ΣΤΡΑΤΗΣ Ε. ΣΤΡΑΤΗΓΗΣ

Αλλαγές στη λειτουργία του πολιτεύματος

Οι καθηγητές κ.κ. Νίκος Αλιβιζάτος και Αντώνης Μανιτάκης, κορυφαίοι συνταγματολόγοι μας και ευρύτατα γνωστοί από την αρθρογραφία τους και στον πολιτικό, πέραν του επιστημονικού, τύπο, συνυπέγραφαν άρθρο στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ στις 11.3.2012 «Πέντε προτάσεις για την αποκατάσταση της αξιοπιστίας της πολιτικής». Η συνταγματική αναθεώρηση έγραφαν

δεν αποτελούσε προτεραιότητα, αλλά για να ξεπεραστεί η κρίση αξιοπιστίας της πολιτικής, πρότειναν μέτρα επί της ουσίας σε επίπεδο κοινής νομοθεσίας, για να αρθούν οι πιο χαρακτηριστικές στρεβλώσεις της μεταπολιτευτικής μας Δημοκρατίας.

O κ. Μανιτάκης μάλιστα σε προηγούμενο άρθρο στην ίδια εφημερίδα, (7.1.12), καυτηρίαζε το κομματικό κατεστημένο που δεν «δέχεται να θυσιάζει δεσμούς και αρμούς, αιωνόβιους, του πελατειακού συστήματος, που το στηρίζουν».

Οι πελατειακές σχέσεις σημείωναν, δεν ήταν βέβαια καινούργιο φαινόμενο, ούτε αμιγώς ελληνικό. Από τη Μεταπολίτευση, όμως, σε συνδυασμό με τον άκρατο κομματισμό, προσέλαβε ενδημικές διαστάσεις, προκαλώντας την πρωτοφανή κρίση αξιοπιστίας που από τότε και μέχρι σήμερα βιώνουμε. Και κατέληγαν στην ιδιαίτερα σημαντική από συνταγματολόγους διαπίστωση ότι είχε επέλθει αλλοίωση της αντιπροσωπευτικής εντολής με τη μετάλλαξή της σε σχέση αγοραίας ψηφοθηρικής συναλλαγής.

Απόρησα όμως όταν διάβασα, στην πρώτη πρότασή τους για την μείωση των βουλευτικών εδρών, την φράση « Κατά τα λοιπά δεν θα άλλαζε το ισχύον εκλογικό σύστημα».

Δεν κατάλαβα ποτέ γιατί παρέλειπαν το πιο αποτελεσματικό και κορυφαίο διαρθρωτικό μέτρο, που σχεδόν αμέσως μετά την Μεταπολίτευση αποτέλεσε ένα από τα κύρια θέματα συζητήσεων εντός και εκτός Βουλής και στον τύπο, με πολλούς σημαίνοντες πολιτικούς να υποστηρίζουν την αλλαγή του. Θα χτυπούσε με την κατάργηση του σταυρού προτίμησης όπως τον εφαρμόζουμε, στη ρίζα του τον πελατειασμό και το ρουσφέτι, κύρια αίτια της διόγκωσης του Κράτους, της κακής ποιότητας και της διαφθοράς του πολιτικού και δημοσιοϋπαλληλικού προσωπικού και της υποδούλωσης της χώρας στις κομματικές συντεχνίες. Θα διευκόλυνε επίσης την λήψη και άλλων διαρθρωτικών μέτρων που χρειαζόμαστε για να γίνουμε πάλι σοβαρό μέλος της Ευρωπαϊκής οικογένειας.

Σχέδιο τέτοιου νόμου υπάρχει έτοιμο από τις αρχές του 2010. Ήταν έργο Επιτροπής διορισμένης από τον τότε Υπουργό Εσωτερικών, Αποκέντρωσης κλπ. (σήμερα Διοικητικής Μεταρρύθμισης) κ. Γιάννη Ραγγούση, στην οποία συμμετείχε και ο κ, Αλιβιζάτος.

Έχει από τότε μπει στο «συρτάρι». Όπως δημόσια κατήγγειλε το επίσης μέλος της Επιτροπής, καθ. Ηλίας Νικολακόπουλος σε άρθρο του στα ΝΕΑ στις 21 Απριλίου 2012, με τίτλο «Επείγουσα ανάγκη η άμεση αλλαγή του εκλογικού συστήματος», αντιμετώπισε την αντίδραση της τότε ΝΔ αλλά και υπονομεύτηκε. Γράφει :

«Ο δεύτερος και ίσως ο κυριότερος λόγος που ναυάγησε η προσπάθεια μεταρρύθμισης του εκλογικού συστήματος ήταν όμως η υπονόμευσή της (συχνά υπόγεια, αλλά ορισμένες φορές και ρητά διατυπωμένη) από πληθώρα βουλευτών, ανεξαρτήτως μάλιστ