - μάστιγα για να απελευθερωθούν οι δυνάμεις, κανείς Σόιμπλε δεν θα μπορεί να σταματήσει τους Έλληνες. Αν λ. χ εισπράττουμε δικαιώματα από τους Ολυμπιακούς Αγώνες με μόνιμο Μουσείο στην Αθήνα μέχρι και ο Σοϊμπλε θα πληρώσει. Όταν λοιπόν φθάσουμε οι ελληνικές επιχειρήσεις να δανείζονται με 2- 3% τότε θα μπορούν και να ανταγωνιστούν τις ευρωπαϊκές και να επενδύσουν. Τώρα ο Γερμανός απλώς θέλει την διατήρηση της μιζέριας στην Ελλάδα για να δανείζεται η καγκελαρία φθηνά!

Υ.Γ. Αλήθεια όλοι αυτοί που επαναφέρουν κατά καιρούς τα σενάρια της δραχμής έχουν σκεφθεί ότι, τα 320 δισ. ευρώ πρέπει να πληρωθούν σε δραχμές αφού πολλαπλασιαστούν επί 5;