Η άλλη όψη της κρίσης 



Του ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ

Όπως συμβαίνει στη ζωή, έτσι και στη δημοσιογραφία υπάρχουν γεγονότα που καταγράφονται και δημοσιοποιούνται, που τερατοποιούνται και κάποια άλλα που αποσιωπώνται ή έστω περνούν στα ψιλά της επικαιρότητας για λόγους εξυπηρέτησης σκοπιμοτήτων. Για παράδειγμα, μαθαίνουμε ότι υπουργός χρέωσε, το 2010, τα κρατικά ταμεία με 5.000 ευρώ για αγορά πούρων, δήμαρχος έδωσε έναν σκασμό λεφτά, πάλι από τον δημόσιο κορβανά, για μεταφορές διαμαρτυρόμενων συμπολιτών του κατά του «Καλλικράτη», ενώ υπάλληλος έπαιρνε «χρυσές» υπερωρίες δεκάδων χιλιάδων ευρώ. Αυτά τα σκανδαλώδη προκάλεσαν

το έντονο ενδιαφέρον της κοινής γνώμης και δικαιολογημένα. Όμως, στις «μέσα σελίδες» της επικαιρότητας κρύβεται μια είδηση που δεν θα έπρεπε σε καμία περίπτωση να μείνει στην… αφάνεια. Αφορά στην κατακόρυφη αύξηση των καρκινοπαθών στην Ελλάδα κατά 22% τα τελευταία χρόνια. Πολλές φορές την περίοδο που η χώρα έμπαινε στο μνημόνιο έγραψα –επικαλούμενος το προ δωδεκαετίας δράμα της Αργεντινής– ότι η οικονομική κρίση επιφέρει επισιτιστική κρίση υπό την έννοια της ποιοτικής υποβάθμισης των προϊόντων της καθημερινής μας διατροφής. Πολλές φορές έκρουσα τον κώδωνα του κινδύνου. Αντί, όμως, να ακούσουν οι κυβερνώντες, σπατάλησαν 150 εκατ. ευρώ τη χρονιά εφαρμογής του πρώτου μνημονίου σε πούρα, τούρτες, πολυτελείς δεξιώσεις και ένα σωρό ακόμη πολυτέλειες για τους ελάχιστους. Βεβαίως, ευθύνες έχουν και οι αγρότες που ναι μεν διαμαρτύρονται δικαιολογημένα για την εκτίναξη του κόστους παραγωγής των προϊόντων τους, αλλά δεν λένε κουβέντα για την άρνηση των κοινοτικών και διεθνών αγορών να δεχθούν πολλά από αυτά, επειδή είναι γεμάτα χημικά λιπάσματα. Ουδείς υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης ενδιαφέρθηκε για την υποχρεωτική αντικατάσταση των δηλητηριωδών λιπασμάτων με βιολογικά. Ουδείς αγροτοσυνδικαλιστής συζητά για τέτοια θέματα, παρά μόνο διεκδικεί στα μπλόκα τα δικαιώματά του, λησμονώντας τις υποχρεώσεις του απέναντι σε όλους εμάς που τρώμε αμφίβολης ποιότητας προϊόντα. Γιατί, λοιπόν, το ενδιαφέρον της κυβέρνησης επικεντρώνεται στην επίλυση των ζητημάτων που θέτουν οι αγρότες και δεν απαιτεί τα αυτονόητα από εκείνους; Γιατί πρέπει να ενεργοποιηθεί ο κοινωνικός αυτοματισμός εναντίον των αγροτών στην παρεμπόδιση της κυκλοφορίας και να παρακαμφθεί το μείζον που σχετίζεται άμεσα με την υγεία του πληθυσμού; Απεχθάνομαι τους «συμψηφισμούς», αλλά εάν ο πρώην υπουργός έδινε τα λεφτά που ξόδεψε στα πούρα σε έναν καλλιεργητή ντομάτας για να αγοράσει βιολογικά λιπάσματα, τότε σίγουρα δεκάδες άνθρωποι θα είχαν επιβαρύνει με λιγότερα λιπάσματα τον οργανισμό τους.