ΣΠΥΡΟΣ Χ. ΤΑΓΚΑΣ

Ο πεινασμένος, καρβέλια ονειρεύεται!

Μετά την «σκιώδη κυβέρνηση» που σχημάτισε μετεκλογικώς ο ΣΥΡΙΖΑ, έχουμε και νέα «σκιώδη κυβέρνηση» από πλευράς του ΠΑΣΟΚ (!), αυτή την φορά. Και, βεβαίως, καλά ο ΣΥΡΙΖΑ: ως αξιωματική αντιπολίτευση που είναι, δικαιούται, -είθισται άλλωστε- να ορίσει υπεύθυνα στελέχη ανά υπουργείο,

προκειμένου, να παρακολουθείται συντεταγμένα η εξέλιξη του κυβερνητικού έργου. Το ΠΑΣΟΚ όμως, που, αφενός, ουδεμίαν σχέση έχει με την ιδιότητα της αξιωματικής αντιπολιτεύσεως, καθώς, κατετάγη τρίτο κόμμα, και, αφετέρου, -το σημαντικότερον-  συμμετέχει στον «κυβερνητικό συνασπισμό» ως  ευρωπαϊκή δύναμη (!), τι είδους «σκιώδη κυβέρνηση» μπορεί να σχηματίσει και τι ρόλο μπορεί να έχει αυτή – τούτη η «σκιώδης» στην σημερινή συγκυρία; Το ερώτημα μόνο ο πρόεδρος του κόμματος Ευ. Βενιζέλος μπορεί να απαντήσει, εφόσον, είναι και ο μόνος αρχηγός «κυβερνητικού κόμματος» που, στην σύγχρονη πολιτική ιστορία, όρισε πέραν από τους «φανερούς» και … «κρυφούς» υπουργούς ανά υπουργείον!

Αλλά πάλι, μπορεί να μην είναι μόνο αρμοδιότητα του κ. Βενιζέλου να απαντήσει. Μπορεί, – όπως και πιο παλιά, να είναι θέμα του «όλου ΠΑΣΟΚ» να δώσει εξηγήσεις: το «όλον ΠΑΣΟΚ» -μπααθικού τύπου επινόηση άλλης εποχής- έχοντας συνηθίσει μόνο να κυβερνά και να νέμει την εξουσία κατά το δοκούν, είναι αναγκασμένο απ’ την ιστορία, να αναγεννάται και να «ανασυστήνεται» a priori μοιράζοντας ρόλους «σε όλους – και όλα». Και, όπως κατά το παρελθόν, έτσι και ΤΩΡΑ που, – φευ, πάλι αυτό- οργανώνεται (!),το «όλον» πρέπει να διανεμηθεί και να διασπαρθεί με μια άλλη δοσολογία και συνταγή, πάντως, σε όλην την επικράτεια. Ωστόσο, οι καιροί, τρόπον τινά, άλλαξαν και το «μικρό», πλέον (κοινοβουλευτικά και κοινωνικά), ΠΑΣΟΚ είναι αδύνατον να χωρέσει τις «όλες επιθυμίες» που καραδοκούν αφηνιασμένες (sic), λόγω της δυσμενούς συγκυρίας.

Όθεν: το «μικρό ΠΑΣΟΚ» γίνεται, εκ των πραγμάτων, ακόμη μικρότερο (!), και ποιος αντέχει τις οιμωγές του! Αν η «ανασύσταση», μάλιστα, αποδειχτεί φιάσκο κανείς δεν θα είναι σε θέση να προβλέψει τι θα συμβεί μετά. Ο κ. Βενιζέλος, ασφαλώς, μπορεί ως πολύτροπος πολιτικός που είναι, να έχει μια απάντηση για όλα: να ξεχειλώνει, εν πολλοίς, επιδέξια κάθε λεκτικό και θεωρητικό προσανατολισμό. Στην πολιτική, όμως, κάποια στιγμή οι «λέξεις» περιττεύουν και εκείνο που μετράει είναι το αποτέλεσμα. Και το ΠΑΣΟΚ του Ευ. Βενιζέλου (όπως το κληρονόμησε και το διαχειρίζεται δηλαδή), είναι δύσκολο να πιάσει ένα αποτέλεσμα της προκοπής: θα χάνει, λοιπόν, συνεχώς μέχρι, επιτέλους, να γίνει κατανοητό ότι, όταν τα πολιτικά υποκείμενα εκφυλίζονται, δεν νεκρανασταίνονται ποτέ «από τα πάνω». Αφού έχουν πάρει την συνηθισμένη άγουσα για το «τελευταίο ραντεβού με την ιστορία» αναδημιουργούνται «από τα κάτω» με αυθεντικούς λαϊκούς ηγέτες και με γνήσια την «λαϊκή βάση» τους.