Έξυπνη Ελληνική Ευρεσιτεχνία: Ισραήλ στην άμυνα, Αραβία στην (επενδυτική) επίθεση!

Πώς το είχε πει εκείνος ο τηλεθεατής στον Τάκη πριν μερικά χρόνια, κάνοντας τον έξαλλο και προκαλώντας μια οργισμένη απάντηση η οποία δεν θα αναφερθεί εδώ; «Είμαι Ολυμπιακός στο ποδόσφαιρο και Παναθηναϊκός στο μπάσκετ» (σ.σ. φέτος μάλλον θα συνέφερε το αντίθετο, πώς τα φέρνει η ζωή). Η Ελλάς λοιπόν, μην έχοντας την πολυτέλεια ούτε να τα σπάσει με τον «σερίφη» της ανατολικής Μεσογείου, το ασυναγώνιστο σε πολεμική

ισχύ Ισραήλ, αλλά ούτε φυσικά να περιφρονήσει τα αραβικά πετροδόλαρα εφόσον θέλουν να επενδυθούν στη χώρα μας, καταφέρνει μέχρι στιγμής με διπλωματία και ευελιξία να συνεργαστεί τόσο με τον… αστυφύλακα όσο και με τον χωροφύλακα της Μέσης Ανατολής.

Για το κομμάτι της Άμυνας τα κουκιά είναι μετρημένα και δεν χρειάζεται ανησυχία, καθώς Δένδιας και Παναγιωτόπουλος είναι έμπειρα και ικανά παιδιά, το μόνο κοινό που έχουν με πρώην υπουργούς τύπου Κοτζιά είναι το… μικρό τους όνομα. Για ένα μικρό κράτος με πολεμική παράδοση μεν, αλλά «ζόρικους» άπληστους γείτονες και περιορισμένες δυνατότητες εξοπλισμού λόγω γεωγραφικών και οικονομικών ζητημάτων, όπως είναι το δικό μας, το πρότυπο δεν μπορεί να είναι άλλο από το Ισραήλ. 75 χρόνια περικυκλωμένο από τους Άραβες εχθρούς του, χωρίς πετρέλαιο, με πληθυσμό που δεν έφτασε ποτέ τα 10 εκατομμύρια, παραμένει η χώρα με τις ισχυρότερες ένοπλες δυνάμεις στην ανατολική Μεσόγειο, ειδικά στο όπλο της αεροπορίας, η οποία θεωρείται απαράμιλλη παγκοσμίως. Μπόνους για την Ελλάδα, οι παραδοσιακά κακές σχέσεις του Ισραήλ με την Τουρκία του Ερντογάν, ο οποίος έφτασε στο σημείο να μεταβεί… γονατιστός τον Σεπτέμβριο στο εβραϊκό κράτος μπας και τα μπαλώσει, αλλά όσο καλύπτει τους ηγέτες της τρομοκρατικής οργάνωσης Χαμάς, δύσκολα θα συγκινήσει τον Νετανιάχου και το κονκλάβιό του.

Και να σου οι κοινές αεροπορικές ασκήσεις στα FIR Τελ Αβίβ και Λευκωσίας(στη «Frizis Damas 2022» τα ελληνικά F-16 της Πολεμικής Αεροπορίας άφησαν άριστες εντυπώσεις), να σου η δέσμευση της NAVTEX για ασκήσεις του Πολεμικού Ναυτικού του Ισραήλ νοτίως της Κρήτης, να σου οι διαπραγματεύσεις για τα πυραυλικά συστήματα τεχνολογίας αιχμής SPIKE-NLOS, τα οποία θα αξιοποιηθούν για τις ανάγκες του Πολεμικού Ναυτικού και της Αεροπορίας Στρατού μας -δεν έχουν ολοκληρωθεί για τεχνοκρατικούς λόγους αλλά υπάρχει αισιοδοξία ότι το deal θα κλείσει στα 400 εκατομμύρια ευρώ-, να σου η τοποθέτηση συστημάτων αντιμετώπισης UAV σε νησιά του Ανατολικού Αιγαίου, με σκοπό τη σταδιακή δημιουργία αποτελεσματικών αντιμέτρων στη δράση των μη επανδρωμένων αεροσκαφών των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων, η Ελλάδα σταθερά και αμετάκλητα έχει τοποθετήσει τις «μάρκες» της Εθνικής της Άμυνας στο χρώμα του Ισραήλ.

