Τι να περιμένει η χώρα μας μετά τις γερμανικές εκλογές

Ο θρίαμβος στις γερμανικές εκλογές της καγκελαρίου ‘Αγγελα Μέρκελ, η οποία επανεξελέγη για μια «ιστορική» τρίτη θητεία, χαιρετίστηκε από το σύνολο του ευρωπαϊκού Τύπου, ο οποίος διερωτάται ωστόσο για το χρώμα του μελλοντικού συνασπισμού.
Η απάντηση πιθανότατα βρίσκεται στον «μεγάλο συνασπισμό» μεταξύ CDU/CSU και SPD. Το ερώτημα της επόμενης μέρας για τη χώρα μας είναι τι μπορεί να περιμένει η Ελλάδα

από μια Κυβέρνηση Χριστιανοδημοκρατών – Σοσιαλδημοκρατών με υπουργό Οικονομικών πιθανότατα τον γνωστό μας κ. Άσμουνσεν;
Καταρχάς ο συνασπισμός με τους σοσιαλδημοκράτες του κ. Σταινμπουργκ είναι ένα πρώτο καλό νέο υπό την αίρεση ότι ο τελευταίος θα φανεί συνεπής με όσα υποστήριξε προεκλογικά. Αλλά μέχρι εκεί.
Ουδείς μπορεί να περιμένει χαλάρωση των μέτρων. Η χώρα μας πρέπει να τηρήσει στο ακέραιο όσα έχει υπογράψει. Η συζήτηση για το Μεσοπρόθεσμο και για την κάλυψη του χρηματοδοτικού κενού της επόμενης περιόδου θα γίνουν. Όχι τώρα, μετά το πόρισμα της τρόικας. Το αν θα απαιτηθούν νέα μέτρα μένει να το δούμε. Τα πάντα θα εξαρτηθούν από την απόδοση της Κυβέρνησης σε κρίσιμους τομείς όπως οι αποκρατικοποιήσεις, η πάταξη της φοροδιαφυγής κ.α. Αν τα πράγματα πάνε καλά δεν θα ζητηθούν νέα μέτρα. Και η επίτευξη πρωτογενούς πλεονάσματος, έστω και με λογιστικές αλχημείες (κοινός τόπος και στο εξωτερικό) είναι προς τη σωστή κατεύθυνση. Αν μη τι άλλο στέλνει θετικά μηνύματα στα κέντρα λήψεως των αποφάσεων.
Μια είδηση όμως που ακούγεται εδώ και καιρό και επανέρχεται στο προσκήνιο μετά τις γερμανικές εκλογές είναι η πληροφορία που ήρθε αργά χθες το βράδυ από τις Βρυξέλλες ότι η επανεκλογή Μέρκελ ανοίγει το δρόμο για την ενοποίηση του ευρωπαϊκού τραπεζικού συστήματος. Μια ενοποίηση την οποία τουλάχιστον μέχρι σήμερα δεν ήθελε το Βερολίνο, επειδή ουδείς Γερμανός ψηφοφόρος δεν ήθελε να ξαναβάλει το χέρι στην τσέπη.
Αν συμβεί κάτι τέτοιο ανοίγει το θέμα της αναδρομικής ανακεφαλαιοποίησης των ελληνικών τραπεζών μέσω του ευρωπαϊκού μηχανισμού διάσωσης. Δηλαδή τα 50 δις της ανακεφαλαιοποίησης των ελληνικών τραπεζών να μην εγγραφούν στο δημόσιο χρέος, γεγονός που επιθυμεί διακαώς το Μέγαρο Μαξίμου. Με τον τρόπο αυτό θα προκύψει ένα έμμεσο κούρεμα. Οι ενδείξεις ότι το Eurogroup βλέπει θετικά το ενδεχόμενο υπάρχουν. Το θέμα αναμένεται να συζητηθεί κατά τη συνεδρίαση των υπουργών Οικονομικών της Ευρωζώνης στο Λουξεμβούργο. Κατά πολλούς ίσως υπάρξει καταρχήν πολιτική συμφωνία για την εφαρμογή του μέτρου από το φθινόπωρο του 2014.
Μέχρι τότε η Κυβέρνηση πρέπει να βρει μία λύση στο ακανθώδες θέμα των τριών αμυντικών βιομηχανιών, στους 12500 δημοσίους υπαλλήλους που πρέπει να βγουν στη διαθεσιμότητα έως τα τέλη Οκτωβρίου, στο μέτωπο των αποκρατικοποιήσεων που επιβάλλεται κάποια στιγμή να τρέξουν με ρυθμούς fast truck και στο μεγάλο αγκάθι της πάταξης της φοροδιαφυγής.
Και κυρίως θα πρέπει να βρει πειστικές απαντήσεις προς την δοκιμαζόμενη κοινωνία για όσα έγιναν και μένουν ακόμη να γίνουν. Γιατί το «δεν θα παρθούν άλλα μέτρα» δεν αρκεί. Η κυβέρνηση γνωρίζει καλά ότι έχει υπογράψει για μία σειρά από μέτρα που θα μας απασχολήσουν τόσο εντός του 2013 όσο και το 2014.
Για πρώτη όμως φορά διαφαίνεται ότι μπορεί να υπάρξει μία λύση ακόμη και στο κούρεμα του ελληνικού χρέους το ύψος του οποίου βρίσκεται στον πυρήνα του προβλήματος που αντιμετωπίζει η χώρα μας. Κούρεμα που μέχρι πρότινος οι δανειστές μας και κυρίως οι Μέρκελ, Σόιμπλε δεν ήθελαν ούτε να το συζητήσουν.

Του Δημήτρη Χατζηνικόλα