5 βήματα για πολύ μικρούς οικολόγους

Η προστασία του περιβάλλοντος και ο σεβασμός στη φύση είναι κάτι που θα πρέπει να δείξετε στο παιδάκι σας από πολύ μικρή ηλικία. Δείτε πώς θα τα καταφέρετε με 5 απλά βήματα.

Της Δήμητρας Μαυρίδου

Βήμα 1ο

Το πρώτο και κυριότερο για κάθε ενέργεια που κάνετε είναι να λειτουργείτε εσείς η ίδια (μαζί και ο μπαμπάς, ο παππούς και η γιαγιά) ως πρότυπο. Και αυτό ισχύει για όλα τα θέματα. Όσο και αν εσείς φωνάζετε «μην κάνεις αυτό», το παιδάκι θα επαναλάβει την συμπεριφορά σας. Δεν το πείθετε, πάρτε το χαμπάρι. Άρα λοιπόν, κάντε την προστασία του περιβάλλοντος τρόπο

Βήμα 2ο

Το δεύτερο βήμα είναι να ξεκινήσουμε από τα βασικά. Και όταν λέμε βασικά, εννοούμε το «δεν πετάμε σκουπίδια σε δρόμους, πλατείες, πεζοδρόμια, θάλασσες και ακτές». Όσο αυτονόητο και αν σας φαίνεται, είναι πολλοί οι γονείς που ακόμα ανοίγουν το παράθυρο του αυτοκινήτου και αδειάζουν το τασάκι, πετάνε ένα μπουκάλι νερό, ένα χαρτομάντηλο ή βγαίνουν από το λεωφορείο και πετάνε στο δρόμο το εισιτήριο! Μαθαίνουμε λοιπόν στο παιδάκι μας ότι δεν πετάμε τίποτα κάτω, όσο μικρό και αν είναι (π.χ. μια τσίχλα). Υπάρχουν ειδικά καλαθάκια για το σκοπό αυτό και όταν δεν τα βρίσκουμε κρατάμε τα σκουπίδια στην τσέπη ή την τσάντα μας.

Βήμα 3ο

Το τρίτο βήμα σχετίζεται με το δεύτερο. Αφού μάθουμε να μην πετάμε σκουπίδια, προχωράμε ένα βήμα μπροστά και μαθαίνουμε να μην τα πετάμε όλα μαζί, αλλά να κάνουμε ανακύκλωση. Βάζουμε στο σπίτι μας ειδικό κάδο και εξηγούμε στα λίγο μεγαλύτερα παιδάκια τα υλικά και το που πετάμε το κάθε τι. Φυσικά δίνουμε το καλό παράδειγμα.

Βήμα 4ο

Στη συνέχεια μαθαίνουμε το παιδάκι μας να μην σπαταλάει το νερό. Του εξηγούμε λοιπόν ότι δεν πρέπει να αφήνει ανοιχτή τη βρύση όσο βουρτσίζει τα δόντια του ή όσο πλένει τα χέρια του.

Η UNICEF με την ευκαιρία της Παγκόσμιας Ημέρας Νερού επισημαίνει ότι «κατά τα 2 πρώτα χρόνια της ζωής ενός παιδιού, το σώμα του θα περάσει από την πιο θαυμαστή φάση της ανάπτυξης. Αφυπνίζονται μάτια καινούργια στον κόσμο για την επεξεργασία του φωτός και των χρωμάτων. Μυς που δεν ελέγχονται σιγά-σιγά αρχίζουν να υπακούσουν σε εντολές του παιδιού για να αγγίξει, να κλωτσήσει και να χαμογελάσει. Για πρώτη φορά, ένα παιδί θα αισθανθεί κάτι που ονομάζεται ελπίδα. Κατά τη διάρκεια αυτής της απίστευτα ευάλωτης φάσης της ανάπτυξης, ότι πίνει ένα παιδί είναι ζήτημα ζωής και θανάτου. Ο οργανισμός του περιέχει περισσότερο νερό, χρησιμοποιεί περισσότερο νερό και είναι σε θέση να διατηρήσει λιγότερο νερό από ό, τι των ενηλίκων. Όμως, σε πάρα πολλές αναπτυσσόμενες χώρες, τα παιδιά τις περισσότερες φορές δεν έχουν πρόσβαση παρά μόνο σε βρώμικο, γεμάτο με ασθένειες νερό για να πιούν. Η κατανάλωση τέτοιων νοσογόνων νερών συχνά οδηγεί σε έντονη διάρροια, αφυδάτωση και τελικά στο θάνατο. Κάθε μέρα πάνω από 3.000 παιδιά πεθαίνουν από διαρροϊκές ασθένειες. Αυτή τη στιγμή, η ξηρασία στην περιοχή Σαχέλ της Αφρικής έχει αφήσει χιλιάδες παιδιά χωρίς καθαρό νερό. Τα κρούσματα της χολέρας και της