Τι πίστευε ο Πάπας για τη γυναίκα, την ομοφυλοφιλία, τις εκτρώσεις και την ευθανασία

Όπως μεταδίδει η Welt, όταν ο Πάπας ήταν ακόμα Jorge Bergoglio, διατηρούσε φιλία με τον ραβίνο Abraham Skorka και αντάλλασσαν επιστολές που περιείχαν τις απόψεις τους για τον Θεό και τον κόσμο.

Ο διάλογός του αυτός μετατράπηκε σε βιβλίο, το μοναδικό στο οποίο ο νέος Πάπας εμφανίζεται ως δημιουργός. Ως προδημοσίευση κυκλοφόρησαν τα κομμάτια που αφορούν τις θέσεις του για τη γυναίκα εντός της θρησκείας, την ομοφυλοφιλία, την έκτρωση και την ευθανασία.

Για τη γυναίκα:

Ο Jorge Bergoglio δικαιολογεί το ότι οι γυναίκες στα πλαίσια της καθολικής εκκλησίας δεν επιτρέπεται να ασκούν την ιεροσύνη με το γεγονός ότι ο ανώτερος ιερέας είναι ο Ιησούς, ένας άνδρας. Στη Χριστιανοσύνη η γυναίκα έχει μια άλλη λειτουργία, η οποία απεικονίζεται στη μορφή της Παναγίας. Είναι εκείνη που προστατεύει την κοινωνία, έχει το χάρισμα της μητρότητας και της τρυφερότητας. Το ότι δεν μπορεί να ασκήσει την ιεροσύνη δε σημαίνει ότι έχει μικρότερη αξία από τον άνδρα και αυτό αποδεικνύεται και από την θέση της Παναγίας ανάμεσα στους Αποστόλους.

Για τις σχέσεις ατόμων ίδιου φύλου:

Σήμερα, η συμβίωση των ανθρώπων πριν από τον γάμο, έστω και αν από θρησκευτικής απόψεως δεν θεωρείται ορθή, δεν αντιμετωπίζεται με την ίδια αποστροφή όπως 50 χρόνια πριν. Αυτό είναι κοινωνικό γεγονός.

Ομοφυλόφιλοι υπήρχαν πάντοτε. Το νησί Λέσβος ήταν γνωστό, επειδή εκεί ζούσαν ομοφυλόφιλες γυναίκες. Όμως, στην Ιστορία ποτέ δεν επιχειρήθηκε να δοθεί στις σχέσεις αυτές η ίδια αξία, όπως στον γάμο. Γνωρίζουμε ότι σε εποχές εποχιακών μεταβολών το φαινόμενο της ομοφυλοφιλίας ανέβαινε. Αλλά τώρα για πρώτη φορά τίθεται το νομικό ζήτημα εξομοίωσης τέτοιων σχέσεων με τον γάμο.

Το γεγονός αυτό ο νέος Πάπας το θεωρεί «υποτίμηση» και «ανθρωπολογική οπισθοδρόμηση». Όταν μια σχέση είναι ιδιωτικής φύσης, δεν αφορά τους τρίτους ή την κοινωνία. Αν, ωστόσο, υπάρχει νομική εξομοίωση και δοθεί και στους ομοφυλόφιλους το δικαίωμα της υιοθεσίας, θα υπάρξουν παιδιά που θα «πληγούν», μιας και, όπως αναφέρει, κάθε άνθρωπος χρειάζεται μια ανδρική και μια γυναικεία μορφή για να αναπτύξει την ταυτότητά του.

Για τις εκτρώσεις:

Την στιγμή της σύλληψης υπάρχει ήδη ο γενετικός κώδικας του ανθρώπου. Ήδη είναι άνθρωπος. Πρόκειται για ένα επιστημονικό πρόβλημα. Το να μην επιτραπεί η εξέλιξη ενός όντος, το οποίο φέρει τον συνολικό γενετικό κώδικα ενός ανθρώπου, δεν είναι ηθικό. Το δικαίωμα στη ζωή είναι το πρώτο ανθρώπινο δικαίωμα. Η έκτρωση ισοδυναμεί με δολοφονία κάποιου, ο οποίος δεν μπορεί να αμυνθεί.

Για την ευθανασία:

Η δύναμη της ιατρικής δεν συνίσταται τόσο στην παράταση της ζωής ενός ασθενούς σε τελικό στάδιο για τρεις ημέρες ή δύο μήνες ακόμα, αλλά στο να υποφέρει το λιγότερο δυνατό. Δεν είναι κανείς υποχρεωμένος να διατηρεί τη ζωή με ασυνήθιστα μέτρα, αφού κάτι τέτοιο μπορεί να αντιτίθεται στην αξία του ανθρώπου.

Κάτι εντελώς διαφορετικό είναι η ενεργός συνέργεια στο θάνατο. Αυτό συνιστά δολοφονία.

Εν κατακλείδι, ενόσω υφίσταται πιθανότητα αναστροφής της ασθένειας, ο καθένας θα πρέπει να κάνει ό,τι είναι δυνατό. Ασυνήθιστα μέτρα θα πρέπει να λαμβάνονται μόνο όταν υπάρχει ελπίδα θεραπείας. Ο ηλικιωμένος άνθρωπος καλείται πολλές φορές να αναπαυθεί. Ο Πάπας ζητά και για ίδιο αυτή την χάρη.

Ανεξάρτητα από το αν κάποιος συμφωνεί ή διαφωνεί με τις απόψεις του νέου Πάπα, οι επιστολές αυτές, όπως είναι προφανές, είναι χρήσιμες ως μια πρώτη γνωριμία με τις απόψεις του.