ΣΠΥΡΟΣ Χ. ΤΑΓΚΑΣ

Τρεις του Σεπτέμβρη να περνάς… (για δύο)!

Το «οριστικό διαζύγιο» που έχει πάρει το ΠΑΣΟΚ του Ευ. Βενιζέλου από τις «ιδρυτικές διακηρύξεις» του και ο μετασχηματισμός του σε ένα «νέου τύπου» (και «νέου Ήλιου»), Σοσιαλδημοκρατικό – Φιλελεύθερο κόμμα, έχει, ως φαίνεται, ανοίξει για τα καλά την «όρεξη» του ΣΥΡΙΖΑ που επιθυμεί, όσο, και αν φαινομενικά αντιδράει και αντιστέκεται

(!), να καλύψει με κάθε τρόπο τον «κενό χώρο» που αφήνει πίσω του, το, πάλαι ποτέ, γηραιό κίνημα. Ήδη, από καιρό, έχει αρχίσει η «μάχη οπισθοφυλακής» με μεταπηδήσεις στελεχών που άνηκαν στο «παλαιό», τρόπον τινά, ΠΑΣΟΚ, τα οποία, εσχάτως, έχουν βαλθεί για τα καλά να μεταφέρουν τις κομματικές τους συνήθειες και πολιτισμό, στο πλαίσιο λειτουργίας του κόμματος της Ριζοσπαστικής Αριστεράς. Η τακτική αυτή είχε ξεκινήσει ένα «ακήρυχτο πόλεμο» μεταξύ των δυο πολιτικών σχηματισμών που -είναι σαφές- δίδουν ανάμεσά τους αγώνα «ζωής και θανάτου».

Ο ορισμός, όμως, και από πλευράς του ΣΥΡΙΖΑ της φετινής 3ης του Σεπτέμβρη ως ημέρα εκδήλωσης για την… «εθνική ανεξαρτησία», την… «λαϊκή κυριαρχία» και την… «κοινωνική απελευθέρωση» που, ως γνωστόν, αποτελούν, αφενός, τα θεμελιώδη και, αφετέρου, τα συμβολικά αρχέτυπα του ΠΑΣΟΚ, κηρύσσει και επισήμως τον Πόλεμο. Αν και ήταν (επίσης), γνωστό ότι την ίδια μέρα το ΠΑΣΟΚ θα εόρταζε την μέρα ίδρυσής του και θα παρουσίαζε, εν πολλοίς, το «νέο του πρόσωπο» οι ιθύνοντες του ΣΥΡΙΖΑ προχώρησαν σε ενέργεια με προφανείς πολιτικές διαδράσεις και σκοπιμότητες : να μορφοποιήσουν όσο το δυνατό καλύτερα την «μύχια επιθυμία» τους να διεμβολίσουν και παραπέρα το εναπομείναν, ισχνό βεβαίως, εκλογικό σώμα του ΠΑΣΟΚ. Το «πρόβλημα» που αναδεικνύεται είναι ξεκάθαρο και, οπωσδήποτε, ανήκει ολόκληρο στον Ευ. Βενιζέλο που, ουδέποτε, είχε την πολιτική φιλοδοξία να κληρονομήσει ένα τεμαχισμένο ή, πιο απλά, ένα… τεμάχιον του ΠΑΣΟΚ.

Όθεν : το «όλον ΠΑΣΟΚ» που, στο παρελθόν αποτελούσε την «ζηλευτή νύφη» για κάθε επίδοξο αρχηγό του κόμματος, έχει πάει περίπατο (!), για τον κ. Βενιζέλο. Για την ακρίβεια, μάλιστα, έχει ξεκινήσει τον… περίπατό του και την διασπορά του προς άλλους – πιο εύκρατους προορισμούς. Και το συγκλονιστικό είναι ότι ξεκίνησε με υπαιτιότητα του ίδιου του Ευ. Βενιζέλου που, θέλοντας από παλαιότερα να κερδίσει χρόνο και μανούβρες στους ενυπάρχοντες «συσχετισμούς εξουσίας», κινδυνεύει τώρα, εκεί που ήταν… ο «μοναδικός γαμβρός», να χάσει και τη «νύφη», αλλά, και τον «γάμο». Μια τέτοια «επιτυχία» που, βεβαίως, δημιούργησε και συνεχίζει να δημιουργεί νέα δεδομένα, όρους και οριοθετήσεις στην πολιτική ζωή της χώρας, δεν μπορεί να περάσει, διόλου, απαρατήρητη. Και είναι, ακριβώς, αυτή – τούτη η «επιτυχία» που σωρεύει νέα πάθη, εμπάθειες και παρενέργειες στη νέα ηγετική πυραμίδα του ΠΑΣΟΚ. Και τούτο, διότι, δεν είναι και λίγο στην πολιτική εκεί που ξεκινάς, επιτέλους, να… «πας για μαλλί» στο τέλος να… «βγαίνεις κουρεμένος»!