Big Βank Brother

Στη κορύφωσή της η κρίση δεν κάνει παζάρια. Αμείλικτη διατρανώνει τα πιο οδυνηρά σοκ. Προς όλους.  Ήδη  η κρίση σήμανε την ολέθρια ήττα των μικρομεσαίων, συνεχίζει να  δοκιμάζει τη νομιμοποίηση του πολιτικού προσωπικού  και προετοιμάζει ταπεινώσεις σε υπουργεία, δημαρχεία  αλλά και στις τράπεζες! Ειδικά στις τελευταίες  μεθοδεύεται, σαν έτοιμη από καιρό, η στενή εποπτεία την οποία θα ασκούν στην επόμενη πενταετία ο επίτροποι που θα τοποθετηθούν μέσω του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας(ΤΧΣ) και την τρόικα

Δεν είμαι ειδικός επί του θέματος. Αλλά, όσο νάνε,  μου μοιάζει λίγο απειλητικό το σκηνικό. Κάτι οι  αυξημένες εξουσίες των επιτρόπων που θα προέρχονται  από διεθνείς ελεγκτικές εταιρείες,  κάτι το τσεκάρισμα από τη τρόικα  για το που  πηγαίνει το κάθε ευρώ,  κάτι το πρεσάρισμα των τραπεζικών διοικήσεων που μέχρι σήμερα έδινε λογαριασμό μόνο στους μετόχους στις γενικές συνελεύσεις, μου θυμίζει  κάπως «Μεγάλο Αδελφό». Όχι, απαραιτήτως, ως εφιαλτική πολιτική αλληγορία.

Ωστόσο, το ρίσκο είναι μεγάλο. Γιατί και χρηστή να είναι η διαχείριση των διοικήσεων και ακόμα συνεπέστερη η τήρηση των δεσμεύσεων που έχουν αναλάβει ως προς τα σχέδια αναδιάρθρωσης, το να παρακολουθούνται διαρκώς μάλλον φέρνει προς τον Οργουελιανό ζόφο. Πόσο μάλλον όταν δεν υπάρχουν ακλόνητα εχέγγυα  ότι οι «προσωρινά» ελέγχοντες πρεσβεύουν τη μία και μοναδική αλήθεια; Και επί πλέον δεν απουσιάζει το δεσμευτικό τεκμήριο ότι οι, αυξημένων αρμοδιοτήτων, επίτροποι συγκροτούν τον απόλυτα αλάθητο μηχανισμό.

Παρόλα αυτά η κοινή γνώμη τους αντιμετωπίζει σχεδόν ανακουφιστικά. Με το δίκιο της. Γιατί και αυστηρός  έλεγχος των χορηγήσεων προς τα πολιτικά κόμματα  τους δημόσιους οργανισμούς και τις δημόσιες επιχειρήσεις χρειάζεται. Και ξεψάχνισμα αμοιβών, μπόνους και ειδικά των δανείων προς τραπεζικά στελέχη ή τους συγγενείς τους απαιτείται.. Και ανάγκη να υπάρχει εξονυχιστική έρευνα του διοικητικού  κόστους και των  εξόδων προώθησης και διαφήμισης. Και ξεκαθάρισμα της πολιτικής ρυθμίσεων και διαγραφών των δανείων του παρελθόντος πρέπει να γίνει. Και , και , και….

Καλά και άγια όλα αυτά,  αλλά πολύ φοβάμαι ότι συμπεριφερόμαστε σαν τους διψασμένους μπροστά σε κάνουλα που έχει στραγγίξει.  Οπωσδήποτε, δεν συμμερίζομαι, τις αντιδράσεις, την αγωνία και τον ενδεχόμενο  πανικό ορισμένων συμφερόντων, ειδικότερα της  υπερχρεωμένης μηντιακής βιομηχανίας,  που μαθημένα αλλιώς αντιμετωπίζουν τώρα ραγδαίες και πρωτόγνωρες εξελίξεις για τη τραπεζική δανειοδότηση τους. Ωστόσο δεν διακινδυνεύω και  να παρασυρθώ και από την προσποιητή αγαλλίαση ότι το πάρτι τελείωσε.

Σαφώς και χρειάζεται έλεγχος του άβατου των ιδιωτικών τραπεζών που έχουν κρατικά κεφάλαια με οποιαδήποτε μορφή. Σαφέστερα όμως απειλείται με μια ιδιότυπη κρατικοποίηση το μεγαλύτερο μέρος του ελληνικού τραπεζικού συστήματος, καθώς  η διατήρηση μακροπρόθεσμα του ιδιωτικού του χαρακτήρα δεν μοιάζει εξασφαλισμένη. Παράλληλα, σε επόμενο στάδιο διαγράφεται ορατός ο κίνδυνος πλήρους αφελληνισμού του.

Όσο ο