ΓΙΑΤΙ Ο ΦΥΡΕΡ ΜΙΧΑΛΟΛΙΑΚΟΣ ΘΑ «ΣΑΠΙΣΕΙ» ΣΤΗ ΦΥΛΑΚΗ ΚΑΙ Η ΖΑΡΟΥΛΙΑ ΘΑ ΔΙΑΛΥΣΕΙ ΤΗ ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ

Επειδή αρκετοί αμφιβάλλουν, και δικαιολογημένα, αν τα στοιχεία που διαθέτει η δικαιοσύνη είναι αρκετά για να οδηγήσουν τη διευθυντική ομάδα της Χρυσής Αυγής στη φυλακή, εγώ το μόνο που έχω να πω είναι ότι, σύμφωνα με τις δικές μου πληροφορίες, είναι υπεραρκετά για να τους οδηγήσουν στον Κορυδαλλό.

Τα στοιχεία, όπως λέγεται, είναι πολλά και συντριπτικά. Άνθρωποι, οι οποίοι εκ της θέσεως τους γνωρίζουν πρόσωπα και πράγματα, υποστηρίζουν ότι «υπάρχουν ντουλάπες με ενοχοποιητικά στοιχεία» και

ότι αυτά που έχουν δει το φως της δημοσιότητας είναι «ένα μικρό μόνον μέρος από αυτά που έχουν στα χέρια τους οι διωκτικές και δικαστικές αρχές». Δεν το αμφισβητώ. Εγώ όμως το παραβλέπω. Δέχομαι ότι η άποψη τους μπορεί να είναι μεροληπτική επειδή, πολιτικά, θέλουν να τελειώνουν με το «συνδικάτο του εγκλήματος».

Δεν μπορώ όμως να παραβλέψω το γεγονός ότι ο Μιχαλολιάκος και η κομπανία του κατηγορούνται, με πόρισμα που έχει συνταχθεί, από τη δικαιοσύνη. Τόσον η εισαγγελέας του Αρείου Πάγου, κυρία Γκουτζαμάνη, όσον και ο αντιεισαγγελέας κύριος Βουρλιώτης είναι, κατά κοινή ομολογία και αναγνώριση, εξαιρετικοί και αμερόληπτοι δικαστές.

Σε καμία περίπτωση δεν θα διακινδύνευαν το κύρος τους, τυλίγοντας σε μια κόλλα χαρτί, έτσι χωρίς στοιχεία και αποδείξεις, τους κατηγορούμενους Χρυσαυγίτες. Όσοι τους γνωρίζουν παραδέχονται ότι δεν θα έπαιζαν σε πολιτικά παιχνίδια ούτε θα δέχονταν εντολές από την εκτελεστική εξουσία. Είναι αφοσιωμένοι αποκλειστικά στο καθήκον και τον όρκο τους.

Δεν έχω εμπιστοσύνη στους πολιτικούς, έχω όμως εμπιστοσύνη στους δικαστές, και ιδιαίτερα στους συγκεκριμένους δικαστές. Είμαι πεπεισμένος ότι για να συνταχθεί το συγκεκριμένο κατηγορητήριο και να υπάρξει παραγγελία δίωξης των κατηγορουμένων, οι δικαστές έχουν «δέσει» την υπόθεση.

Μάλιστα θα υποστήριζα ότι, διαγενομένου του χρόνου, θα γίνουμε κοινωνοί και άλλων στοιχείων που θα τεκμηριώνουν, κατά αδιαμφισβήτητο νομικά τρόπο, την κατηγορία περί συστάσεως και λειτουργίας εγκληματικής οργανώσεως. Όχι πως τα όσα έχουν δει το φως της δημοσιότητος δεν είναι αρκετά, κάθε άλλο, όμως είμαι σίγουρος ότι υπάρχουν κι άλλα που θα πείσουν, ακόμη και τον πλέον δύσπιστο, ότι ο Μιχαλολιάκος και η παρέα του είναι ένοχοι για όσα τους καταλογίζονται.

Δεν είναι μόνον ο «κοριός της ΕΥΠ» ούτε οι καταθέσεις μαρτύρων αυτά που οδήγησαν το χέρι των δικαστών να συντάξουν το συγκεκριμένο βαρύ κατηγορητήριο. Είναι αυτά καθ’ αυτά τα αδικήματα, που περιλαμβάνονται στους φακέλους που τους παρεδόθησαν, συν το μαύρο χρήμα και ο οπλισμός, για τα οποία, ως φαίνεται, έχουν απτές αποδείξεις, που τους έκαναν να σχηματίσουν αυτή την ισχυρή δικανική γνώμη.

