Οδηγός επιβίωσης για εξαντλημένους γονείς και πότε είπαμε ότι τελειώνουν τα terrible two;

Αν έχεις ένα νηπιάκι εκεί γύρω στα δύο ίσως έχεις δει και εσύ με τα μάτια σου τι εστί terrible two και γονείς στα όρια της εξάντλησης. Αυτό είναι ένα στάδιο που περνούν τα περισσότερα παιδάκια και είναι εντελώς φυσιολογικό. Αν τα καταφέρεις καλά εδώ θα είσαι έτοιμη για την εφηβεία. Κατά πολλούς τα terrible two είναι η πρώτη εφηβεία και τα δύο είναι ένα μεγάλο ορόσημο για την ανάπτυξη αφού βάζουμε τα όρια αλλά και δείχνουμε το δρόμο στο παιδί, πολύτιμα στοιχεία που θα το συντροφεύουν σε όλη του την μετέπειτα ζωή.

Freepik Η εποχή της ανακάλυψης

Ενώ πριν από λίγο είχαμε ένα μωράκι αβοήθητο

στα χέρια μας, ξαφνικά το παιδί αυτό ανοίγει τα φτερά του με ανεξάντλητη ενέργεια, που παίζει και χοροπηδά όλη μέρα γύρω σου. Ωστόσο χρειάζεται ακόμα την καθοδήγησή μας και την προστασία μας σε κάποια πράγματα γιατί όλα είναι νέα γύρω του και δεν ξέρει ούτε μπορεί να προφυλαχτεί από τους κινδύνους.

Όταν χάνεται ο έλεγχος

Εκεί που θεωρείς ότι όλα έχουν μπει σε μια σχετική σειρά, ξαφνικά για άλλη μια φορά διαταράσσονται οι ισορροπίες. Το ότι δεν ήπιε νερό στο μπλε ποτήρι μπορεί να είναι ένας λόγος για δάκρυα και φωνές, το ότι δεν φόρεσε το φούξια φόρεμα με τα αθλητικά και τις πορτοκαλί κάλτσες, επίσης είναι αιτία για μάχη (ακόμα και αν εσύ δε θες να εμφανιστεί έτσι έξω από το σπίτι). Το ότι πρέπει να φύγετε σε πέντε λεπτά από το σπίτι αλλά το παιδί έχει μια άλλη εντελώς άποψη.

Εκεί είναι που ότι έχεις διαβάσει μένει καλά καταχωνιασμένο σε κάποιο πολύ μακρινό σημείο του εγκεφάλου σου και ξυπνά η μάνα σου και ο τρόπος που έχεις μάθει να αντιμετωπίζεις ανάλογες καταστάσεις στο παρελθόν. Και αν οι γονείς σου ήταν υποστηρικτικοί και υπομονετικοί άνθρωποι, έχει καλώς, αν όμως ήταν και εκείνοι το ίδιο ηφαιστειώδης με το παιδί, τρέχα γύρευε.

Πώς να υποστηρίξεις το παιδί σου να είναι ο εαυτός του-χωρίς να το αλλάξεις

Εσύ δείχνεις τον δρόμο

Το μικρό σου παιδάκι, δεν ξέρει πώς να διαχειριστεί το συναίσθημα που αισθάνεται να το κατακλύζει. Έρευνες έχουν αποδείξει ότι ο εγκέφαλος είναι ώριμος να διαχειριστεί τα συναισθήματα μέχρι τα 25. Θεωρούμε εσφαλμένα ότι το παιδί μας καταλαβαίνει γιατί τα κάνει όλα αυτά.

Εμείς είμαστε εκεί για να τα καταλάβουμε και να του δείξουμε τον δρόμο. Ένα παράδειγμα: Συμβαίνει κάτι στο παιδί που το έχει κάνει έξαλλο πχ δεν θέλει να φύγει από το σπίτι σε πέντε λεπτά γιατί δεν καταλαβαίνει από τη μία το χρόνο, ούτε καταλαβαίνει και δεν το νοιάζει ότι θα αργήσετε στο ραντεβού σας. Αντιστάσου στην παρόρμηση να το πάρεις αγκαλιά και να φύγετε και δείξε του ότι το καταλαβαίνεις. Πες: καταλαβαίνω ότι έχεις θυμώσει, αλλά αυτή τη στιγμή πρέπει να φύγουμε γιατί θα αργήσουμε. Αν πάμε στην ώρα μας ίσως έχουμε επιπλέον χρόνο να παίξουμε λίγο στην παιδική χαρά.

