ΧΡΗΣΤΟΣ Β. ΜΑΣΣΑΛΑΣ

Πανεπιστήμια: Τα βλέμματα πάνω τους…

Οι διαφωνίες μέρους της ακαδημαϊκής κοινότητας στο σύνολο ή σε διατάξεις του Ν. 4009/2011 και η οικονομική κρίση μπλέχτηκαν και έδωσαν μια εικόνα κατάρρευσης ακόμη και του εκπαιδευτικού μας συστήματος. Την ώρα που η χώρα είχε και έχει ανάγκη από τον προβληματισμό και τη γνώση της πνευματικής της ηγεσίας, για να βρεθεί η «άλλη» λύση της προοπτικής, εκείνη σπατάλησε την ενέργειά της στην πλήρη ή μερική ακύρωση του νόμου που προοριζόταν να θέσει σε νέα

βάση τη λειτουργία των ανωτάτων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων. Η δυσκαμψία της πολιτικής ηγεσίας και τα τύμπανα του δυναμικού μέρους της ακαδημαϊκής κοινότητας δημιούργησαν σκηνικό πολέμου με θύμα την ίδια τη χώρα. Ο διάλογος δοκιμάστηκε, με ευθύνη και των δύο πλευρών, οικονομικοί πόροι σπαταλήθηκαν, η εικόνα της χώρας τραυματίστηκε, το παράδειγμα της ανυπακοής θεμελιώθηκε και αδρανοποιήθηκε ο βασικός παράγοντας αναμόρφωσης της κοινωνίας μας: το πανεπιστήμιο. Οι δρόμοι, αντίθετης και συγκλίνουσας κατεύθυνσης, πολιτικής ηγεσίας και ιδρυμάτων ήταν εφικτοί, αλλά ποτέ δεν δόθηκε η εκκίνηση…ή μάλλον δόθηκε προς ασύμβατες διευθύνσεις…

Μετά από ένα χρόνο άκαρπων συζητήσεων, μεταξύ πρυτάνεων και πολιτικής ηγεσίας, τα εκβιαστικά διλλήματα για τη λειτουργία των ανωτάτων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων επιβάλουν λύση που αποσκοπεί στην εκτόνωση της κατάστασης και τη λειτουργικότητα του «ελαφρώς» τροποποιημένου νόμου. Η ακαδημαϊκή κοινότητα πρέπει να πείσει ότι οι αλλαγές του Ν. 4009/2011 ήταν επιβεβλημένες, και να εφαρμόσει το νέο νόμο με αξιοπιστία, προετοιμάζοντας συγχρόνως και την αξιολόγησή του. Η περιπέτεια αυτής της μεταρρύθμισης θα μπορούσε να χαρακτηριστεί από την αδυναμία της κρατικής οντότητας να εφαρμόσει νομοθέτημά της. Το γεγονός αυτό στιγματίζει τόσο την ακαδημαϊκή κοινότητα, όσο και την εκτελεστική εξουσία. Ας ελπίσουμε ότι δεν θα αποτελέσει παράδειγμα προς μίμηση!

Η κοινωνία μας αναμένει το επόμενο βήμα. Και το βήμα αυτό σχετίζεται με το ρόλο που πρέπει να διαδραματίσει η δομή της γνώσης- «πανεπιστήμιο»- στην ανάπτυξη της χώρας.

Όλες οι εποχές ήταν εποχές της γνώσης, η σημερινή όμως είναι εποχή έντασης της γνώσης και για το λόγο αυτό ο ρόλος των πανεπιστημίων καθίσταται κυρίαρχος. Η χώρα μας δεν είχε ποτέ ένα στρατηγικό σχέδιο ανάπτυξης με βάση την παραγόμενη ή εισαγόμενη γνώση. Είναι καιρός να προετοιμάσουμε το μέλλον. Το επιστημονικό δυναμικό υπάρχει και η έρευνα στα πανεπιστήμια μπορεί ν’ αλλάξει το αναπτυξιακό τοπίο της χώρας.

Οι τομείς που μπορεί να πρωτοπορήσει η χώρα είναι πολλοί και με σημαντικές δυνατότητες, θα αναφέρω ενδεικτικά κάποιους…

Ο ήλιος και ο αέρας προσφέρουν την ενέργειά τους για να γίνει η χώρα μας πρότυπο βιώσιμης ανάπτυξης…Πώς είναι δυνατόν να μιλάμε για «πράσινη ανάπτυξη» χωρίς ερευνητική πρωτοπορία στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας; Ο προσανατολισμός των ιδρυμάτων μας (βασική εκπαίδευση-έρευνα), σε συνεργασία με τα σχετικά υπουργεία, πρέπει να περικλείει δυναμικούς τομείς που θα καταστήσουν τη χώρα λιγότερο εξα