Κάνουν κουμάντο οι φατρίες

Του ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΑΛΙΜΗΣΗ

Άλλο ένα μπαράζ βομβιστικών επιθέσεων έλαβε χώρα στο Ιράκ. Περίπου 24 άνθρωποι σκοτώθηκαν στη Βαγδάτη και σε δύο άλλες πόλεις. Χαρακτηριστικό, αυτήν τη φορά, ήταν ότι μια από τις βόμβες εξερράγη πολύ κοντά στο γαλλικό προξενείο προκαλώντας τραυματισμούς. Το συγκεκριμένο χτύπημα ίσως να ήταν ένα μήνυμα από Σύριους πράκτορες για τις πρόσφατες απειλές της Γαλλίας ότι θα κηρύξει το συριακό καθεστώς παράνομο.

Πάντως, στην παρούσα φάση, η ιρακινή κυβέρνηση είναι ανήμπορη να αντιμετωπίσει τη συνεχιζόμενη βία, η οποία απειλεί την ίδια την υπόσταση της χώρας. Επιπρόσθετα, η Βαγδάτη πρέπει να εξαλείψει τη διαίρεση της ιρακινής κοινωνίας, η οποία βρίσκεται αντιμέτωπη με την αβεβαιότητα και τη διαφθορά.
Εκτός, όμως, από τον εφιάλτη της επικείμενης κοινωνικής κατάρρευσης, που είναι ορατός, η ηγεσία Ταλαμπανί καλείται να ισορροπήσει μεταξύ Σουνιτών μουσουλμάνων, Σηιτών και Κούρδων. Καμιά από αυτές τις ομάδες δεν είναι διατεθειμένη να υποχωρήσει, σε ό,τι αφορά το θέμα της μοιρασιάς της εξουσίας με ίσους όρους, αφού μερικά στελέχη υπονομεύουν κάθε προσπάθεια. Πριν από λίγες ημέρες, ο πρωην αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, Ταρίκ Αλ Χασεμί, καταδικάστηκε σε θάνατο επειδή οργάνωνε ομάδες που στόχευαν Σιίτες μουσουλμάνους και τις δυνάμεις ασφαλείας. Είναι αλήθεια ότι η αποχώρηση των συμμάχων έδωσε εκ νέου έδαφος σε ισλαμικές τρομοκρατικές οργανώσεις, παραφυάδες της Αλ-Κάιντα, οι οποίες λυμαίνονται τη χώρα. Και σε αυτόν τον φαύλο κύκλο βίας, οι απλοί και άμαχοι πολίτες είναι αυτοί που πληρώνουν το τίμημα.
Η οργάνωση εθελοντών Iraqi Body Count (IBC), που δραστηριοποιείται σε ΗΠΑ και Αγγλία και ερευνά τους θανάτους στο Ιράκ, κατέληξε σε πόρισμα το οποίο λέει ότι από τις αρχές του 2003 μέχρι και το τέλος του 2011 είχαν σκοτωθεί συνολικά περίπου 117.000 αθώοι πολίτες. Αν συνυπολογιστούν και οι θάνατοι μέχρι τον Σεπτέμβριο του 2012, τότε ο αριθμός είναι σαφώς μεγαλύτερος. Παρά την αισθητή μείωση σε θανάτους από το 2008 όπως παρατήρησε το γκρουπ ο αριθμός όλο και μεγαλώνει.

Παραμένουν τα ερωτηματικά
Έντεκα χρόνια συμπληρώθηκαν την περασμένη Τρίτη από τότε που δύο επιβατικά αεροπλάνα έγιναν η αιτία για τον θάνατο 3.000 ανθρώπων στη Νέα Υόρκη. Ήταν η στιγμή που άλλαξε η αντίληψη πολλών για το τι σημαίνει τρομοκρατία. Τα χρόνια που ακολούθησαν, ο κόσμος δεν ήταν ο ίδιος. Οι συγγενείς των θυμάτων ζητούσαν δικαιοσύνη, ενώ σύσσωμη η υφήλιος τάχθηκε στο πλευρό των ΗΠΑ. Ωστόσο, τα ερωτήματα μέχρι σήμερα παραμένουν. Για πολλούς, οι Αρχές στις ΗΠΑ δεν απάντησαν εμπεριστατωμένα για μια σειρά γεγονότων που προηγηθήκαν της αποφράδας εκείνης ημέρας. Ένα από αυτά είναι η σιωπή και η αδικαιολόγητη αδράνεια εκ μέρους των μυστικών υπηρεσιών να προβλέψουν ένα τόσο οργανωμένο γεγονός. Ακόμα, γιατί λίγες ημέρες πριν από το χτύπημα αφαιρέθηκαν όλες οι κάμερες ασφαλείας από τα γειτονικά κτήρια που θα μπορούσαν να βοηθήσουν ώστε να υπάρχει πιο σαφής εικόνα; Αρκετοί ερευνητές ανακαλύπτουν άγνωστες πτυχές της τραγωδίας, μεταξύ αυτών και ο Γερμανός δημοσι