Αυτή η εκδοχή έχει μέσα κατανόηση, σεβασμό στις ανάγκες του και τέλος του εξηγείς με λόγια ποιο είναι το συναίσθημα. Επίσης μπαίνει στο τραπέζι το θέμα «συνέπειες».

Συνέπεια όχι τιμωρία

Πολλοί μπερδεύουν τη λέξη τιμωρία με την πειθαρχία. Η λέξη τιμωρία, κατά τον εξαίρετο ψυχίατρο Dreikurs Rudolf, αναζήτησε τα βιβλία του θα σε βοηθήσουν πολύ, θα έπρεπε να μην υπάρχει στο λεξικό. Θα έπρεπε να μην υπάρχει καθόλου στη ζωή μας.

Άλλο το να εξηγήσεις τις συνέπειες της κάθε πράξης και άλλο το να τιμωρήσεις. Το ένα δίνει επιλογές και κάνει το παιδί υπεύθυνο για τις πράξεις του, στα πλαίσια που μπορεί να τις καταλάβει και να κατανοήσει ανάλογα με την ηλικία του. Η τιμωρία από την άλλη κρύβει την ψευδαίσθηση της εξουσίας, δεν θέτει τις βάσεις για το μέλλον της σχέσης σας και τέλος δεν ανοίγει τις προϋποθέσεις για διάλογο.

Εσύ και ο σύντροφός σου είστε μια ομάδα

Δεν υπάρχει ο καλός και ο κακός μέσα στην οικογένεια. Υπάρχει συνεργασία για ένα καλό και κοινό σκοπό. Να θυμάστε πώς ξεκινήσατε και να δείχνετε πάντα ενωμένοι στο παιδί. Να υποστηρίζετε ο ένας τον άλλον. Βλέπω συχνά μαμάδες που μπορεί να αρνηθούν κάτι πχ το παγωτό και το παιδί πάει και παίρνει από τον μπαμπά. Εδώ ο μπαμπάς πήρε το ρόλο του καλού.

Υπομονή θα περάσει και αυτό

Τελίκα τα terrible two και γονείς σε απόγνωση είναι μια φάση που περνάει. Ήμουν εκεί και το νιώθω σαν να είναι χθες και όμως έχουν περάσει τόσα χρόνια! Και αυτό θα περάσει. Όσο δύσκολο και αν αισθάνεσαι ότι είναι αυτό που ζεις τώρα, το καταλαβαίνω, σε καταλαβαίνω, θα περάσει και αυτό.

Κλείσε για λίγο τα μάτια και πάρε δύο-τρεις βαθιές αναπνοές. Άσε το φρέσκο οξυγόνο να πάει παντού μέσα σου.Όταν τίποτα δεν λειτουργεί, βάλε μουσική. Η μουσική έχει θεραπευτικές ιδιότητες για όλες τις ηλικίες. Αμέσως τα πράγματα θα γίνουν καλύτερα.Κάνε ένα τηλέφωνο σε κάποιον άνθρωπο που ξέρεις ότι θα σε ακούσει χωρίς να σε κρίνει.Κάνε κάτι για τον εαυτό σου για 30 λεπτά κάθε μέρα. Ακόμα και αν αυτό είναι ένα μπάνιο ή μια βόλτα το τετράγωνο.

Υ.Γ: Δεν είμαι παιδοψυχολόγος, ούτε ψυχολόγος, Όλα αυτά που μοιράστηκα σήμερα μαζί σου είναι κομμάτια γνώσης που έχω αποκτήσει από τα βιβλία γονεϊκότητας που διαβάζω και από τη δική μου εμπειρία. Δε θα σου πω ψέματα, έχω κάνει πράγματα για τα οποία αισθάνομαι τύψεις. Οι τύψεις δε βοηθούν, το να κάτσεις όμως και να σκεφτείς ότι αφού συνέβη κάτι, τι μπορώ να κάνω διαφορετικά την επόμενη φορά είναι η αρχή. Είναι μεγάλη η ευθύνη αλλά να θυμάστε ότι από αυτή τη δουλειά που θα κάνουμε σήμερα θα πάρουμε αντίστοιχα αποτελέσματα αύριο. Είναι στο χέρι μας.

Διάβασε πρώτος όλα τα θέματα του iPop.gr στο Google News

Το άρθρο Οδηγός επιβίωσης για εξαντλημένους γονείς και πότε είπαμε ότι τελειώνουν τα terrible two; εμφανίζεται στο iPop.