ΟΙ ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΚΕΡΔΟΣΚΟΠΟΙ ΣΥΜΜΑΧΟΙ ΤΟΥ ΣΑΜΑΡΑ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΜΕΡΚΕΛ!

Πολύς θόρυβος γίνεται τις τελευταίες ημέρες για τις σχέσεις της κυβέρνησης με την τρόικα. Ας δούμε πως έχουν τα πράγματα στον μίνι «εμφύλιο» που ξέσπασε.

Πρώτον, είναι πραγματικός πόλεμος ή στημένο παιχνίδι; Η σύγκρουση είναι αληθινή. Ο Σαμαράς πίστευε ότι μετά τις γερμανικές εκλογές η καγκελάριος Μέρκελ

θα συναινούσε στην αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους. Αν όχι με κούρεμα, τουλάχιστον με επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής των δανείων και μείωση του επιτοκίου. Μάλιστα, συνεργάτες του υποστηρίζουν ότι είχε λάβει και σχετικές διαβεβαιώσεις. Επιπροσθέτως, πίστευε ότι, εφόσον επιτύγχανε να υπάρχει πρωτογενές πλεόνασμα, το θέμα θα έκλεινε μέχρι τέλους του 2013. Με καλύτερη εκδοχή πριν να ψηφιστεί ο προϋπολογισμός ώστε να μην υπάρξουν προβλήματα στην ψηφοφορία από βουλευτές της συμπολίτευσης. Και χειρότερη, τον Απρίλιο του 2014 ώστε να πάει με άλλον «αέρα» στις ευρωεκλογές. Η Μέρκελ εμφανίζεται, προσώρας τουλάχιστον, όχι μόνον να μην συναινεί, αλλά οι αξιωματούχοι, τους οποίους ελέγχει, με πρώτο και καλύτερο τον Άσμουσεν, κάνουν και αρνητικές έως και εμπρηστικές δηλώσεις. Ο πόλεμος λοιπόν, ναι, είναι πραγματικός.

Δεύτερον, γιατί γίνεται; Γιατί οι Ευρωπαίοι εταίροι και δανειστές μας αναιρούν τις υποσχέσεις, που όπως υποστηρίζει η κυβέρνηση, είχαν δώσει; Δεν κατανοούν ότι, με τις δηλώσεις και τις απαιτήσεις τους, υπονομεύουν αντί να βοηθούν την προσπάθεια, που οι ίδιοι χρηματοδοτούν, να βγει η Ελλάδα από την κρίση; Νομίζω ότι η εξήγηση είναι απλή και ξεδιάντροπα κυνική. Ξαφνικά βλέπουν να υπάρχει ενδιαφέρον για την Ελλάδα από μεγάλα funds για κερδοσκοπικές επενδύσεις, με πρώτες τις τράπεζες. Οι αξίες ανεβαίνουν και είναι δύσκολο γι’ αυτούς να τις πάρουν, όπως υπολόγιζαν, για ένα κομμάτι ψωμί. Η κεφαλαιοποίηση των τραπεζών που πριν μερικούς μήνες ήταν 6-7 δισ., τώρα έχουν φτάσει τα 32 δισ. ευρώ. Για την ΕΥΔΑΠ που υπολόγιζαν να την πάρουν με περίπου 200 και κάτι εκατ., τώρα πρέπει να δώσουν σχεδόν τα διπλά. Ακόμα και ο ΟΠΑΠ, αν ήταν να τον πάρουν τώρα, θα έπρεπε να καταβάλουν ίσως και 200 εκατ. παραπάνω από τα 600 που έδωσαν. Και ούτω καθεξής. Αλλιώς είχαν σχεδιάσει την αρπαγή του «προνομιακού οικοπέδου» που λέγεται Ελλάδα κι αλλιώς το πράγμα τους προκύπτει. Το τίμημα, μετά το αυξημένο ενδιαφέρον των funds, που πρέπει να καταβάλουν είναι πολύ μεγαλύτερο από το budget που είχαν προϋπολογίσει οι Γερμανοί και οι συνεταίροι τους. Κατά ένα περίεργο τρόπο τα διεθνή κερδοσκοπικά κεφάλαια που βύθισαν την Ελλάδα, είναι αυτή τη στιγμή σύμμαχός της στην προσπάθεια να αντισταθεί στην «θεσμική» αρπαγή της από τους εταίρους της. Γι’ αυτό και η Μέρκελ υπαναχωρεί και ο Άσμουσεν και η παρέα του σπέρνουν νάρκες. Τόσο απλά και τόσο κυνικά.

