ΤΑ ΚΟΥΡΤΑΛΑ ΓΙΑ ΚΟΥΡΕΜΑ ΚΑΤΑΘΕΣΕΩΝ ΕΙΝΑΙ ΥΠΟΠΤΑ

Όποιος δεν θέλει να σωθεί, χίλιες φορές πεθαίνει. Και οι Έλληνες, όπως φαίνεται, δεν θέλουμε να σωθούμε. Διαφορετικά δεν εξηγείται ο νέος θόρυβος για τις τραπεζικές καταθέσεις. Με αφορμή δηλώσεις του προέδρου του Γιούρογκρουπ Ντάϊσελμπλουμ, και νωρίτερα του επιτρόπου Μπαρνιέ, για το πως σχεδιάζει η Ένωση να αντιμετωπίσει στο μέλλον περιπτώσεις διάσωσης προβληματικών τραπεζών στην Ευρώπη -το τονίζω στην Ευρώπη και όχι στην Ελλάδα,

«Θα κουρευτούν οι καταθέσεις. Δεν θα υπάρχει καμία εγγύηση. Ακόμα και κάτω από 100.000 θα κουρεύονται» έσκουξαν οι εγχώριοι τελάληδες της καταστροφής. Άσχετοι, ηλίθιοι, χαλκεία και προβοκάτορες έσμιξαν στο νέο εθνικό μοιρολόι για τα λεφτά που θα χάσουν οι Έλληνες καταθέτες. Γόοι και κοπετοί ακούστηκαν για την Ελλάδα που θα γίνει η νέα Κύπρος.

Και βέβαια, αυτοί που χτυπούσαν τα κούρταλα ήταν, στην πλειοψηφία τους, αυτοί που πριν ένα χρόνο εξυμνούσαν την Κύπρο για την «αδούλωτη θέληση και την ασυμβίβαστη συμπεριφορά της», που όλοι μας ξέρουμε που οδήγησε. Είναι οι ίδιοι που, και πριν δύο-τρία χρόνια με την κατάσταση υστερίας που δημιούργησαν, οδήγησαν εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες να κρύψουν τα λεφτά τους στα μπαούλα ή, και το χειρότερο, να αποσύρουν τις αποταμιεύσεις τους από τις ελληνικές τράπεζες και να τις πάνε, κατά προτίμηση, στη Γερμανία ακόμη και με αρνητικό επιτόκιο.

Το αποτέλεσμα εκείνης της συμπεριφοράς ήταν ν’ αδειάσουν οι ελληνικές τράπεζες και να γεμίσουν οι τράπεζες της Γερμανίας, της Βρετανίας και του Λουξεμβούργου. Περίπου 70 δις υπολογίζεται η αφαίμαξη που υπέστησαν οι ελληνικές τράπεζες. Αν σε αυτά προσθέσουμε και όσα σε ομόλογα τους κούρεψε το PSI, δικαιολογείται, και με το παραπάνω, η υπάρχουσα έλλειψη ρευστότητας στην αγορά.

Αν, με το νέο θόρυβο που ξεκίνησε, έχουμε και νέα απόσυρση καταθέσεων, τότε είμαστε άξιοι της μοίρας μας. Μόνοι μας βάζουμε τα χέρια μας και βγάζουμε τα μάτια μας. Από τη μια, λέμε και σωστά, πως έχει στεγνώσει η αγορά και από την άλλη αφαιρούμε από τις τράπεζες τη δυνατότητα να την ποτίσουν, έστω και με την περιορισμένη ρευστότητα που διαθέτουν. Αυτή είναι η πρώτη παρενέργεια από τη νέα ανεύθυνη εικοτολογία που ανθεί τις τελευταίες ημέρες.

