ΤΑ «ΚΑΛΑΝΤΑ» ΤΟΥ ΕΥΡΩΣΚΕΠΤΙΚΙΣΜΟΥ ΣΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΚΑΙ ΤΑ «ΔΩΡΑ» ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗ

Σύμφωνα με έρευνα της εταιρείας GPO, που παρουσιάστηκε στην εκπομπή «Ανατροπή» του Γιάννη Πρετεντέρη, το ποσοστό των Ελλήνων που προτιμά την έξοδο από το ευρώ φτάνει το 34%. Αναμφίβολα πρόκειται για μια εντυπωσιακή μεταστροφή του εκλογικού σώματος καθώς τον Ιούνιο το αντίστοιχο ποσοστό ήταν 18%. Ακόμη και αν δούμε το θέμα από τη θετική του πλευρά, πάλι η μεταστροφή είναι εντυπωσιακή. Τον Ιούνιο το ποσοστό των Ελλήνων που επιθυμούσε την παραμονή της χώρας στο ευρώ ήταν 81%, ενώ σήμερα περιορίζεται στο 62,7%.

Το πρώτο και προφανές συμπέρασμα

είναι ότι ο ευρωσκεπτικισμός δηλώνει «παρών» και στην Ελλάδα. Κάτι μάλλον αναμενόμενο, εάν αναλογιστούμε την ταλαιπωρία που υφίστανται οι πολίτες και η χώρα τα τελευταία χρόνια, εξαιτίας του προγράμματος βίαιης δημοσιονομικής προσαρμογής που της έχει επιβάλλει η τρόικα.

Δεύτερον, ο ευρωσκεπτικισμός θα αυξηθεί στη χώρα μας, καθώς το 77,9% πιστεύει ότι τα μέτρα του Γ’ Μνημονίου δεν θα σταθεροποιήσουν την οικονομία, και το 83,5% είναι σίγουρο ότι δεν θα είναι τα τελευταία μέτρα. Εφόσον αυτό συμβεί, η …πάχυνση του ευρωσκεπτικισμού θα οδηγήσει σε αποδυνάμωση και απονομιμοποίηση της κυβερνήσεως, αφού η εκλογή και η συγκρότηση της έγιναν στο όνομα της παραμονής της χώρας στο ευρώ.

Τρίτον, τα τρία κόμματα (Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ) που συγκροτούν την κυβέρνηση εφεξής θα έχουν περιορισμένο εκλογικό ακροατήριο. Θα απευθύνονται στα 2/3 του εκλογικού σώματος. Ως φανατικοί υποστηρικτές της παραμονής, πάσι θυσία, στο ευρώ, δύσκολα θα βρουν ψηφοφόρους μεταξύ όσων πιστεύουν ότι η χώρα είναι καλύτερα να φύγει από το ευρώ. Επιπροσθέτως, θα δοκιμαστεί και η εσωτερική συνοχή τους αφού διαγενομένου του χρόνου και των εξελίξεων θα αναπτυχθούν και φωνές αντιευρωπαϊκές, με αιχμή το ευρώ.

Τέταρτον, ο ΣΥΡΙΖΑ, με την μέχρι τούδε επαμφοτερίζουσα στάση του, έχει διείσδυση στο σύνολο του εκλογικού σώματος, αφού το ακροατήριο του είναι και στα δύο «σώματα», και σ’ αυτό που επιθυμεί την παραμονή στο ευρώ και σ’ αυτό που φλερτάρει με την έξοδο. Από αυτή την άποψη ενισχύεται περαιτέρω η πιθανότητα στις επόμενες εκλογές να έλθει πρώτο κόμμα. Εάν μάλιστα καταφέρει να πείσει ότι μπορεί να είναι το κόμμα που έχει τη δυνατότητα να διαχειριστεί τις τύχες της χώρας ασχέτως νομίσματος, τότε οι πιθανότητες του αυξάνονται περισσότερο.

Πέμπτον, κανένα κόμμα δεν θα μπορεί να είναι μεγάλο εάν στη στρατηγική, αλλά και την πολιτική ρητορική του αφενός δεν εμπεριέχεται και κριτική στα ευρωπαϊκά δρώμενα και αφετέρου δεν παρέχονται πειστικές απαντήσεις άμα και εγγυήσεις για τη «ζωή και εκτός του ευρώ». Αυτό χρειάζεται νέες πολιτικές μετατοπίσεις, ιδεολογικές αποσαφηνίσεις και προγραμματικές επεξεργασίες που θα προκαλέσουν και εσωκομματικές αναστατώσεις μέχρι να βρεθούμε οι κοινοί τόποι.

Έκτον, η άνοδος του ευρωσκεπτικισμού θα ενισχύσει τα κόμματα, αλλά και τις εσωκομματικές τάσεις που είτε τον διαλαλούν, είτε δεν τον απορρίπτουν. Αυτό ενδέχεται να ενδυναμώσει το ΚΚΕ σε βάρος του ΣΥΡΙΖΑ, καθώς οι αντιευρωπαϊκές φωνές ορισμένων συν