Τρίτον, υπάρχει περίπτωση να υποχωρήσει ο Σαμαράς; Νομίζω, όχι. Αν υποχωρήσει το κύρος του θα τρωθεί ανεπανόρθωτα. Ουσιαστικά, δεν θα υφίσταται ως πρωθυπουργός. Και το πιθανότερο είναι η κυβέρνησή του να καταρρεύσει. Το κλίμα της σύγκρουσης καλλιεργήθηκε, κυρίως, από δηλώσεις κυβερνητικών παραγόντων και από πληροφορίες που διοχέτευσαν στα Μέσα Ενημέρωσης συνεργάτες του. Το γεγονός ότι υψώθηκαν τόσο πολύ οι τόνοι της αντιπαράθεσης με την τρόικα («ή εμείς ή αυτοί») δεν αφήνει πολλά περιθώρια για συμβιβασμό. Το μπρα ντε φερ, όπως ξεκίνησε, πρέπει να λήξει με επικράτηση είτε του ενός είτε του άλλου. Το παιχνίδι είναι ή νίκη ή ήττα. Ισοπαλία δεν υπάρχει. Κι αυτό είναι πραγματικά περίεργο και λάθος στην πολιτική. Υποθέτω ότι στην κυβέρνηση θα πρέπει να είναι σίγουροι για την επικράτησή τους, διαφορετικά κάτι δεν πάει καλά και χρειάζεται να σκεφτούμε άλλα πράγματα. Πάντως η «τιμωρία» να μην πάρουμε την επόμενη δόση είναι ασήμαντη. Όχι μόνον 1, αλλά και 2 και 3 δισ. αν χρειαστεί η κυβέρνηση είναι εύκολο να τα βρει. Επειδή ίσως δεν είναι τα 55 δισ. που πήραμε πέρσι το Νοέμβριο ή τα 23 ή τα 8 που πήραμε σε άλλες περιπτώσεις, ίσως γι’ αυτό η κυβέρνηση να τεντώνει τόσο το σχοινί.

Τέταρτον, θα υπάρξουν νέα μέτρα; Ναι. Αφ’ ης στιγμής υπάρχει διαπιστωμένο, ανεξαρτήτως ύψους, δημοσιονομικό κενό, είναι φυσικό να υπάρξουν. Η «τρύπα» είναι «τρύπα» και πρέπει κάπως να κλείσει. Δεν θα είναι «οριζόντια» τα μέτρα αλλά «διαρθρωτικά», λέει η κυβέρνηση. Και διευκρινίζει ότι δεν θα κοπούν μισθοί και συντάξεις, αλλά θα έχουμε «στοχευμένες παρεμβάσεις». Όπως καταλαβαίνετε γίνεται παιχνίδι με τις λέξεις. Όταν λέγεται ότι δεν θα υπάρξουν «νέα μέτρα», είναι αλήθεια. Αλήθεια όμως είναι ότι από 1/1/2014 θα αρχίσουν να εφαρμόζονται τα ήδη ψηφισμένα, από τον Ιούνιο, μέτρα. Οι πολίτες που θα τα υποστούν θα τα θεωρήσουν νέα μέτρα και η κυβέρνηση θα λέει μα αυτά έχουν νομοθετηθεί από εξαμήνου. Ταυτόχρονα θα υπάρχει τσακωμός αφενός για το τι είναι «διαρθρωτικό» και τι όχι, και αφετέρου ως προς το τι συνιστά «στοχευμένη παρέμβαση» και τι «οριζόντιο ή κάθετο» μέτρο. Θα ζήσουμε το φαινόμενο δύο παράλληλων κόσμων. Κάτι που θα οδηγήσει στην περαιτέρω απαξίωση της πολιτικής, αφού όπως και να το κάνουμε τα μέτρα είναι μέτρα, ανεξαρτήτως του πως βαφτίζονται ή πότε ψηφίζονται και πότε εφαρμόζονται. Επί της ουσίας το παιχνίδι των λέξεων είναι το άλλοθι που χρειάζονται οι βουλευτές της συμπολίτευσης για να συνεχίζουν να στηρίζουν την κυβέρνηση και ταυτόχρονα να εμφανίζονται ως «αντιστασιακοί» στη λήψη νέων μέτρων.