ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΗΛΟΣ

And the Nobel goes to Barozo! 

Αν οι Νορβηγοί πάσχουν από χιούμορ ή αν αντιθέτως έχουν περισσή επάρκεια από αυτό θα έπρεπε να δουν το θέμα με τη δέουσα σοβαρότητα. Και θα εισέπρατταν χειροκροτήματα αντί χλευασμού. Αντί, λοιπόν, να ανακοινώσουν από το Όσλο την απονομή του βραβείου Νόμπελ Ειρήνης για το 2012 στην Ευρωπαϊκή Ένωση, θα ήταν προτιμότερο να της δώσουν το Νόμπελ Οικονομίας. Και ταυτόχρονα να καλέσουν την Αμερικανική Ακαδημία κινηματογράφου να παραδώσει εφόρου ζωής το Όσκαρ

υποκριτικής, μαζικά, σε όλους τους υπουργούς Οικονομικών της ευρωζώνης. Αν φυσικά δεν επιφύλασσαν για σύσσωμους τους τελευταίους καθώς και τους προκατόχους τους το βραβείο Χημείας.

Νομίζω ότι με αυτό τον απλό τρόπο θα απέφευγαν την υπονόμευση του υπερεκατονταετούς θεσμού και παράλληλα θα τιμούσαν με το πιο εκρηκτικό τρόπο τον πατέρα των βραβείων και εφευρέτη της νιτρογλυκερίνης  και του ζελατινοδυναμίτη Σουηδό Άλφρεντ Νομπέλ. Δυστυχώς, η μυγιάγγιχτη Νορβηγική επιτροπή ακολούθησε τις τιμημένες παραδόσεις απονομής του ίδιου βραβείου σε «ειρηνοποιούς» του διαμετρήματος ενός Κίσινγκερ, ενός Μεναχέμ Μπέγκιν, ενός Γιτζάκ Ράμπιν, ενός Κάρτερ και πλήθους άλλων αμφιλεγόμενων μαχητικών υπερασπιστών της ειρήνης, της συμφιλίωσης, της δημοκρατίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Το αποτέλεσμα μοιάζει αναπόφευκτα γελοίο. Η διορισμένη ηγεσία των Βρυξελλών έσπευσε με πρωτοφανή φρενίτιδα να υποδεχθεί την απόφαση, καλωσορίζοντας το βραβείο ως εφαλτήριο εκτόξευσης της αυτοεκτίμησης του ευρωκλαμπ. Οι Μπαρόζο, Ρομπέι, Όλι Ρεν, Σουλτς και οι λοιπές γραφειοκρατικές μαριονέτες με τις σφιχτοδεμένες  γραβάτες πανηγύρισαν με το κωμικό οίστρο θιάσου στο Δελφινάριο. Μέχρι και ο Δημήτρης Αβραμόπουλος ένιωσε το κρεσέντο της ευρωσυγχορδίας, και ένωσε μαζί της τη φωνή του με δήλωση που ούτε καν ο Ομπάμα τόλμησε όταν του απονεμήθηκε το 2009 το ίδιο βραβείο.

Σε αυτό το “κακόγουστο θέατρο” οι πραγματικοί υπαίτιοι της “φάρσας” δεν είναι οι βραβευόμενοι αλλά οι βραβεύοντες. Αυτοί επέλεξαν να αγνοήσουν τις πολλαπλές κρίσεις που απειλούν την Ευρωπαϊκή Ένωση και υποτίμησαν την καταστροφική αρχιτεκτονική του ενιαίου νομίσματος που μετάτρεψε την Ε.Ε. σε πηγή σύγκρουσης, ακόμη και βίας. Ακόμα, αδιαφόρησαν για τα εμφανή ελλείμματα δημοκρατίας, περιφρόνησαν την εκδήλωση φαινομένων οικονομικής ηγεμονίας στο εσωτερικό της καθώς και τη δυσοίωνη επιστροφή συμπτωμάτων εξτρεμισμού και εθνικισμού.

Καλό το παραμύθι της επιτροπής του Νόμπελ Ειρήνης επειδή έχει μέσα «δράκο» . Τα υπόλοιπα είναι λευκαντικό για τη μπουγάδα. Εξαγνιστικές φλυαρίες τύπου «συμβολή στην προώθηση της ειρήνης και της συμφιλίωσης….» είναι το ξεκάρφωμα της θυσίας των λαών της ΕΕ στο βωμό των Μνημονίων λιτότητας και των αγορών, καθώς και το προπέτασμα καπνού στον άτυπο εμφύλιο μεταξύ των εταίρων.  Όσο για τα περί «προώθησης της δημοκρατίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων», αυτά μοιάζουν με τις μελωδίες της ορχήστρας του Τιτανικού πριν το παγόβουνο της φτωχοποίησης ακόμα και των επιβατών της πρώτης θέσης.

Για να μην θ