Προς γνώση και συμμόρφωση

ΜΕ ΤΟ ΣΚΕΠΤΙΚΟ ότι «πρέπει να υπάρχει στη Βουλή κάποιος νταής», ένα σεβαστό ποσοστό των ψηφοφόρων στήριξε εκλογικά τη Χρυσή Αυγή και ένα ακόμα μεγαλύτερο δείχνει στις δημοσκοπήσεις την προτίμησή του προς αυτήν. Φρονούμε ότι πολλοί μετάνιωσαν για αυτήν τους την επιλογή, όταν έπεσαν οι μάσκες και αποκαλύφθηκε το αποκρουστικό

πρόσωπο του μορφώματος. Δυστυχώς, αφορμή στάθηκε μία στυγνή δολοφονία.

ΕΛΠΙΖΟΥΜΕ ΝΑ έχει μετανιώσει και το πολιτικό σύστημα για τον τρόπο, με τον οποίο μέχρι πρότινος αντιμετώπιζε την εκδήλωση νεοναζιστικών συμπεριφορών και το θέριεμα της Χρυσής Αυγής, σε αυτήν τη χώρα που έχει υποφέρει από τον φασισμό. Το πολιτικό σύστημα ανεχόταν, γιατί εθελοτυφλούσε. Και την «πάτησε», ακριβώς όπως στην περίπτωση της λαθρομετανάστευσης. Ποτέ κανείς δεν πίστεψε ότι θα εξελιχθεί σε μέγα πρόβλημα. Είναι θέμα νοοτροπίας. Δεν προνοούμε για τίποτα, αδρανούμε και μετά «πνιγόμαστε».

ΟΤΑΝ ΑΡΧΙΣΑΝ να «πέφτουν» οι μούντζες προς τη Βουλή, κανείς δεν αντέδρασε. Τις μούντζες διαδέχθηκαν τα γιαούρτια και μετά ήρθαν οι προπηλακισμοί. Πολλοί αντιμετώπισαν με μία κρυφή χαρά αυτά τα φαινόμενα, γιατί στο στόχαστρο ήταν οι πολιτικοί τους αντίπαλοι. Δεν καταδίκασαν, δεν απομόνωσαν αυτές τις αντιδράσεις. Σε αυτό το κλίμα, η Χρυσή Αυγή βρήκε ιδανικές συνθήκες να αναπτυχθεί. Είχε μπροστά της πεδίο δόξης λαμπρό. Τώρα, «τρέχουμε και δεν φτάνουμε». Αναγκαστικά, προστρέχουμε στο νομικό οπλοστάσιο, αφού στο πολιτικό δεν τα καταφέραμε.

ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΑ ΑΠΟ τις εξελίξεις στο δικαστικό επίπεδο, ως κοινωνία, ως λειτουργοί της ενημέρωσης και ως πολιτικό σύστημα, οφείλουμε να αναλάβουμε πολιτική δράση για να μην επαναληφθούν συμφορές του παρελθόντος. Ο τόπος χρειάζεται ηρεμία και οι πολίτες αυτοπεποίθηση για να βγούμε από το τούνελ της κρίσης και να δημιουργήσουμε την Ελλάδα της επόμενης ημέρας, στην οποία δεν θα έχουν χώρο τα άκρα.

ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΤΗΝ ύστατη στιγμή, ας απομονώσουμε τους νοσταλγούς της βίας, ας επουλώσουμε τις πληγές και ας στρέψουμε το βλέμμα στη δημιουργική Ελλάδα. Η συμφορά μπορεί να λειτουργήσει αφυπνιστικά και, κυρίως, προς γνώση και συμμόρφωση, για να μην επαναλαμβάνουμε κάθε λίγο και λιγάκι τα ίδια λάθη.