Κυβέρνηση Τουρλού

«Δεν θα χρειαστούν περαιτέρω μέτρα λιτότητας» αναφέρει η προσεκτική ανακοίνωση του υπουργού Οικονομικών σχολιάζοντας την έκθεση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Αυτή είναι η μια οπτική.. Η άλλη, δια στόματος κυβερνητικού εκπροσώπου εκφράζεται σε στυλ « δεν θα μας πει το ΔΝΤ τι θα κάνουμε. Άλλωστε, αυτό ζει σε δικό του κόσμο».

Επί της ουσίας και οι δυο μπορεί να λένε το ίδιο πράγμα, αλλά η διαφορές στη διατύπωση κρύβουν, τουλάχιστον, αποκλίσεις στην ανάγνωση του ίδιου

θέματος. Ή, καλύτερα, αποκαλύπτουν την κυβερνητική ανομοιογένεια που προέκυψε από τον ανασχηματισμό. Από τη μια, ένας τεχνοκράτης στο πηδάλιο του υπουργείου Οικονομικών , με προφίλ που δεν ανάγεται τόσο στην καταγωγή του από το παλιό εκσυγχρονιστικό μπλοκ όσο στο ότι είναι αποδεκτός από το Βερολίνο και τις Βρυξέλλες, έρχεται να κόψει τη φόρα της προεκλογικής χαλάρωσης.

Απαγγέλλει μεν κι αυτός το ποίημα «πρέπει να κάνουμε και αυτά που θέλουμε εμείς και όχι μόνον αυτό που θέλει η τρόικα», αλλά το μήνυμα που ευκρινώς αποστέλλει είναι ότι δεν θα υπάρξει παρέκκλιση από τα συμφωνηθέντα μαζί της. Αναγκαστικά είναι προσανατολισμένος στην άχαρη προσγείωση της κυβέρνησης στην αμείλικτη οικονομική πραγματικότητα του προγράμματος δημοσιονομικής προσαρμογής.

Από την άλλη είναι αναγκασμένος να συμπορευτεί με ένα τσούρμο λαϊκιστών πολιτικάντηδων που ο πρωθυπουργός επέλεξε την τελευταία στιγμή για να συνθέσει την κυβέρνηση. Από ύφος, χαρακτήρα και νοοτροπία οι νεοεισελθέντες στη κυβέρνηση εκφραστές της λεγόμενης λαϊκής ή κοινωνικής δεξιάς- που επιλέχθηκαν για να αποτελέσουν εκλογικό ανάχωμα της αντιμνημονιακής ακροδεξιάς- είναι μάλλον ακατάλληλοι για τεχνοκρατικές συνεργασίες. Ιδιαίτερα με τους επικεφαλής των τροικανού ενδιαφέροντος υπουργείων, όπως το Οικονομικών, Ανάπτυξης και Διοικητικής Μεταρρύθμισης.

Είναι μάλλον σαφές ότι αυτά τα γαλάζια στελέχη μοιάζουν επαρκή προς προσπορισμό ψήφων στη ΝΔ εξ’ αιτίας των πρότερων ,καφενειακού τύπου διαφοροποιήσεών τους από τις απαιτήσεις της τρόικας στα πάνελ των καναλιών. Είναι, ακόμα, προβεβλημένα λόγω των πολωτικών τους τηλεοπτικών αντιπαραθέσεων τους με το ΣΥΡΙΖΑ, αλλά για στη σημερινή κυβέρνηση φαντάζουν σαν φτηνά στολίδια σε μαραμένο Χριστουγεννιάτικο δένδρο.

Πρώτα απ΄ όλα γιατί , όσο κι αν το κρύβουν, οι ιδεολογικοπολιτικές αναφορές τους ανάγονται σε εκείνο το παλιό συντεχνιακό, κρατικοδίαιτο και πελατειακό κράτος που έφτιαξε γενιές και γενιές συµβασιούχων. Και ακόμα χειρότερα στο πίσω μέρος του μυαλού τους φαντασιώνονται μοιρασιές επιδομάτων, ρουσφετιών, εξυπηρετήσεων και διαμεσολαβήσεων δίχως µνηµόνια, χωρίς τροικανούς έλεγχους και κυρώσεις.

Γίνεται πλέον μέρα με τη μέρα φανερό ότι ο ανασχηματισμός εκτός από ξεκάρφωτο μείγμα ήταν και ένα αδιέξοδο τρικ. Τόσο εξ΄αιτίας της δειλής ανανέωσης προσώπων όσο και λόγω της τυχοδιωκτικής μετατόπισης προς μια δίγλωσση ρητορική ατζέντα. Άλλοι θα μιλούν εκ μέρους της κυβέρνησης ειλικρινά και ρεαλιστικά για τις οικονομικές δυνατότητες ανάσχεσής της μνημονιακής καταστροφής, ενώ άλλοι θα αντιπαραθέτουν δημαγωγικά ένα προσεχή επίγειο παράδεισο ως πιστοί στις παραδόσεις της δεξιάς του Κυρίου

Αναπόφευκτα αυτές οι αντίρροπες δυνάμεις εντός του κυβερνητικού σχήματος θα υπονομεύουν καθημερινά τη παραγωγική και διοικητική λειτουργία του κράτους. Και φυσικά αμφότερες θα θέτουν εντονότερα της ημερομηνία λήξης της κυβέρνησης προς αυξανόμενη ενόχληση και διαρκή απογοήτευση όσων ήλπιζαν στην ενίσχυση του «προοδευτικού πόλου» εντός της.

Τα στραβά μάτια των κυβερνητικών στελεχών του ΠΑΣΟΚ στη βίαιη επίθεση των ΜΑΤ κατά των απολυμένων καθαριστριών δεν αποδεικνύουν μόνο την ανεκτικότητά τους στον αυταρχισμό της ανασχηματισμένης κυβέρνησης. Αποκαλύπτουν, απλώς, ότι από το πολύ βράσιμο σε ένα τσουκάλι με τουρλού τα κολοκύθια λειώνουν πρώτα.