Συνοψίζοντας, σε αεροπλάνα και βαπόρια ασυναγώνιστοι οι Ισραηλινοί και καλώς συνεργαζόμαστε στενά μαζί τους, στις επενδύσεις όμως παραμένουν μετά συγχωρήσεως… Εβραίοι (ακόμα και στο real estate οι μικροϊδιοκτήτες της Αθήνας που συνδιαλέχθηκαν με ισραηλινά funds την τελευταία επταετία μάλλον πιάστηκαν κορόιδα, αλλά αυτό το λεπτό ζήτημα θα αναλυθεί εν καιρώ)και «ζεστό» χρήμα στη χώρα μας μπορεί να εισέλθει μόνο από την ανεξάντλητη αραβική χερσόνησο, καθότι και τους Ρώσους τους ξεγράψαμε με τον πόλεμο που εξαπέλυσαν κοντά χρόνο τώρα. Αυτό το γνωρίζει καλά μεταξύ άλλων ο Βασίλης Κικίλιας, ο οποίος στο περιθώριο της πρόσφατης 22ης Συνόδου του Παγκόσμιου Συμβουλίου Ταξιδιωτών και Τουρισμού (WTTC) στο Ριάντ είχε βαρυσήμαντες συναντήσεις και συζητήσεις για τη στενότερη συνεργασία Ελλάδας – Σαουδικής Αραβίας στον τομέα των απευθείας αεροπορικών πτήσεων, επιτυγχάνοντας μάλιστα αρκετά καλά αποτελέσματα. Παράλληλα, ψηλά στην ατζέντα ήταν το ενδιαφέρον που υπάρχει για τουριστικές επενδύσεις στην Αθήνα, όπως και στη δυνατότητα για εκπαίδευση Σαουδαράβων στις τουριστικές σχολές της Ελλάδας.

Το «μεγάλο κόλπο» που προσπαθεί να επιτύχει η κυβέρνησή μας όμως δεν είναι άλλο από τη συνδιοργάνωση του Παγκοσμίου Κυπέλλου ποδοσφαίρου του 2030 με την Αίγυπτο και, ναι, ξανά τη Σαουδική Αραβία, η οποία «ζήλεψε» τη σχετική επιτυχία του γειτονικού Κατάρ στη διοργάνωση η οποία διεξάγεται αυτή την εποχή και ασφαλώς αν προχωρήσει η κοινή υποψηφιότητα, θα «καλύψει» το μεγαλύτερο μέρος του μπάτζετ -καθότι η οικονομική της δυνατότητα δεν συγκρίνεται με τη δική μας ή της Αιγύπτου, παρότι διαθέτουμε σημαντικότερη αθλητική υποδομή. Εμείς έχουμε καλό όνομα στις αθλητικές διοργανώσεις χάρη στην επιτυχία των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας το 2004, παρότι μας πήγαν οικονομικά δύο δεκαετίες πίσω αλλά αυτό δεν απασχολεί τους ξένους, και κάπως έτσι ο ίδιος ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης ασχολείται ζεστά με την ανάληψη του μεθεπόμενου Μουντιάλ από τη χώρα μας, έχοντας ήδη ξεκινήσει συζητήσεις με τον διάδοχο του αραβικού θρόνου, Μοχάμεντ Μπιν Σαλμάν. Ασφαλώς, αν τελικά τα καταφέρουμε, μη ρωτήσετε καν πόσοι Ευρωπαίοι και Αμερικανοί ποδοσφαιρόφιλοι θα προτιμήσουν τους αγώνες που θα διεξαχθούν στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη από εκείνους του Καΐρου και του Ριάντ -τα έσοδά θα είναι κολοσσιαία και η δωρεάν διαφήμιση της Ελλάδας στους τουρίστες επικών διαστάσεων.

