Από την Ουκρανία… στην Τανάγρα

Ουκρανοί αεροπόροι ήρθανε αντιμέτωποι με Ρώσους στρατιώτες και λίγο έλειψε να έχουμε θύματα και γενικότερη πολεμική ανάφλεξη, έξω από Στρατιωτικό Αεροδρόμιο της Κριμαίας, γεγονός που αποτελεί ένα μόνον από τα περιστατικά κλιμάκωσης της πολεμικής έντασης στην περιοχή. Ένα γεγονός που, ως κομμάτι της γενικότερης εκρηκτικής εικόνας, πυροδοτεί αλλεπάλληλα σύγκρυα στη διπλωματική ραχοκοκαλιά της Ευρώπης, καθώς απειλεί να φέρει τον πόλεμο, όχι πια στη γειτονιά, ούτε στο κατώφλι, αλλά κυριολεκτικά μέσα στο σπίτι της Γηραιάς Ηπείρου και με παγκόσμιες, μάλιστα, διαστάσεις.

Ένα γεγονός που, τηρουμένων

των αναλογιών της πρόσφατης ελληνικής πολιτικοστρατιωτικής κα αεροπορικής ιστορίας, φέρνει στον νου μου αφηγήσεις και καταγραφές από την υπεράσπιση του ελληνικού στρατιωτικού Αεροδρομίου της Τανάγρας, τον Δεκέμβριο του 67, από τον τότε Διοικητή του και μετέπειτα Αρχηγό ΑΤΑ, Σμήναρχο Λάμπρο Πρωτοπαπά και τους άντρες του, σε δύσκολους, τότε, «κινηματικούς» και «αντι-κινηματικούς» καιρούς για τη χώρα και τη δημοκρατία μας. Τώρα που οι καιροί δυσκόλεψαν και πάλι, καλό είναι να γνωρίζουμε, να θυμόμαστε και να μαθαίνουμε από το παρελθόν, για να μην το ξαναζήσουμε στο μέλλον, ιδιαίτερα όταν οι εστίες εξωτερικής και εσωτερικής ανάφλεξης πληθαίνουν.τότε Διοικητή του (και μετέπειτα Αρχηγό ΑΤΑ) Σμήναρχο Λάμπρο Πρωτόπαπα και τους άνδρες του….Σε δύσκολους, τότε “κινηματικούς” και “αντι-κινηματικούς” καιρούς για τη χώρα και τη δημοκρατία μας…Τώρα που οι καιροί δυσκόλεψαν και πάλι, καλό είναι να γνωρίζουμε, να θυμόμαστε και να μαθαίνουμε από το παρελθόν, για να μην το ξαναζήσουμε στο μέλλον, ιδιαίτερα όταν οι εστίες εξωτερικής και εσωτερικής ανάφλεξης πληθαίνουν

Όσοι, λοιπόν, διασταυρώνουν συχνά τη σκέψη και τα ενδιαφέροντά τους με τα ψιλά -αλλά ένδοξα και μεστά σε υψηλά νοήματα- γράμματα της σύγχρονης ιστοριογραφικής ανασκόπησης του πολιτικού βίου της χώρας μας, αναφέρονται στον Αντιπτέραρχο Λ. Πρωτοπαπά, κυρίως με αφορμή τα αεροπλάνα που σήκωσε υπερασπιζόμενος τον όρκο του Έλληνα Αξιωματικού και μένοντας πιστός στη νομιμότητα. Μαζί τους, θα τον θυμάμαι και εγώ, όπως μου μεταφέρθηκε από τις διηγήσεις των συναδέλφων του, ως παράδειγμα ακεραιότητας και ως εξέχουσα καταφυγή της μνήμης, σε καιρούς που οι διεσταλμένες έννοιες της «νομιμότητας», της «ηθικής», του «εκσυγχρονισμού», της φενακισμένης αλληλεγγύης του τύπου των φαλκιδευμένων ΜΚΟ και –τελευταία- και του απροκάλυπτου φασισμού πλήγωσαν και πληγώνουν ακόμη τη δημόσια ζωή της πατρίδος μας.

Θα τον θυμάμαι για έναν ακόμη λόγο, κάθε χρόνο, ιδιαίτερα τέτοια εποχή, κοντά στα γενέθλιά μου. Θα τον θυμάμαι για ένα ελικόπτερο που σήκωσε πριν από 35 χρόνια, για την αεροδιακομιδή μίας εγκύου και του προώρου γιού της, υπερασπιζόμενος της αξίες της ανθρωπιάς και της αλληλεγγύης, ενάντια στη μοίρα της απώλειας και του θανάτου.

Χρίστος Χ. Λιάπης

Ιατρός – Διδάκτωρ Ιατρικής Εθνικού

&Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών

[email protected]

Twitter@chliapis