Γράμμα ενός προδότη (της δημοσιογραφίας)

Στο άρθρο του που δημοσιεύεται στην εφημερίδα που εργαζόταν μέχρι πρότινος, «Τα Νέα Σαββατοκύριακο» αναφέρει τους δύο λόγους που τον οδήγησαν να αρχίσει να σκέφτεται να παρατήσει τη δημοσιογραφία, «μήπως και μπορέσω να κάνω κάτι σημαντικότερο», όπως χαρακτηριστικά σημειώνει.

Πράγματα απλά που όλοι έχουν παρατηρήσει όπως ότι σε μια όμορφη παραλία νησιού του Αιγαίου κατέληγαν τα λύμματα της χωματερής. Το δεύτερο περιστατικό που περιγράφει είναι από την επίσκεψή του το περασμένο Φθινόπωρο στα Τίρανα όπου τον σταμάτησαν δύο

Ελληνίδες φοιτήτριες όπου ζούσαν και σπούδαζαν πλέον εκεί καθώς δεν είχαν καταφέρει να περάσουν στα ελληνικά πανεπιστήμια.

«Κάπως έτσι βρέθηκα ένα βράδυ να σκέφτομαι »δεν παρατάς τις εκπομπές μήπως κάνεις κάτι σημαντικότερο». Αμαρτία είναι να το συγκρίνω και ίσως και να κάνω το λάθος, αλλά ναι μάλλον είναι σημαντικότερο. Έτσι τουλάχιστον επέμεναν όλους αυτούς τους μήνες οι φίλοι μου.»Μπες μπροστά Σταύρο. Εσένα σε ξέρει ο κόσμος. Μήπως καταφέρουμε να αλλάξουμε κάτι». Εδώ είμαστε λοιπόν. Το Ποτάμι.Τριάντα χρόνια στη δημοσιογραφία έχω γνωρίσει τους περισσότερους πολιτικούς. Ολοι μπορούσαν μόνοι τους και κανείς δεν ήθελε να βοηθήσει τον άλλον. Η μεγάλη ευκαιρία χάθηκε με τον Καραμανλή και τον Παπανδρέου.(…).Πολλοί αυτές τις ώρες πάνε να με φοβίσουν. «’Πού πήγες και έμπλεξες». »Και πες ότι βγαίνεις, νομίζεις ότι θα τα καταφέρεις;» Δεν το έχω σκεφθεί ποτέ έτσι. Πάντα οι δρόμοι ήταν για μένα μια ευκαιρία. Έτσι έφθασα και στη δημοσιογραφία. Πέρασα το ποτάμι -εννοώ τώρα τον Κηφισό που χώριζε τα δυτικά προάστια από την Αθήνα- και τα κατάφερα (μάλλον). Βέβαια τότε ήμουν 22 και τώρα είμαι 50. Είμαι πιο μυαλωμένος δηλαδή».