ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΤΣΟΛΚΑ

Η «χαμένη» γενιά

Βρέθηκε λοιπόν το όνομα, το βρέφος αλλά και οι «νονοί». Χαμένη γενιά. Οι σημερινοί 35αρηδες μέχρι 55αρηδες. Περήφανοι νονοί, όλοι αυτοί που δεν μίλησαν, που είπαν ψέματα, που κοίταξαν το προσωπικό συμφέρον τους. Άκουγα 70αρηδες να μιλάνε στις ουρές στη ΔΕΗ. «Γιατί αγόραζαν πράγματα με δανικά; Τι τις θελαν τις κάρτες; Πως πήγαιναν διακοπές; Εγώ 68 χρόνια δεν πήγα! Να μη πάρουν στεγαστικό. Αφού δεν έχεις λεφτά. Μείνε στο νοίκι».

Αυτό με τις διακοπές το άκουσα, δε και ορθόφωνα από το στόμα μεγάλης

ηθοποιού, αντισυμβατικής θεωρητικά, αλλά χαϊδεμένης τόσο ώστε να της αφήνουν κρατικά θέατρα εν λευκώ στα χέρια της. «Εγώ στα παιδικά μου χρόνια, θυμάμαι να πηγαίνουμε με το πούλμαν ένα μπάνιο το καλοκαίρι και ήταν γεγονός για μας! Τώρα θέλουν όλοι νησιά και ένα μήνα διακοπές!». Η «νεορεμπουμπλικανικη» ηθική του Μιτ Ρόμνει, που θέλει το 58% των ψηφοφόρων να πιστεύει πως οι φτωχοί φταίνε που είναι τέτοιοι και πως αν δουλέψουν θα γίνουν κροίσοι είναι εδώ! Περιμένει μικροαστικά σε μια ουρά να πληρώσει χαράτσι. Απαγορεύει για τους φτωχούς ακόμα και τις θάλασσες.

Εκδικείται χαιρέκακα όλους όσοι δεν της μοιάζουν. Εκείνους που δεν μπήκαν στο δημόσιο να χουν τώρα ασφαλιστική δικλείδα (φευ! πόσο ακόμα!), απέναντι στα χρωστούμενα, στην ανεργία, στην υποαπασχόληση. Ότι κι αν λένε, εκείνοι που δεν βολεύτηκαν, που δε έσκυψαν κεφάλια, που δεν προσκύνησαν εξουσίες, είναι αυτοί που πλήττονται! Όχι από συνειδητό ηρωισμό πιθανόν, αλλά επειδή πολύ απλά, δεν έτυχε…

Όσοι πίστεψαμε πως με τις σπουδές και τις δημιουργικές τους ανησυχίες θα ενταχθούμε σε εταιρείες – σειρήνες και θα αντέξουμε στα τραγούδια τους. Ναι, υπηρετήσαν το σύστημα, αν θέλετε, αλλά νομίζαμε με τους δικούς μας όρους, ακόμα και των «χαϊδεμένων» παιδιών. Δεν είχε κομμούνες στο Σύνταγμα να κατευθυνθούμε άλλωστε, αντί για γραφεία μας. Και ξαφνικά το χαλί τραβήχτηκε κάτω απ τα πόδια μας…

Με απλά μαθηματικά και υπολογισμούς μπακάλικους, εμείς, αυτή η «χαμένη γενιά» λοιπόν, δεν θα προλάβουμε να ζήσουμε ανάκαμψη. Ένα πιάτο φαί και πολύ μας είναι! Και όχι φάρμακα, υγεία, κοινωνική μέριμνα, επιδόματα ανεργίας, συντάξεις! Τουλάχιστον να παρακαλιόμαστε να παραμείνει η δωρεάν παιδεία να μάθουν τα παιδιά μας γράμματα, διότι είναι ικανοί να βάλουν δίδακτρα και ανάλογα με τις φορολογικές δηλώσεις να πληρώνουμε για να τελειώσει το παιδί την αθλία, όπως και όλα τα πράγματα, πρωτοβάθμια εκπαίδευση.

Και ενώ ο πρωθυπουργός της χώρας, πήγε πρώτη φορά μπορεί στη ζωή του στην Ομόνοια, μιας και είναι μακριά απ την Κηφισιά και την Πολιτεία που διαμένει αυτός και η οικογένεια του, εγώ ήμουν μποτιλιαρισμένη στους αποπάνω δρόμους για να μπορέσει να δει μια ειδυλλιακή εικόνα του κέντρου, Σαββατιάτικα. Πανεπιστήμιου, Ερμού, Μητροπόλεως, Καραγιώργη Σερβίας, ήταν κλειστές! Απ την αρμονική εικόνα που είδε, θα νομίζει πως έτσι ζούμε κάθε μέρα! Θα νομίζει πως αυτή η γενιά, η αμήχανη, η αιωρούμενη, η ενοχική, η φοβισμένη τα βγάζει πέρα αρμόνικα και απλά ουρλιάζει από βίτσιο. Πως με τα