Γιατί μένουν μαζί τα δυστυχισμένα ζευγάρια;

Για τους περισσότερους ανθρώπους, ο γάμος είναι μια εκπληκτική εμπειρία, η οποία δίνει νόημα στη ζωή τους. Ωστόσο, όλοι γνωρίζουμε ζευγάρια που είναι βαθιά δυστυχισμένα με το γάμο ή τη σχέση τους, αλλά παραμένουν μαζί ούτως ή άλλως. Βεβαίως υπάρχουν πολλοί λόγοι για τους οποίους αυτοί οι δυσαρεστημένοι άνθρωποι δεν αποφασίζουν να τερματίσουν τη σχέση και εξακολουθούν να είναι μαζί.

Η επιστήμη των σχέσεων καθοδηγείται από τη θεωρία αλληλεξάρτησης, που αναπτύχθηκε από τους κοινωνικούς ψυχολόγους Harold Kelley και John Thibaut πριν από περισσότερο

από μισό αιώνα. Σύμφωνα με τη θεωρία, κάθε σύντροφος αξιολογεί την προσωπική ικανοποίηση με τη σχέση του αξιολογώντας τα θετικά και τα αρνητικά. Όσο τα αντιληπτά οφέλη υπερτερούν των αντιληπτών αρνητικών, τότε είσαι ικανοποιημένος με τη σχέση σου.

Για παράδειγμα, ο σύζυγός σου μπορεί να έχει πολλές απαιτήσεις από εσένα, αλλά και να σου δίνει πολλά πίσω απ’ την άποψη της κάλυψης των αναγκών σου. Ή ίσως ο σύντροφός σου δίνει λίγα, αλλά απαιτεί ακόμη λιγότερα. Η θεωρία αλληλεξάρτησης προβλέπει ότι θα είσαι ικανοποιημένος σε κάθε περίπτωση. Μόνο όταν το αντιληπτό αρνητικό στοιχείο αντισταθμίζει τα αντιληπτά οφέλη, η στάση σου απέναντι στη σχέση σου οξύνεται.

Πρέπει επίσης να έχουμε κατά νου ότι οι σχέσεις δεν είναι παιχνίδια με μηδενικό άθροισμα. Δίνουμε στους συντρόφους μας ό, τι θέλουν και σε αντάλλαγμα ανταποκρίνονται στις ανάγκες μας. Εάν διαπραγματευτούμε αυτές τις ανταλλαγές καλά, θα πρέπει να αισθανόμαστε ότι έχουμε κερδίσει περισσότερα από όσα έχουμε δώσει.

Η ικανοποίηση των σχέσεων οδηγεί έπειτα σε δέσμευση, σύμφωνα με τη θεωρία αλληλεξάρτησης. Πιο συγκεκριμένα, οι σύντροφοι αισθάνονται αφοσιωμένοι στη σχέση τους υπό τις ακόλουθες προϋποθέσεις:

Έχουν ήδη επενδύσει σε μεγάλο βαθμό σε αυτήν, δίνοντας την αίσθηση ότι ο γάμος πρέπει να έχει κάποια αξία.Δεν βλέπουν βιώσιμες εναλλακτικές λύσεις που να είναι καλύτερες από την τρέχουσα σχέση.Σήμερα αισθάνονται ικανοποιημένοι με το γάμο.

Η ικανοποίηση με τη σχέση εξαρτάται από την αντίληψη του καθαρού οφέλους, αλλά πιο πρόσφατοι ερευνητές έχουν αρχίσει να τονίζουν το ρόλο των προσωπικών προτύπων. Στη σύγχρονη δυτική κουλτούρα, για παράδειγμα, θέλουμε οι σύζυγοι μας να είναι οι ψυχολόγοι μας, έντονα προσαρμοσμένοι στις ανάγκες μας. Θέλουμε ο σύντροφός μας να είναι και ο εραστής μας και ο καλύτερος φίλος μας. Σε μερικούς άλλους πολιτισμούς, όπου οι γάμοι κανονίζονται από τους γονείς, θεωρούνται κυρίως οικονομικές σχέσεις, όχι υποθέσεις της καρδιάς.

Τα ζευγάρια σε δυσλειτουργικές σχέσεις παραμένουν συχνά μαζί επειδή τα πρότυπά τους για το γάμο είναι χαμηλά. Για παράδειγμα, εάν μεγάλωσες σε μια οικογένεια όπου η κακοποίηση και η παραμέληση ήταν ο κανόνας, ίσως απλά υποθέτεις ότι έτσι είναι όλοι οι γάμοι. Εάν υποφέρεις από χαμηλή αυτοεκτίμηση, ίσως νομίζεις ότι αξίζεις και την κακομεταχείριση που ο σύντροφός σου έχει απέναντί σου.

Την ίδια στιγμή, όμως, οι άνθρωποι τείνουν να φεύγουν απ’ τους δυστυχισμένους γάμους όταν:

Αναμένουν ότι η σχέση δεν θα βελτιωθείΑναμένουν ότι θα βρουν μια καλύτερη εναλλακτική λύση

Οι άνθρωποι, όμως, τείνουν να παραμένουν σε δυστυχισμένους γάμους όταν:

Αναμένουν ότι η σχέση θα βελτιωθείΑναμένουν ότι δεν θα βρουν καλύτερη εναλλακτική λύση

The post Γιατί μένουν μαζί τα δυστυχισμένα ζευγάρια; appeared first on iPop.