Ούτε ο ιδιωτικός τομέας όμως μένει πίσω στην απόσπαση κομματιών από τη νόστιμη και πλούσια αραβική «πίτα»: Ενδεικτικά, ο Όμιλος Μυτιληναίου υπέγραψε προσφάτως συνολικά τρία μνημόνια συνεργασίας με σαουδαραβικές επιχειρήσεις, εκ των οποίων το ένα φαίνεται ότι αποτελεί τη βάση για τη διαμόρφωση μιας στρατηγικής συνεργασίας στο μέλλον.Συγκεκριμένα, πρόκειται για το μνημόνιο συναντίληψης για Έργα Ηλεκτρισμού & Αερίου, Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας και Υποδομών με την Ajlan & Bros Holding Group (Abilitii). Αντικειμενική επιδίωξη των δύο πλευρών είναι οι συνεπενδύσεις των δύο επιχειρήσεων στους τομείς της συμβατικής ενέργειας, των ΑΠΕ, του φυσικού αερίου, αλλά και σε νεότερες τεχνολογίες, όπως το υδρογόνο. Επίσης ο Όμιλος Μυτιληναίου υπέγραψε επίσης μνημόνιο για κοινή συνεργασία για τη διερεύνηση πιθανών ευκαιριών στους τομείς της ενέργειας, του φυσικού αερίου, της εξόρυξης, των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, των λύσεων βιώσιμης ενέργειας, της ανάπτυξης, αποθήκευσης των λυμάτων και της μετατροπής αποβλήτων σε ενέργεια με την εταιρεία Albawani.

Μνημόνιο συμφωνίας για τη ναυτιλία και τη ναυσιπλοΐα έχει υπογραφεί επίσης μεταξύ της Dynacom Tankers ManagementLtd του -παραδοσιακά ισχυρού «παίκτη» στην αραβική χερσόνησο- Γιώργου Προκοπίου και της εθνικής ναυτιλιακής εταιρείας της Σαουδικής Αραβίας (Bahri). Σε συνεργασία με συγκεκριμένο αντικείμενο και αποτέλεσμα κατέληξαν επίσης ο Ομιλος Viohalco και η σαουδαραβική Al Qahtani. H συμφωνία τους προβλέπει την εκτέλεση επίστρωσης σωλήνων για το έργο Collahuasi Chile που ανέλαβε η Σωληνουργεία Κορίνθου. Πρόκειται για μία μεγάλη σύμβαση για 201 χλμ. αγωγού αφαλατωμένου νερού για το ομώνυμο ορυχείο χαλκού στη Χιλή. Η Al Qahtani Pipe Coating Industries θα αναλάβει την επίστρωση, εσωτερική και εξωτερική, των σωλήνων συνολικού βάρους 109.000 τόνων τους οποίους θα κατασκευάσει η Σωληνουργεία Κορίνθου.

Last but not least, ο πολυμήχανος Πέτρος Στάθης, ο οποίος μπορεί στην ΑΕΚ στο γύρισμα του αιώνα να μην τα κατάφερε καλά, όμως στις μπίζνες είναι πρωτοκλασάτος διεθνής αστέρας. Την Πέμπτη έγινε γνωστή η συμφωνία συνεργασίας της εταιρίας του, Monterock International, με την Alpha Dhabi Holding, μία από τις ταχύτερες επενδυτικές εταιρείες στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, η οποία εισέρχεται στο μετοχικό κεφάλαιο της Nammos Group. Πρωταρχικός στόχος της νέας συνεργασίας είναι η ανάπτυξη του Nammos ως εστιατορίου, αλλά και ως ξενοδοχειακού brand σε διεθνή κλίμακα. Αυτό ωστόσο αναμένεται να αποτελέσει μόνο την αρχή μιας διευρυμένης δραστηριότητας, η οποία σκοπεύει να επεκταθεί και σε άλλα brands στον χώρο του Hospitality και F&B, καθώς είναι γνωστό τοις πάσι ότι οι «κελεμπίες» λατρεύουν Μύκονο και Ελλάδα.

Ισραήλ στην άμυνα, Αραβία στην (επενδυτική) επίθεση επιλέγει η Ελλάδα μας λοιπόν και παρότι στη ζωή, στον πόλεμο και στις επιχειρήσεις κανένας δεν μπορεί να προβλέψει με σιγουριά το τελικό αποτέλεσμα, τουλάχιστον αφελές το σχέδιο αυτό δεν το λες!