Ταξίδι με μικρό παιδί ή ωχ! Καλύτερα μείνε σπίτι σου

Αστειεύομαι αλλά η πραγματικότητα είναι κάπως έτσι. Το πρώτο ταξίδι πάντα συνοδεύεται με πολύ άγχος. Πώς θα είναι το ταξίδι, θα πεινάσει; Θα κλάψει; Θα κοιμηθεί;

Φυσικά και όλα αυτά και άλλα τόσα πρόκειται να συμβούν γιατί τα μωρά είναι απρόβλεπτα. Έτυχε με την Κωνσταντίνα να κάνουμε αρκετά και σας έχω το δικό μου μικρό χρονικό τρέλας και μερικά τιπς.

Πρώτη φορά πήγαμε Γαργαλιάνους στο εξοχικό μου για τις διακοπές του Πάσχα. Ήταν κάτι παραπάνω από 40 ημερών. Είχαμε το ειδικό καθισματάκι

Πήρα το αγαπημένο της παιχνιδάκι, το κότσαρα εκεί δίπλα και άντε ξεκινήσαμε. Σημειωτέον εννοείται ήμασταν φουλ έξτρα από πάνες, ρούχα, κουβερτάκια, παρακουβερτάκια. Κανονική μετακόμιση.

Εγώ κάθισα πίσω μαζί της για να έχω τον πλήρη έλεγχο. Σιγά και τι θα μπορούσα να ελέγξω. Σίγουρα όχι την πείνα της. Νιαούριζε συνεχώς και σταματήσαμε 2 φορές. Φυσικά εκεί που έκανε μια φορά με τα χίλια ζόρια κακά της έπρεπε να γίνει ο κακός χαμός.

Άντε ξανασταμάτα για αλλαγή πάνας. Στεγνό καθάρισμα και βουρ. Γενικώς ένα ταξίδι τριών ωρών έγινε ταξίδι υπερωκεάνιο. Εννοείται ότι κάτι που ήταν μωράκι, κάτι που δεν είχε τη σειρά της, κάτι ο covid, τη βγάλαμε κλεισμένες σε ένα σπίτι αγκαλιά. Οπότε δεν καθόμουν στο σπίτι μου;

Το Καλοκαίρι πια μεγαλύτερη πάλι ταξιδάκι. Εε εκεί είχαμε πάρει το κολλάει… μια από τα ίδια. Απλά με πολλά παιχνίδια και πιο πολλά πράγματα. Πάρε αποστειρωτή, πάρε ρούχα (θα κάναμε και κάποιες εμφανίσεις) πάρε το γυμναστήριο. Κατεβάσαμε και τα δύο μας αυτοκίνητα. Αντε πέρασε και αυτό χωρίς ιδιαίτερες παράπλευρες απώλειες.

Σας έχω όμως το καλύτερο…Το σκ που μας πέρασε, κάναμε τη βάπτισή της στην Άνω Χώρα Ναυπακτίας. Όνομα και πράγμα η Άνω Χώρα.

Ανεβαίναμε και σωτηρία δεν υπήρχε. Ζαλίστηκα εγώ, ζαλίστηκε και το μωρό. Λες και άνοιξε μια κάνουλα έκανε το κακόμοιρο εμετό.

Και σάμπως και ήμουν και γω καλά; Φτάσαμε πιο άσπρες από πανί. Από νοικοκυριό; Σωστό τσαντίρι. Μέναμε σε ξενοδοχείο.

Φτιάξε αυτοσχέδιο κρεβάτι, πάρε να φτιάξεις φαγητά, πάρε χοντρά ρούχα, πάρε παιχνίδια. Το αποκορύφωμα ήταν ότι έγινε η έρμη σαν καπνιστή μπριζόλα από την πολλή τζακίλα.

Απ´όλο αυτό ορίστε κάποιες ελπίζω χρήσιμες συμβουλές:

Ξεκινήστε το ταξίδι καλύτερα απογευματάκι, βραδάκι. Ο ήλιος δεν είναι σύμμαχος άσε που δεν κοιμούνται τόσο εύκολα, συν τη ζέστη.

Να φοράνε σωστά ρούχα ανάλογα με την εποχή. Ένα μωρό που κρυώνει ή ζεσταίνεται θα έχει γκρίνια.

Έχετε έτοιμα φαγητά, γάλατα σε περίπτωση που πεινάσει. Όπως και τα σύνεργα αλλαγής πάνας. Εγώ πήρα μέχρι και έτοιμη τροφή σε βαζάκια που φυσικά δεν την τρώει με ευχαρίστηση, αλλά έτσι για ασφάλεια.

Το καρότσι και ας πιάνει το μισό πορτ μπαγκάζ είναι απαραίτητο. Μη διαπραγματεύσιμο να μην το πάρετε.

Τέλος δεν υπάρχει κανένα πρόγραμμα. Το μωρό κανονίζει τα πάντα μα τα πάντα και δεν το κουνάς ρούπι. Ένα μονοπάτι δεν περπάτησα τρεις μέρες χα χα χα!

Κατά τα άλλα όλα περίφημα όμως. Προσωπικά προτιμώ το πρόγραμμα του σπιτιού μας όμως μερικές πινελιές για να σπάσει η ρουτίνα, χαλάλι.

Καλά σας ταξίδια!!!

Μια ματιά ακόμα:

Mommy Brain ή αλλιώς πως έχασα το μυαλό μου!