Η δεύτερη, αν οι φοβισμένοι καταθέτες παρασυρθούν ξανά, θα είναι να χάσουν οι Έλληνες πάλι τα λεφτά τους. Γιατί αυτό έγινε την πρώτη φορά. Τα πήραν από την Ελλάδα και τα πήγαν στο εξωτερικό με αποτέλεσμα να έχουν πολύ μικρότερο επιτόκιο απ’ ότι εδώ, ακόμα και μηδενικό. Δεν ξέρω αν ήταν το «μεγάλο κόλπο» της Μέρκελ, αλλά σίγουρα οι γερμανικές τράπεζες θησαύρισαν. Απέκτησαν δωρεάν ρευστότητα και ταυτόχρονα κατέστησαν ευάλωτες τις ελληνικές -σε περίπτωση που ήθελαν να τις αποκτήσουν για ένα κομμάτι ψωμί. Ούτε ξέρω αν σήμερα, με όλη αυτή τη φημολογία που διακινείται, εκτυλίσσεται το δεύτερο μέρος απ’ αυτό το μεγάλο γερμανικό τραπεζικό κόλπο.

Σίγουρα πάντως οι πιέσεις που υπάρχουν για να παραδώσουν οι ελληνικές τράπεζες τα καταστήματά τους στη Βαλκανική, αντικειμενικά θα πολλαπλασιαστούν. Αυτός άλλωστε είναι και ο στόχος τους: Να αρπάξουν τα «πολύτιμα κομμάτια» των χωρών του Νότου που τους ενδιαφέρουν και τα έχουν βάλει στο μάτι. Και από το ελληνικό τραπεζικό σύστημα, οι Αψβούργοι τραπεζίτες, εκτός από τα δις των καταθέσεων, θέλουν σίγουρα τις θυγατρικές τους στα Βαλκάνια. Και σ’ αυτή τους την επιδίωξη εμείς, με το φόβο που ενσπείρουν κάποιοι επιτήδειοι (από αφέλεια ή εκ προθέσεως το ίδιο κάνει) τους βοηθάμε.

Δυστυχώς έχουμε μάθει να ακούμε τους ανεύθυνους και όχι τους υπεύθυνους. Τείνουμε ευήκοον ους στους σπερμολόγους και κωφεύουμε στις διαβεβαιώσεις των καθ’ ύλην αρμοδίων. Ίσως και δικαιολογημένα, αφού το κράτος και οι πολιτικοί συνεχώς πέφτουν έξω στις προβλέψεις τους και αναιρούν τις διαβεβαιώσεις τους. Αυτός όμως δεν είναι λόγος οι καταθέτες να παρασύρονται από τους ιδιοτελείς και τους τυχάρπαστους.

Κι αν δεν θέλουν να πιστέψουν τον Προβόπουλο, τον διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος, ότι οι ελληνικές τράπεζες δεν αντιμετωπίζουν κανένα πρόβλημα (και έτσι είναι) ή τις διευκρινήσεις που έδωσε ο Μπαρνιέ ότι οι καταθέσεις μέχρι 100.000 είναι απολύτως διασφαλισμένες (και έτσι είναι), ας εμπιστευτούν την εμπειρία τους.

Αυτοί που έβγαλαν έξω τα λεφτά τους κέρδισαν ή έχασαν; Κατέρρευσε κάποια τράπεζα; Κουρεύτηκαν ή δεσμεύτηκαν καταθέσεις; Τι τόκο θα είχαν πάρει αν οι καταθέσεις τους ήταν στις ελληνικές τράπεζες και τι τόκο πήραν στις «θυρίδες» (γιατί ουσιαστικά περί αυτού πρόκειται) του εξωτερικού που τα έκρυψαν; Επίσης, γιατί φωνάζουμε για την έλλειψη τραπεζικής ρευστότητας στη χώρα μας όταν (και) εμείς τη δημιουργούμε φυγαδεύοντας τα λεφτά σε δήθεν ασφαλείς τράπεζες της αλλοδαπής;

Θέλετε να σας πω και κάτι επιπλέον; Σε χειρότερη κατάσταση είναι κάποιες γερμανικές τράπεζες. Αυτές είναι τα «σαπάκια» και όχι οι ελληνικές που έχουν εξυγιανθεί και η μόνη τους τοξικότητα ήταν η εμπιστοσύνη που επέδειξαν στο κράτος και η στήριξη που του παρείχαν αγοράζοντας ελληνικά ομόλογα.

