ΤΟ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ ΤΗΣ ΙΔΡΥΣΗΣ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ ΤΕΛΕΙ ΣΗΜΕΡΑ Ο ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ

Το ΠΑΣΟΚ είναι το μόνο κόμμα που έχει γενέθλια. Και τα γιορτάζει. Κάθε χρόνο. Αδιαλείπτως, εδώ και 38 χρόνια. Ουδείς ή ελάχιστοι γνωρίζουν πότε ακριβώς ιδρύθηκαν τα άλλα κόμματα. Κανένα πάντως δεν έχει ημερομηνία ανάλογη της 3ης Σεπτέμβρη.

Είναι κι αυτό ένα από τα μυθολογικά στοιχεία που εισήγαγε ο Ανδρέας Παπανδρέου στην πολιτική. Συναρπαστικός άνθρωπος, βιρτουόζος πολιτικός, αλλά και άριστος διαχειριστής των συμβόλων. Κατάφερε παράλληλα

με την πολιτική να φτιάξει και ημερομηνίες σταθμούς που υπενθύμιζαν, σηματοδοτούσαν και ενίσχυαν την πολιτική πορεία του ιδίου και του Κινήματος που ίδρυσε. Διακήρυξη 3ης Σεπτέμβρη, 1981-Αλλαγή, «βρώμικο ’89».

Μόνον που ο φετινός εορτασμός δεν θυμίζει ακριβώς γενέθλια, αλλά μνημόσυνο για το πάλαι ποτέ κραταιό Κίνημα, που για σχεδόν τέσσερις δεκαετίες κυριάρχησε στην πολιτική ζωή του τόπου. Για πρώτη φορά στην ιστορία του το ΠΑΣΟΚ θα οργανώσει μία εκδήλωση, για την ιστορική του διακήρυξη, που ουσιαστικά θα την ενταφιάζει.

Είναι η πρώτη φορά, από το 1974, που το ΠΑΣΟΚ έχει ποσοστό 12%, μικρότερο δηλαδή και από αυτό που συγκέντρωσε στις πρώτες του εκλογές.

Είναι η πρώτη φορά που στην ηγεσία του βρίσκεται ένας πολιτικός που, για 15 χρόνια και μέχρι να προσχωρήσει στο ΠΑΣΟΚ, δεν ήταν απλώς αντίθετος στην ιδρυτική του διακήρυξη, αλλά και την πολεμούσε με φανατισμό.

Είναι η πρώτη φορά που το τρίπτυχο “Εθνική Ανεξαρτησία, Λαϊκή Κυριαρχία, Κοινωνική Απελευθέρωση (Σοσιαλισμός)” είναι για το ΠΑΣΟΚ ένα πουκάμισο αδειανό ή καλύτερα ένα πουκάμισο του Νέσσου, ποτισμένο δηλαδή με (του Μνημονίου το) δηλητήριο που κατατρώει τις σάρκες του. Και προκαλεί θυμηδία αν όχι και οργή να υποστηρίζεται, από τους νεκροθάφτες, ότι «οι στόχοι της διακήρυξης της 3ης Σεπτέμβρη, προσαρμοσμένοι στις σύγχρονες συνθήκες, παραμένουν πάντα επίκαιροι».

Είναι η πρώτη φορά που οι μικρομεσαίοι, οι μη προνομιούχοι Έλληνες, οι εργάτες και οι αγρότες, η κοινωνική του δηλαδή βάση, βρίσκεται τόσο έντοντα, με θυμό και λύσσα, απέναντι. Ποιό; Το ΠΑΣΟΚ, που η ηγεμονία του στηρίχθηκε σ’ αυτή την πλατιά κοινωνική συμμαχία.

Είναι η πρώτη φορά που δεν έχει νεολαία, οι ψηφοφόροι, αλλά και τα μέλη του είναι οι «65 άνω». Ποιο; Το ΠΑΣΟΚ, που έκανε αντιπολίτευση με τους εικοσάρηδες και κυβέρνησε με τους τριαντάρηδες.

Είναι η πρώτη φορά που δεν έχει κόμμα, αλλά ένα μηχανισμό διορισμένων-φάντασμα. Ποιο; Το ΠΑΣΟΚ, που έμεινε στην ιστορία για τους «πρασινοφρουρούς» του, τα Εκτελεστικά του Γραφεία, τις Κεντρικές του Επιτροπές, τα Συνέδριά του, τις Επιτροπές Οργανωτικού και Συνδικαλιστικού.

Είναι η πρώτη φορά που συγκυβερνά με την «επάρατο δεξιά». Ποιο; Το ΠΑΣΟΚ, που έκανε σημαία του το δικομματισμό και το διπολισμό και με βάση την αντίθεση Συντηρητικής – Προοδευτικής παράταξης μεσουράνησε στο πολιτικό στερέωμα της μεταπολίτευσης.

Είναι η πρώτη φορά που στους κοινωνικούς και πολιτικούς αγώνες, τις διαμαρτυρίες, τις διαδηλώσεις, τις πορείες, τις συγκεντρώσεις, τις απεργίες δεν υπάρχει. Όχι μόνον απουσιάζει, αλλά τα (