Γιώργος Μπαρτζώκας: Ένας ταπεινός τζέντλεμαν

Αν υπήρχε γονίδιο πρωταθλητή, σίγουρα ο πρώτος που θα ανακάλυπταν ότι το έχει είναι ο Γιώργος Μπαρτζώκας. Θα ήταν τόσο σπάνιο όσο και τα στοιχεία που συνθέτουν την ψυχολογία του Ελληνα προπονητή που οδήγησε τον Ολυμπιακό στην κορυφή της Ευρώπης. Στοιχεία που ορίζουν και τον χαρακτήρα του και γενικότερα τον ψυχισμό του, αλλά και τη συμπεριφορά του στους αγώνες της ομάδας που κοουτσάρει.

Ο Γιώργος Μπαρτζώκας γεννήθηκε στις 11 Ιουνίου

1965 και αγωνίστηκε στην ομάδα του Αμαρουσίου. Ως παίκτης δεν έφτασε ψηλά, αφού τα γόνατά του δεν άντεξαν έναν σοβαρό τραυματισμό και έτσι αποχώρησε από τον ενεργό αθλητισμό. Δεν μπορούσε, όμως, να αφήσει την πορτοκαλί μπάλα που ήξερε από τότε ότι θα του «ξεπληρώσει το γραμμάτιο που του χρωστούσε». Η αγάπη του για το μπάσκετ τον έβαλε στον δρόμο της προπονητικής.

Αρχισε από πολύ χαμηλά. Υπάρχουν και ιστορίες που τον θέλουν να έχει διατελέσει φύλακας στο γήπεδο του Αμαρουσίου και να μοιράζει μπάλες στα παιδιά που πήγαιναν για προπόνηση. Οι πρώτες ομάδες που κοουτσάρισε ήταν σε Πεύκη, Βριλήσσια και Κηφισιά. Ο Παν. Γιαννάκης είδε το ταλέντο του και τον πήρε βοηθό του στην ομάδα του Αμαρουσίου όπου συνάντησε τον Βασίλη Σπανούλη. Ο δρόμος οδήγησε τον Μπαρτζώκα στην Ολύμπια Λάρισας και μετά πάλι στο Μαρούσι ως πρώτος προπονητής αυτήν τη φορά και μετά στον Πανιώνιο.

Οι αδερφοί Αγγελόπουλοι εξέπληξαν, όταν ανακοίνωσαν την πρόσληψή του στον Ολυμπιακό. Η σκιά του Ιβκοβιτς βαριά και ο νεαρός προπονητής έπρεπε να αποδείξει πολλά και γρήγορα. Δεν είναι εύκολο να αναλάβει κανείς μία ομάδα που ερχόταν από θριαμβευτική χρονιά. Στις πρώτες «στραβές», σύσσωμος ο Τύπος απαιτούσε την απομάκρυνση του Mr. Bean, όπως κοροϊδευτικά τον αποκαλούσαν.

Ο Μπαρτζώκας πέρασε τις δυσκολίες και με τη στήριξη των Αγγελόπουλων κράτησε τον Ολυμπιακό στην κορυφή της Ευρώπης. Εκεί που όλοι οι άλλοι Ελληνες προπονητές απέτυχαν, εκείνος τα κατάφερε. Ο Ιωαννίδης έξι φορές και με τρεις διαφορετικές ομάδες, δυο φορές ο Γιαννάκης και από μία Κιουμουρτζόγλου και Πολίτης. Ο Μπαρτζώκας και ο Ολυμπιακός το σήκωσαν.

Το «παραμύθι»

Τη στιγμή που το ήθος και η ταπεινότητα του Μπαρτζώκα συναντήθηκαν με την υπομονή και τον πολιτισμό που εκπέμπουν οι αδερφοί Αγγελόπουλοι, μπήκε το πρώτο λιθαράκι της επιτυχίας. Η ομάδα στηρίχθηκε σε Ελληνες παίκτες μικρούς σε ηλικία και σε ονόματα ξένων που δεν τους χαρακτηρίζεις σούπερ σταρ. Αν σε όλα αυτά προσθέσουμε και τον Σπανούλη που οι Αγγελόπουλοι είχαν την οξυδέρκεια να φέρουν στον Ολυμπιακό το 2010… έδεσε το γλυκό.