Κάποιοι από αυτούς που κραυγάζουν, ας κάνουν μια έρευνα ποιές ευρωπαϊκές τράπεζες είναι προβληματικές και ποιές ασφαλείς. Γιατί δεν ψάχνουν να βρουν για ποιές θέλουν να νομοθετήσουν οι Βρυξέλλες; Γιατί δεν ρωτάνε να μάθουν ποιές τράπεζες έχει στο μυαλό του ο Ντάισελμπλουμ, όταν κάνει λόγο για τα σχέδια που ετοιμάζονται και τα οποία εφόσον τελικά συμφωνήσουν θα αρχίσουν να εφαρμόζονται το ενωρίτετον μετά από δύο χρόνια;

Με όλα τα παραπάνω δεν θέλω να δικαιολογήσω τις ελληνικές τράπεζες. Έκαναν πολλά λάθη και ευθύνονται και αυτές για την κατάσταση στην οποία βρίσκεται η χώρα. Μετείχαν κι αυτές στο «πάρτι» της αμεριμνησίας της κοινωνίας και της ακανόνιστης συμπεριφοράς που επέδειξε η επιχειρηματική τάξη. Πολλά υψηλόβαθμα τραπεζικά στελέχη παραβίασαν τους κανόνες τραπεζικής πίστης, συμπεριφέρθηκαν με οίηση και αλαζονεία, αποκόμισαν εξωφρενικά κέρδη.

Όμως αυτά είναι άλλης τάξεως θέματα και προβλήματα και ουδόλως σχετίζονται με τη σημερινή κατάσταση των εγχώριων πιστωτικών ιδρυμάτων. Οι ελληνικές τράπεζες όντως δεν κινδυνεύουν, άλλες ευρωπαϊκές ίσως. Όχι πάντως οι ελληνικές, οι οποίες, εκτός από την ανακεφαλαιοποίηση που έκαναν, έχουν και ένα διπλό «μαξιλάρι ασφαλείας» 10 και πλέον δισ. αν χρειαστούν πρόσθετα κεφάλαια Τα χρήματά μας είναι πιο ασφαλή εδώ παρά σε κάποιες τράπεζες του εξωτερικού. Και φυσικά εδώ οι αποδόσεις των καταθέσεων είναι μεγαλύτερες.

Μάλιστα θα έλεγα ότι και η αντίσταση στην τρόικα και τη Μέρκελ θα ήταν πιο ουσιαστική αν οι Έλληνες απέσυραν τις καταθέσεις τους από τις ευρωπαϊκές τράπεζες και τις τοποθετούσαν στις ελληνικές. Και περισσότερα θα κέρδιζαν και η ρευστότητα στην αγορά θα μεγάλωνε και η προσπάθεια της χώρας να βγει από την κρίση θα γίνονταν ευκολότερη.

Αυτοί που, μετά από δυο χρόνια, ξανάπιασαν το γαϊτανάκι του φόβου για τις καταθέσεις άθελα ή ηθελημένα παίζουν το παιχνίδι των Γερμανών. Και το παίζουν καλύτερα όσο περισσότερο θρηνούν και σπερμολογούν για κάτι που δεν πρόκειται να συμβεί. Τουλάχιστον σε προβλεπτό χρόνο, όπως είπε και ο Προβόπουλος. Και η ερμηνεία του «προβλεπτού χρόνου» δεν αφορά το ενδεχόμενο να συμβεί αυτό στην Ελλάδα, αλλά στο χρόνο που απαιτείται για να υπάρξει πανευρωπαϊκή συμφωνία για όλες τις ευρωπαϊκές τράπεζες. Και ο χρόνος αυτός είναι τουλάχιστον μια διετία. Μέχρι τότε όμως θα έχουν αλλάξει πολλά. Και στην Ελλάδα και στην Ευρώπη.

Ψυχραιμία λοιπόν και κλείστε τ’ αυτιά σας στους χαλκωματάδες της ανευθυνότητας. Εξάλλου, όποιος δε θέλει κούρταλα, στο χαλκιδειό δεν πάει…