Η επιστροφή των ελληνικών σίριαλ και το τέρας των τουρκικών «σαπουνιών»

Φέτος φαίνεται πως η ελληνική μυθοπλασία επιστρέφει δυναμικά στην τηλεόραση, καθώς πολλά είναι τα κανάλια που επέλεξαν να εντάξουν καινούρια σίριαλ στο πρόγραμμά τους. Ήρθε, λοιπόν, η στιγμή που οι απανταχού υπερασπιστές των Ελλήνων ηθοποιών και λοιπών συντελεστών, αλλά και της ποιοτικής τηλεόρασης, μαινόμενοι τόσα χρόνια για την απουσία ελληνικών σειρών, θα μπορέσουν να πάρουν μια τηλεοπτική ανάσα.

Διότι μπούχτισαν με τις τουρκικές σειρές, κατά κοινή ομολογία, κατωτάτου επιπέδου που προβλήθηκαν, λόγω χαμηλού κόστους, τα τελευταία χρόνια στην ελληνική τηλεόραση και οι οποίες στάθηκαν εμπόδιο

Κανείς, βέβαια, δεν ασχολήθηκε με την περίπτωση ο μοναδικός εχθρός της ελληνικής τηλεόρασης να μην είναι κανείς άλλος πέρα από την κακή πλευρά της ίδιας της ελληνικής τηλεόρασης. Την κακή της όψη την έχουμε παρακολουθήσει να εκτυλίσσεται στους δέκτες μας πάμπολλες φορές, για παράδειγμα μέσω συνηθισμένων ερωτικών δραμάτων, που κατάντησαν να γίνουν παρωχημένα και κουραστικά εξαιτίας της εμμονικής ταύτισης του έρωτα, κυρίως, με την ερωτική πράξη και την οπτικοποίησή του, κατά βάση, μέσω αυτής. Ένα στοιχείο τηλεοπτικού πολιτισμού, το οποίο στερούνται πολλές ελληνικές σειρές και το διαθέτουν οι τουρκικές, είναι ακριβώς ο τρόπος προσέγγισης του έρωτα. Προσδίδοντας σ’ αυτόν στοιχεία ρομαντισμού, αγνότητας και συστολής, τον τοποθετούν στο βάθρο που του αξίζει, τη στιγμή που στην Ελλάδα, ένα έργο που σέβεται το λόγο δημιουργίας του, οφείλει να γδύσει τους ερωτευμένους ήρωές του και να δείξει με τον πλέον αποκαλυπτικό τρόπο κάτι που θα ήταν προτιμότερο να μείνει στη φαντασία του τηλεθεατή.

Άλλο ένα βασικό κριτήριο για την ποιότητα μιας σειράς αποτελεί το σενάριο. Ομολογώ πως διασκέδασα με κάποια δημοσιεύματα, που τον καιρό προβολής της Fatmagül, υπεράσπιζαν με πάθος ότι το έργο αποτελεί προσβολή για όσες γυναίκες έχουν υποστεί βιασμό και ότι είναι πρόκληση να δείχνει την ηρωίδα να παντρεύεται έναν εκ των βιαστών της. Για όποιον παρακολούθησε τη σειρά και δεν είδε αποσπασματικά κάποια μικρά κομμάτια, εύκολα διαπίστωσε πως τίποτα από αυτά δεν ίσχυε. Η Fatmagül καταπιάστηκε με ένα θέμα σοβαρό, καθαρά κοινωνικό, αναδεικνύοντας, ταυτόχρονα, πολλά ακόμα ζητήματα, όπως την πάλη των τάξεων και τη διαφθορά.

Το σενάριο σχετίζεται άμεσα με τους διαλόγους. Εάν υποθέσουμε ότι μια σειρά μοιάζει με ένα οικοδόμημα, τότε το σενάριο είναι το μπετόν και οι διάλογοι είναι τα τούβλα. Στο Karadayı, που παίζεται ακόμη στην ελληνική τηλεόραση, σε κάποιο από τα επεισόδια ένα παιδί, μόλις έξι-επτά χρονών, με μια ερμηνεία που θα ζήλευαν ακόμα και μεγάλοι ηθοποιοί, στάθηκε πάνω από έναν τάφο και με δάκρυα στα μάτια, με λόγια απλά και ουσιαστικά, μίλησε στον παππού του για τη ζωή και το θάνατο. Στο ίδιο έργο, δεν απουσιάζουν οι αναφορές στην ποίηση, ο σεβασμός στην οικογένεια, οι αρχές της αλληλεγγύης και της ηθικής. Όχι με ύφος διδακτικό και πνεύμα συντηρητισμού, αλλά με σκοπό τον προβληματισμό γύρω από την ύπαρξη.

Ας μην πελαγοδρομήσω περαιτέρω με την αναφορά στη σκηνοθεσία, συχνά κινηματογραφική, στο μέγεθος των παραγωγών (κάποιες φορές η χλιδή ξεπερνά τα όρια) ή στην έξυπνη επιλογή και παρουσίαση των ωραίων τοπίων της χώρας, που προκαλούν το θεατή για ένα πιθανό ταξίδι ως εκεί.

Σαφώς και δεν έχουν λείψει και, θέλω να πιστεύω ότι, δε θα λείψουν τα τηλεοπτικά διαμάντια που έχουν χαρίσει στους Έλληνες τηλεθεατές μοναδικές στιγμές γέλιου, συγκίνησης, προβληματισμού και ψυχαγωγίας. Επίσης, είμαι σίγουρη ότι πολλοί Έλληνες δημιουργοί έχουν ιδέες και ταλέντο σε τέτοιο βαθμό ώστε να πάνε την τηλεόραση ένα βήμα μπροστά. Εκείνο που ευελπιστώ να πετύχω μέσω αυτού του κείμενου είναι να αποδείξω ότι τηλεοπτική ωριμότητα δε σημαίνει αφορισμός και… τσουβαλοποίηση, αλλά κριτική σκέψη και επιλεκτικότητα. Το να αναγνωρίζεις την αξία του άλλου ή και την υπεροχή του είναι σημάδι προοδευτικότητας και επιθυμίας για εξέλιξη. Και ναι, ας παραδεχτούμε επιτέλους ότι ορισμένες τουρκικές σειρές που προβλήθηκαν ήταν πολύ καλές και ας αφήσουμε κατά μέρος τα εθνικιστικά παραληρήματα. Η ιστορία ούτε λησμονείται ούτε προδίδεται με την παρακολούθηση ενός αξιόλογου τηλεοπτικού προγράμματος.

The post Η επιστροφή των ελληνικών σίριαλ και το τέρας των τουρκικών «σαπουνιών» appeared first on iPop.