Ο Μπαρτζώκας έκανε σκληρή δουλειά και έκλεισε στόματα φέρνοντας το τρόπαιο στον Πειραιά για δεύτερη συνεχόμενη φορά. Η προετοιμασία του για το Final 4 και το κοουτσάρισμά του ήταν για σεμινάριο. Νίκησε την ΤΣΣΚΑ Μόσχας στην άμυνα και διέλυσε τη Ρεάλ στην επίθεση. Σε δύο εντελώς διαφορετικούς αγώνες, έδειξε δύο εντελώς διαφορετικά πρόσωπα. Ο ίδιος λέει για τον τρόπο παιχνιδιού της ομάδας του: «Μπορούμε να παίξουμε διαφορετικά στιλ μπάσκετ. Μπορούμε να σκοράρουμε 60 πόντους, όπως απέναντι στην ΤΣΣΚΑ ή 100 στο επόμενο παιχνίδι. Είμαστε ενωμένοι και είμαστε το μεγάλο παράδειγμα για όλους ότι στην Ελλάδα μπορούμε να κάνουμε θαύματα. Ανατροπές αποτελεσμάτων από τον Ολυμπιακό έχουν συμβεί πολλές φορές στη διάρκεια της σεζόν. Δεν πανικοβαλλόμαστε. Εχουμε τον τρόπο να επιστρέφουμε σε αγώνες. Εχουμε παίκτες με χαρακτήρα, έχουν ψυχή. Απλά προσπάθησα να τους δώσω κουράγιο. Και μετά ήταν ο Βασίλης. Πιστεύαμε ότι ήταν αδύνατο ο Σπανούλης να μην είναι πολύ καλός».

Η κορυφαία στιγμή

Ο πρωταθλητής δείχνει την αξία του στις νίκες, αλλά και στις ήττες. Ο Γιώργος Μπαρτζώκας, όπως την περίοδο της αμφισβήτησης στο ελληνικό έδαφος έτσι και όταν βρέθηκε στο ψηλότερο βάθρο της Ευρώπης, κράτησε τον ίδιο χαρακτήρα. Δεν διαφήμισε τον εαυτό του, δεν έσπευσε να δρέψει τις δάφνες. Εδωσε προτεραιότητα και εύσημα σ’ αυτούς που τον επέλεξαν. Στους Αγγελόπουλους και μετά στους παίκτες του που έδωσαν σάρκα και οστά στα σχέδια που είχε καταστρώσει για την κατάκτηση του τροπαίου.

«Βρέθηκα την κατάλληλη στιγμή στην κατάλληλη ομάδα και δεν χρειάστηκε να κάνω πολλά», δήλωσε στις πρώτες δηλώσεις που του ζητήθηκαν μετά τον επικό τελικό, ενώ στη συνέντευξη Τύπου που ακολούθησε τόνισε: «Η ζωή φτιάχνει ωραίες ιστορίες και θέλω να ευχαριστήσω όλους όσοι ανήκουν στον Ολυμπιακό. Είχαμε πολύ δύσκολες στιγμές στη διάρκεια της σεζόν. Υπήρξαν δύσκολες καταστάσεις με τραυματισμούς και ανθρώπους να μιλούν εναντίον μας. Ομως, φτάσαμε έως το τέλος. Ο χαρακτήρας της ομάδας είναι να μην εγκαταλείπει ποτέ».

Η ζωή φτιάχνει ωραίες ιστορίες…

Η εξήγηση για τη «ζωή που φτιάχνει όμορφες ιστορίες» ήρθε από τα δικά του χείλη με δηλώσεις του λίγες ώρες μετά την κατάκτηση του τροπαίου: «Οταν είπα πως η ζωή φτιάχνει ωραίες ιστορίες καμιά φορά, αυτό ακριβώς εννοούσα. Αν μπορούσα να γράψω μια ιστορία μικρός που θα ήθελα να γίνει, θα ήταν αυτή. Να υποστηρίζεις μια ομάδα, να παίξεις σαν παίκτης σε αυτήν ή να επιλέξεις τη δουλειά του προπονητή, να γίνει με τον ωραίο τρόπο που έγινε. Μου φαινόταν πολύ λαϊκίστικο να το λέω ότι είμαι οπαδός του Ολυμπιακού. Δεν το χρησιμοποιούσα».

Το ήθος και η ταπεινότητα του Ελληνα προπονητή είναι σπάνια και αυτοί που τον γνωρίζουν καλά λένε ότι η επιτυχία δεν πρόκειται να τον αλλάξει. Δεν πρόκειται να τον «ζαλίσει» η κορυφή της Ευρώπης, ούτε και να διαφοροποιήσει σε τίποτα την προσωπικότητα και την ακεραιότητά του. Ο ίδιος υιοθετεί και τα λεγόμενα του γυμναστή του, που λέει: «Ολα αυτά είναι 48 ώρες, όπως είπε και ο Γκατζούλης. Ο,τι συμβαίνει στη ζωή κρατάει 48 ώρες. Σε 48 ώρες περνάς στο επόμενο βήμα, είτε για μεγάλη επιτυχία, είτε για αποτυχία, αλλά βέβαια, γι’ αυτές τις 48 ώρες παραδέχομαι ότι είναι δύσκολο».