Η ζωή με ένα κουφό, πρώην αδέσποτο σκυλάκι. Έναν χρόνο μετά…

www.adespoto.grΠριν από ένα χρόνο ακριβώς, Πέμπτη, στις 17/11/2011 παραλαμβάναμε από το αεροδρόμιο της Ρόδου το νέο μας σκυλάκι, την Μπου, ένα ημίαιμο Μαλτέζ-Γιορκσαϊρ, 4 κιλών. Η επέτειος του Πολυτεχνείου ήταν για μας μία ευκαιρία λόγω της αργίας να αφιερώσουμε λίγο χρόνο σε ένα ταλαιπωρημένο πλασματάκι.
Δεν την βρήκαμε μέσω Ιντερνετ σε κάποια (παράνομη) αγγελία πώλησης από ζευγάρωμα ιδιώτη ή παράνομου εκτροφέα ή πετ σοπ. Δεν πληρώσαμε 600 ευρώ για να αποκτήσουμε ένα μικρόσωμο σκυλάκι. Ούτε μας την έστειλαν σαν εμπόρευμα με κάποια μεταφορική.Είχαμε ήδη 3 μεγαλόσωμα σκυλιά και 3 γάτες. Μας περίσσευε όμως φαίνεται αγάπη και χώρος στο σπίτι! Κοιτούσαμε καθημερινά τις αγγελίες από φιλοζωϊκά σωματεία και η ιδέα να υιοθετήσουμε ένα ακόμα αδέσποτο, αφού όλα μας τα σκυλιά και οι γάτες είναι πρώην αδέσποτα, όλο και μεγάλωνε. Το σκυλάκι που θα υιοθετούσαμε θα ήταν μικρόσωμο γιατί δεν υπήρχε δυνατότητα για ένα ακόμα μεγαλόσωμο ζώο και κατά προτίμηση με κάποια αναπηρία ή πρόβλημα που το καθιστούσε δυσκολότερο να υιοθετηθεί από κάποιον πρωτάρη, που παίρνει πρώτη φορά ζώο.

Όποιος λέει ότι ψάχνει μικρόσωμο και δεν βρίσκει και έτσι καταλήγει…να αγοράσει, ψεύδεται. Δεκάδες ζώα καθημερινά κάτω των 10 κιλών ζητούσαν και ζητούν σπιτικό. Ποιό να πρωτοδιαλέξεις, σε ποιό να δώσεις αγάπη; Η επιλογή δύσκολη. Ειδικά το Κυνοκομείο Ηρακλείου Κρήτης διαθέτει πολλά μικρόσωμα σκυλάκια, μίξεις πεκινουά, κανίς, γκριφόν που παρατούν οι ιδιοκτήτες τους.

Μία φάτσα, με το όνομα Gypsy (Γύφτισσα)  χαριτωμένη μεν αλλά με τα αυτάκια τραβηγμένα πίσω, σαν κάτι να φοβόταν ακόμα, σαν να πίστευε ότι ίσως δεν είναι αλήθεια ότι την έσωσαν κάποιοι άνθρωποι, τράβηξε την προσοχή μας. Ένα λευκό σκυλάκι με μία μαύρη βούλα στο ένα μάτι και ένα μαύρο αυτί. Καθόταν σε ένα καναπέ, στη φωτογραφία και γρύλιζε ναζιάρικα στο φωτογραφικό φακό. Τα ματάκια της ζωηρά μα ταυτόχρονα ανασφαλή. Ποιός ξέρει τι είχε περάσει; Να πάρουμε τηλέφωνο; Να πάρουμε.

Επικοινώνησα με το φιλοζωικό σωματείο που είχε αναρτήσει την φωτογραφία της. Συμπτωματικά, μου απάντησε μία γνωστή μου που βοηθά αδέσποτα ζώα. ”Ξέρεις”, μου είπε, ”υπάρχει κάτι που δεν το έχουμε γράψει ακόμα γιατί δεν είναι σίγουρο”. Τι της λέω; ”Το σκυλάκι μάλλον είναι κουφό”. Δεν χρειάστηκαν παραπάνω λόγια για να μπει η βούλα ”ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΗΚΕ” στην ιδέα να υιοθετήσουμε το σκυλάκι αυτό.

Η καρδιά μου χτυπούσε γρήγορα. Οι σκέψεις κάλπαζαν στο μυαλό μου. Ενα κουφό σκυλάκι, ποιός θα το υιοθετήσει; Ολοι θα κάνουν πίσω αν μάθουν ότι δεν ακούει, παρότι είναι όμορφη. Και τι θα γίνει αν το πάρει κάποιος και το χάσει, αν το αφήσει στη βόλτα χωρίς λουρί; Αφού δεν ακούει να τη φωνάξεις πίσω!  ”Το θέλουμε” ήταν η απάντηση και αρχίσαμε την επικοινωνία και τα διαδικαστικά για το συμβόλαιο υιοθεσίας, που θα ζει, πώς θα ζει, αν τα πάει καλά με τις γάτες, τη μεταφορά του κλπ.

Στην πορεία, στην επικοινωνία με την κυρία που το φιλοξενούσε και το είχε σώσει μάθαμε και την ιστορία του. Το σκυλάκι σώθηκε από τη Σκιάθο, όπου σαν μια φοβερή σύμπτωση,