Και βέβαια, μην έχουμε αυταπάτες, είναι και όσα πρόκειται να αποκαλυφθούν τώρα που το απόστημα και η ομερτά έσπασαν. Μπορεί ο εισαγγελέας, όταν έγραφε το κατηγορητήριο, αυτή την εξέλιξη να μην την λάμβανε, και ορθώς, υπόψιν του, όμως θα εκπλαγεί και ο ίδιος από τις επιπλέον αποδείξεις που θα συλλέξουν οι συνάδελφοί του που συνεχίζουν το έργο του. Ήδη τα στόματα, είτε από φόβο είτε από τύψεις είτε από ανάγκη, ανοίγουν. Και θα ανοίξουν περισσότερο και περισσότερα όσο προχωρούν οι έρευνες.

Ας μην έχει λοιπόν κανείς καμία αμφιβολία ότι τουλάχιστον οι βουλευτές και οι εκτελεστικοί βραχίονες της Χρυσής Αυγής θα προφυλακιστούν μέχρι να οριστεί η δίκη τους. Οι κατηγορίες δεν είναι πολιτικές, είναι ποινικές. Και γι’ αυτές θα απολογηθούν και θα πληρώσουν. Ακόμη κι αν δεν «σαπίσουν» στη φυλακή, όπως κάποιοι προβλέπουν, σίγουρα για κάποια χρόνια θα αναγκαστούν να προαυλίζονται και με μετανάστες.

Οι υπόλοιποι της Χρυσής Αυγής, ο «Καιάδας», ο «Καραϊσκάκης» και τ’ άλλα καλόπαιδα, μπορούν εφεξής να τεθούν υπό τις διαταγές της συζύγου και της κόρης του αρχηγού τους. Οικογενειακή, γαρ, οργάνωση αποδεικνύεται ότι είναι. Εκτός κι αν υπάρχουν κάποιοι ιδεολόγοι άμα και άντρες, όπως μέχρι τώρα ήθελαν να εμφανίζονται, που θα αντιδράσουν.

Όμως, ακόμη κι αν δεν αντιδράσουν, οι βουλευτές -επειδή η οικογένεια Μιχαλολιάκου τους έχει ίσως του χεριού της- μάλλον θα πρέπει να περιμένουμε αντιδράσεις από περιφερειακά στελέχη, αρκετά από τα οποία, σύμφωνα με πληροφορίες, αισθάνονται, για να το πούμε κομψά, άβολα από τον απροκάλυπτο, που αγγίζει και τα όρια της φαιδρότητας, φαβοριτισμό.

Μάλιστα κάποιοι υποστηρίζουν ότι αυτό είναι και το δεύτερο μοιραίο λάθος του Μιχαλολιάκου. «Εντάξει», λένε, «με τη δολοφονία Φύσσα έδειξαν ότι είναι εγκληματική οργάνωση. Με τη μεταβίβαση της εξουσίας στη Ζαρούλια (σύζυγο) και την Ουρανία (κόρη) ομολογούν ότι η Χρυσή Αυγή δεν είναι εθνικιστική οργάνωση, αλλά οικογενειακή επιχείρηση». Και μάλλον έχουν δίκαιο. Αλληλέγγυοι σε έναν ομοϊδεάτη, ακόμη κι αν είναι κατηγορούμενος, υπάρχουν αρκετοί που θα βρεθούν, σε έναν οικογενειάρχη ελάχιστοι, με εξαίρεση ίσως κάποιους συγγενείς.

Μην εκπλαγούμε λοιπόν, αν, διαγενομένου του χρόνου και των όσων θα επισυμβούν, η Χρυσή Αυγή αρχίζει να αποσυντίθεται. Μάλλον θα πρέπει να το θεωρήσουμε σαν την πιθανότερη εξέλιξη. Το χώρο του εθνικοσοσιαλισμού υπάρχουν αρκετοί που θα διεκδικήσουν, και ήδη στο παρασκήνιο το προσπαθούν, να τον εκφράσουν. Τόσον καλά οργανωμένο «συνδικάτο εγκλήματος» όμως είναι δύσκολο, στο προβλεπτό τουλάχιστον μέλλον, να συγκροτήσουν…