Λίστα Δώρων

Η υπόθεση, όπως πάντα , έχει να κάνει με νούμερα -θα σκέφθηκε ο υπουργός ζαλισμένος από τους αστρονομικούς αριθμούς των χρεών της χώρας. Εδώ έχουμε να κάνουμε με δισεκατομμύρια -θα είπε στον εαυτό του αγναντεύοντας μελαγχολικά την απεραντοσύνη του ουρανού από το γραφείο του στον ψηλότερο όροφο του υπουργείου.

Και καθώς νοερά προς στιγμή μπορεί και να ταξίδεψε ως την ιδιαίτερη βορεινή πατρίδα του, οι αναμνήσεις θα τον πλημμύρισαν. Ο συγχωρεμένος ο μπάρμπας του , πολιτικός με κότσια , πέρασε σαν οπτασία από μπροστά του αφήνοντας τον άναυδο σαν τον Εμπενίζερ Σκρουτζ

όταν είδε το φάντασμα του των περασμένων Χριστουγέννων στο διήγημα του Καρόλου Ντίκενς. Και μετά θα αναρωτήθηκε τι να κάνουν οι κόρες του , αυτές οι μεγαλοδικηγόροι πρώτες ξαδέλφες του.

Αχ η οικογένεια -θα μονολόγησε καθώς κύματα νοσταλγίας όρμησαν ξέφρενα να τον αναστατώσουν σαν εκείνες τις ριπές από μνήμες που δημιουργούσαν ρίγη στον Μαρσέλ Προυστ όταν αναζητούσε το χαμένο χρόνο. Η οικογένεια με τη γαλήνη και τη θαλπωρή της , οι συγγενικοί του άνθρωποί με τη συμπαράσταση και την αλληλεγγύη τους, το ίδιο του το αίμα στο οποίο χρωστούσε σημαντικό μερίδιο της πολιτικής του καριέρας.

Μήπως, όμως , υπερέβαλλε- θα ξανασκέφθηκε ξεσφίγγοντας απότομα το κόμπο της γραβάτας του. Σα να κόμπιασε στιγμιαία νιώθοντας μια τσουχτερή δόνηση πανικού που παραλίγο να τον παρασύρει . Σύντομα , όμως, θα αναθάρρησε. Η κούραση από τη ξάγρυπνη μελέτη των στοιχείων του CD στον υπολογιστή, αποσύρθηκε . Η μικροσεισμική νευρικότητα που απειλούσε να τον κατεδαφίσει δαμάστηκε.
Η ζωντάνια και η αισιοδοξία επέστρεψαν κουδουνιστές σαν χαρμόσυνα κάλαντα να ξορκίσουν τη στιλβωμένη σιωπή του υπουργικού γραφείου. Το ζήτημα ήταν προσωπικό – θα αποφάνθηκε με τη σπίθα εκείνου που φυλάττει αξίες . Κανένας έντιμος άνθρωπος δεν θα πρόδιδε, πόσο μάλλον θα κατέδιδε την οικογένεια του;- θα σιγοψιθύρισε άφοβα πια καθώς κανείς από τους υφισταμένους του δεν τον άκουγε.
Και από πότε, αλήθεια, ο αλτρουισμός είναι ντροπή , θα αναρωτήθηκε ανακουφιστικά μόλις αισθάνθηκε πως τα μαγουλά του άναβαν πυρετικά . Μόνο ζηλιάρηδες, δύσπιστοι, μίζεροι και κακεντρεχείς θα μπορούσαν να τον διαβάλουν με υπονοούμενα – θα βροντοφώναξε τότε θυμωμένα, αλλά νοερά, αναλογιζόμενος τη τόση μοχθηρία των αντιπάλων του.

Στο κάτω-κάτω δεν ήταν δική του ευθύνη να ασχολείται με την ουσία των συγκεκριμένων υποθέσεων. Δεν ανήκε στις αρμοδιότητές του να ψηλαφεί προσωπικά δεδομένα των πολιτών, να κρίνει για τον έλεγχό τους , να αποφασίζει για την τιμωρία τους ή όχι. Στα χέρια του βρισκόταν ένας μη πρωτοκολλημένος κατάλογος σε ηλεκτρονικό αρχείο με ονόματα και ποσά τα οποία δεν ήταν κατ΄ ανάγκη όλα παράνομα.
Εξάλλου εγώ πήρα τη πρωτοβουλία να τον ζητήσω και εγώ τον παρέλαβα –θα μουρμούρισε με τη μεγαθυμία και τη συμπόνια του Σίντλερ μπροστά στη λίστα των προς εκτόπιση στα κρεματόρια από του Ναζί . Αυτός ο Γερμανός έκανε ότι όριζε η συνείδησή του –αναλογίσθηκε. Τότε ακριβώς θα αποφάσισε ότι και η συνείδηση του ίδιου ως ηθικού και καθωσπρέπει ανθρώπου δεν θα του επέτρεπε να καταφεύγει σε δόλια τεχνάσματα.

Δεν θα παραβίαζε τη νομιμότητα παρακάμπτοντας τους θεσμούς που την επιβάλλουν. Θα αντέγραψε τότε όλο το CD σε ένα στικάκι, παρά τις τύψεις περί αχαριστίας προς τους οικείους του να τον βασανίζουν. Θα έπραττε το καθήκον του χωρίς να γίνει Αι-Βασίλης με λίστα δώρων υπέρ συγγενών , ούτε να μπει στον πειρασμό να αλλοιώσει το περιεχόμενο της με το μπακαλίστικο επιχείρημα «τέσσερα ονόματα πάνω, τέσσερα κάτω δεν αλλάζει τίποτα».

Αλλά καμία φορά οι δαιμονικοί υιοί των κομπιούτερ λειτουργούν αυτόνομα επιδεικνύοντας επιλεκτική συμπεριφορά όπως οι επίμονοι κηπουροί με ορισμένα άνθη του κακού , αν έχετε διαβάσει Μποντλέρ. Αυτή είναι όλη η αλήθεια κύριε Πρόεδρε. Ούτε μαγείες , ούτε παραμύθια με δράκους. Επιστημονικά πράγματα.

Πραγματικά απορώ γιατί όλη η Ελλάδα αναρωτιέται πώς κατάφερε ο κ. Παπακωνσταντίνου να χάσει μια λίστα μεγαλοκαταθετών του εξωτερικού , αν είχε τη δυνατότητα και το κίνητρο να σβήσει από αυτή τα ονόματα των εξαδελφών του και των συζύγων τους, γιατί ο κ. Καπελέρης πήρε μόνο 10 ονόματα να ερευνήσει, αν ο κ. Βενιζέλος που την κράταγε στο συρτάρι του , τη διάβασε ή όχι, και από πού ο κ. Διώτης αντλούσε τη πεποίθηση ότι αυτή δεν μπορούσε να αξιοποιηθεί;

Και ειλικρινά εξίσταμαι πώς σε ένα κόσμο όμορφο, ηθικό και αγγελικά πλασμένο όπως αυτός καθρεφτίζεται στην πολιτική σκηνή αυτού του τόπου, η παραπάνω εναργής αφήγηση με ψυχολογικές ερμηνείες και λογοτεχνικές προεκτάσεις γίνεται έρμαιο αδυσώπητου ψεκασμού φαντασιώσεων;