ΓΙΑΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΦΟΒΟΜΑΣΤΕ ΤΟ ΜΕΘΕΠΟΜΕΝΟ ΤΡΙΜΗΝΟ ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ

Πριν ακριβώς μια βδομάδα(20/8), στο άρθρο μου με τίτλο «Ο Σαμαράς ανάμεσα στον Κόπερφιλντ και τον Βαρβαρέσο», είχα γράψει ότι ο πρωθυπουργός θα ακούσει λόγους συμπαθείας από την Μέρκελ και τον Ολάντ, αλλά δεν θα υπάρξει καμμία δέσμευση. Όλα θα παραπεμφθούν για μετά την έκθεση της τρόικας και τα πάντα θα κριθούν στο εσωτερικό μέτωπο.

Ας δούμε λοιπόν πρώτα τι έγινε σε Βερολίνο και Παρίσι και μετά ας εξετάσουμε τι θα συμβεί από ‘δω και πέρα. Ο πρωθυπουργός

όντως άκουσε λόγους συμπαθείας για την προσπάθεια που καταβάλλεται και για τις θυσίες που γίνονται και ότι θέλουν η Ελλάδα να παραμείνει στο ευρώ.

Ακούσατε τίποτε για επιμήκυνση; Για επαναδιαπραγμάτευση; Για αλλαγή όρων του μνημονίου; Για μικρότερο επιτόκιο; Για να πάνε τα χρήματα που θα δοθούν για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών στον EFSF και όχι στο δημόσιο χρέος; Για, για… για όλα αυτά τέλος πάντων που θα μας ευκολύνουν τη ζωή με το μνημόνιο, θα μας βγάλουν από την ύφεση, θα μας δώσουν έστω μια ανάσα; Ακούσατε τίποτε γι’ αυτά; Όχι, γιατί καμμία δέσμευση εκ μέρους της Μέρκελ και του Ολάντ δεν υπήρξε. Όλα εξαρτώνται από την υλοποίηση των δεσμεύσεων που εμείς έχουμε αναλάβει έναντι των εταίρων-δανειστών μας.

Εάν η τρόικα τον Οκτώβρη δώσει το Ο.Κ. τότε θα ανοίξει πάλι η κάνουλα του δανεισμού. Και πολύ φοβάμαι ότι δεν θα μας δοθεί ολόκληρη η δόση των 31 δισ., αλλά θα μας δοθούν όσα είναι απαραίτητα για να είμαστε εντάξει στις διεθνείς μας υποχρεώσεις και να γίνει η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών. Το μαρτύριο της σταγόνας θα συνεχίζεται.

Θα δώσει το Ο.Κ. η τρόικα; Ναι, εφόσον ψηφιστούν, και αρχίζουν να εφαρμόζονται, μέτρα τουλάχιστον 14 δισ. ευρώ. Μπορεί η κυβέρνηση να τα ψηφίσει; Μπορεί, έστω και αν υπάρξουν κάποιες, λίγες διαρροές ψήφων από βουλευτές των τριών κομμάτων που την στηρίζουν. Μπορεί να τα εφαρμόσει; Δύσκολο, γιατί η κοινωνική αντίδραση και η πολιτική αμφισβήτηση από την αντιπολίτευση θα είναι μεγάλη.

Όμως, ακόμη κι αν η κυβέρνηση αντέξει την πολιτική και κοινωνική φουρτούνα, δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι τα μέτρα που θα ληφθούν θα είναι τα τελευταία. ´Η για να είμαι περισσότερον σαφής, είναι σίγουρον ότι στην πορεία θα χρειαστούν κι άλλα μέτρα αφού η οικονομία -στην κατάσταση που βρίσκεται η αγορά, με την ανημπόρια των πολιτών, με την ύφεση, την ανεργία και την αρνητική ψυχολογία- δεν μπορεί να λειτουργήσει με ακρίβεια ελβετικού ρολογιού. Τα προϋπολογιζόμενα έσοδα δεν θα συγκεντρωθούν από τις εφορίες και ούτε οι μεταρρυθμίσεις και αποκρατικοποιήσεις θα αποδώσουν όπως σχεδιάζονται.

Και τι θα γίνει; Δεν έχει εκλείψει ο κίνδυνος εξόδου από την ευρωζώνη; Νομίζω τα πάντα θα κριθούν το διάστημα Νοεμβρίου-Φεβρουαρίου 2013. Μέχρι τις αμερικανικές εκλογές (Νοέμβριος) θα πρέπει να θεωρείται απίθανο να υπάρξει, λόγω του ελληνικού προβλήματος, παγκόσμια αναταραχή που θα επηρέαζε και τις προεδρικές εκλογές στις ΗΠΑ. Το ίδιο απίθανο είναι να γίνει και έξι (6) μήνες πριν τις εκλογές στη Γερμανία (Σεπτέμβριος 2013).

Η Μέρκελ και το πολιτικο-οικονομικό κατ