Να βρούμε άμεσα το νέο αναπτυξιακό μοντέλο της χώρας

Μέσα σε ένα περιβάλλον κρίσης πρέπει να αποφασίσουμε τι τελικά κρίνεται…

Η χώρα και το μέλλον της δεν κρίνονται από τον ερχομό και την αναχώρηση της τρόικας.

Τώρα η τρόικα έφυγε. Η διαπραγμάτευση μονοπώλησε τα ΜΜΕ για σχεδόν ένα μήνα και νέκρωσε κάθε άλλη δραστηριότητα. Ο κόσμος γέμισε άγχος ,η αγορά στέγνωσε υπό το φόβο νέων μέτρων και η ψυχολογία για άλλη μια φορά έφτασε στο ναδίρ.

Αυτό δεν μπορεί να συνεχίζεται επ’ άπειρον. Δεν νοείται κάθε φορά που έρχεται η τρόικα να επικρατεί πανικός και ανασφάλεια. Ούτε γίνετε κάθε φορά να απειλούμαστε με νέα μέτρα.

Η χώρα δεν έχει ανάγκη από νέα μέτρα. Έχει ανάγκη από θαρραλέες δομικές μεταρρυθμίσεις . Από παρεμβάσεις που θα εκσυγχρονίσουν την δημόσια διοίκηση και θα δημιουργήσουν ένα νέο, πραγματικά, αναπτυξιακό περιβάλλον με λιγότερη γραφειοκρατία.

Θα πρέπει όλοι μαζί να καθίσουμε στο ίδιο τραπέζι και να βρούμε ένα minimum πεδίο συμφωνίας, για δυο βασικά θέματα αναφορικά με το μέλλον της χώρας και κυρίως το μέλλον των παιδιών μας:

Τι κράτος θέλουμε και ποιο είναι το αναπτυξιακό μοντέλο για τα επόμενα τριάντα με σαράντα χρόνια.

Δεν μπορώ να μιλήσω εκ μέρους όλου του πολίτικου φάσματος. Εκφράζω την προσωπική μου άποψη αλλά και αγωνία.

Χρειαζόμαστε ένα κράτος ευέλικτο, αποτελεσματικό, στελεχωμένο από προσωπικό που έχει τη γνώση και την όρεξη για δουλειά. Διότι ο κύριος μοχλός ανάπτυξης, όσο και αν μερικοί νεοφιλελευθερίζοντες πιστεύουν το αντίθετο, είναι το αποτελεσματικό κράτος. Το κράτος θα παρέχει τη σιγουριά και την εμπιστοσύνη στον εκάστοτε επενδυτή, αποβάλλοντας από πάνω του τη ρετσινιά του ‘’μπαταχτσή’’.

Το κράτος, σε τελική ανάλυση, θα είναι και επενδυτής. Θα επενδύσει σε υποδομές, παιδεία, υγεία.

Αναφορικά τώρα με τον αναπτυξιακό μοντέλο θα ήθελα να τονίσω πως σαν Ελλάδαέχουμε δυο συγκριτικάπλεονεκτήματα.Το στελεχιακό μας δυναμικό και τον γεωπολιτικό μας χώρο στην ανατολική Μεσόγειο. Οι νέοι επιστήμονες θα πρέπει να έχουν κίνητρα να μείνουν στη χώρα και να επιχειρήσουν.

Και για να γίνει αυτό θα πρέπει οι σχολές στα πανεπιστήμια να είναι συνδεδεμένες με τις προοπτικές που ανοίγονται στη χώρα τα επόμενα χρόνια.

Η χώρα θα πρέπει να βασιστεί στην παραγωγή ποιοτικών αγροτικών προϊόντων, άρτια τυποποιημένα με ΠΟΠ. Θα πρέπει να βασιστεί στις τουριστικές τις υποδομές και ,σε βάθος πέντε με επτά χρόνων, στην εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων της.

Το αναπτυξιακό μοντέλο, όμως , είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με το Ευρωπαϊκό μοντέλο που θα κυριαρχήσει κυρίως μετά τις Γερμανικές εκλογές. Θα πρέπει να δούμε τι Ευρώπη θέλουμε. Θέλουμε μια Ευρώπη Γερμανική ,όπου οι χώρες του Triple A ουσιαστικά θα εφαρμόζουν πολιτικές κατά το δοκούν ή θέλουμε μια Γερμάνια Ευρωπαϊκή αλληλέγγυα προς τον δοκιμαζόμενο Νότο και υπέρμαχο της Ανάπτυξης;

Η Ευρώπη έχει φτάσει σε ένα σταυροδρόμι που οι επιλογές είναι δυο: Είτε η τραπεζική, δημοσιονομική και τελικά η πολιτική ενοποίηση, είτε η κατάρρευση της Ευρωζώνης και η υιοθέτηση ενός ισχυρού Μάρκου για τη Γερμάνια και τις χώρες δορυφόρους της.

Και η ιδία η Γερμάνια αντιλαμβάνεται ότι η πολιτική της άκρας λιτότητας και πίεσης στα κράτη του Νότου δεν θα αντέξει πολύ ακόμα.

Απλά δεν είμαι σίγουρος αν θα επιλέξει την ηγηθεί της Ομοσπονδοποίησης και της κοινής ανάληψης του χρέους των κρατών από την Ευρωζώνη, η απλά θα προτιμήσει να αποχωρήσει η ίδια από τη ζώνη του Ευρώ ,αφού πρώτα καρπωθεί τα οφέλη του κοινού νομίσματος και τις οικονομικής κρίσης.

Ότι και να γίνει όμως, θα πρέπει σαν χώρα να είμαστε μέσα στο παιχνίδι, που σύντομα θα αρχίσει να εκτυλίσσεται…

Και θα πρέπει σα χώρα να καθορίσουμε εμείς τι θέλουμε και πως βλέπουμε τον «εαυτό» μας για τις επόμενες 10ετίες….