Επιστροφή των κλοπιμαίων

Η διαφθορά που ενέσκηψε στα κρατικά ταμεία τις τελευταίες δεκαετίες επέχει θέση πλέον ογδόης τέχνης για να μην πούμε πρώτης και καλύτερης. Το «καλό παράδειγμα», όπως ξέρουμε, εδόθη πλουσιοπάροχα από πολιτικούς, ανώτατους υπαλλήλους, υποψήφιους πρωθυπουργούς, ανθρωπάρια του κερατά που, με το τρομερό γαλόνι που τούς έχριζε καταχραστές του Δημοσίου, κατόρθωσαν να προκαλέσουν το πόπολο, να κλονίσουν την εμπιστοσύνη της κοινωνίας στους κρατικούς θεσμούς και τέλος (όπως στην περίπτωση Τσοχατζόπουλου) να επιδοθούν σε μια εκστρατεία αυτοαθώωσης που αν μη τι άλλο επέτρεψε στον κοσμάκη να γελάσει και

Ο Ρουπακιώτης καλώς πράττει προωθώντας νομοσχέδιο τεθωρακισμένο όπου οι καταχραστές του Δημοσίου χρήματος υποχρεούνται να επιστρέψουν σημαντικότατα κονδύλια στα κρατικά ταμεία. Η διαφθορά πολιτικών και κρατικών αξιωμάτων, το ξέπλυμα χρήματος, η φοροδιαφυγή, οι τελωνειακές παραβάσεις, το πόθεν έσχες, η λαθρεμπορία, η κλεπτοκρατία με ένα λόγο δεν ταυτίζεται με τα ήδη διαπραχθέντα εγκλήματα. Οι καταχραστές ενδέχεται –αν και δύσκολα – να επιστρέψουν τα κλοπιμαία για να σώσουν το εκλεκτό τομάρι τους, τι μέλλει γενέσθαι όμως με τη νοοτροπία που ρίζωσε στη νεοελληνική κοινωνία;

Ας πάρουμε το κορυφαίο παράδειγμα του Τσοχατζόπουλου που, σύμφωνα με τη ρύθμιση περί καταχραστών του Δημοσίου, έχει τη δυνατότητα να επιστρέψει στο Δημόσιο 58 εκατομμύρια ευρώ (!!!!) –τόσα πάνω κάτω είναι τα χρήματα που εκλάπησαν βάσει του αρχικού κατηγορητηρίου. Ωστόσο δεν έχουμε να κάνουμε με παρανόμους που διέπραξαν την ληστεία του τρένου, ουτε με ληστές τραπέζης. Ο περί ου ο λόγος καταχραστής (σημαιοφόρος ολόκληρης στρατιάς από μεγαλοκλέφτες και μικροκλέφτες) διαρρηγνύει τα ιμάτιά του διακηρύσσοντας ότι όλες οι κατηγορίες εναντίον του είναι «χαλκευμένες», αβάσιμες και άδικες. Το κύρος του πρωθυπουργού, η κορυφαία μορφή της δημοκρατικής αντιπροσώπευσης δεν είναι υπαλληλία, αλλά ηθικό αξίωμα – αυτό κυρίως.

Είναι ελαφρώς παράδοξο, πλην όμως ρεαλιστικό πέρα για πέρα. Από την Βουλή μεταφερόμαστε απευθείας στις φυλακές. Δυστυχώς όχι για να κλειστούν εκεί οι κάθε λογής πολιτικοί αλαφροχέρηδες, αλλά για να έχουν επιεικέστερη ποινική μεταχείριση με την προϋπόθεση πάντα ότι θα επιστρέψουν το δημόσιο χρήμα που καταχράστηκαν. Οι ποινές τους καθορίζονται με φυλάκιση δύο έως πέντε έτη και φτάνει μέχρι τα πέντε έως δέκα έτη.

Οι καταχραστές καθώς φαίνεται δεν θα κρατούνται σε φυλακές, αλλά σε ειδικά στρατόπεδα προορισμένα για τους διαπράξει οικονομικά εγκλήματα – ας τα πούμε δημοκρατικά ή κοινοβουλευτικά…