Ένα γράμμα για εσένα που το παιδί σου έφερε άσχημους βαθμούς

Σήμερα στα περισσότερα σχολεία έγινε η ενημέρωση προόδου των παιδιών μας. Οι βαθμοί του παιδιού μας τελικά πόση βαρύτητα έχουν; Μήπως το βαθμοθηρικό σχολείο τελικά καλλιεργεί μικρά παπαγαλάκια που τον Ιούνιο έχουν ξεχάσει τα πάντα και η γνώση, που είναι το ζητούμενο, πάει τελικά περίπατο; Θυμάμαι όταν πήγαινα σχολείο, απαράδεκτες συμπεριφορές σχετικά με τους βαθμούς. Παιδιά που φοβόντουσαν να πάνε στο σπίτι επειδή πήραν χαμηλό βαθμό στο τεστ. Ψέματα, σύγκριση,

χαμηλή αυτοεκτίμηση και μεγάλη δυσκολία στο να καταλάβουν τα παιδιά ότι αξίζουν ανεξαρτήτως βαθμού. Σήμερα που πια τα βλέπω ως μαμά τα πράγματα, βλέπω μεγάλη διαφορά και στην νοοτροπία των μαμάδων, αλλά και του σχολείου. Στην Δ’ τάξη που είναι σήμερα η κόρη μου ακόμα δεν έχουμε δει βαθμούς, αλλά Α’ Β’ και αυτό νομίζω ότι είναι αρκετά καλό.

Οι βαθμοί του παιδιού μου στο σχολείο

Τι σημαίνουν για σένα οι βαθμοί του παιδιού σου στο σχολείο; Τι σημαίνουν για εκείνο; Ένας μύθος του Αισώπου που πάντα μου αρέσει να θυμίζω στα παιδιά μου είναι εκείνος με τον Τζίτζικα και τον Μέρμηγκα. Ο Αίσωπος το είχε εξηγήσει εξαιρετικά και συμφωνώ πολύ σαν θεωρία και τρόπο σκέψης. Τα παντα στη ζωή μας είναι επιλογές. Και αυτό που ζούμε σήμερα είναι το αποτέλεσμα των επιλογών που κάναμε στο παρελθόν.

Το εργατικό μυρμήγκι κουράζεται όλο το καλοκαίρι και δουλεύει για να απολαύσει το χειμώνα τους καρπούς των προσπαθειών του. Από την άλλη ο τζίτζικας είχε μείνει πολλά χρόνια στο σκοτάδι και το γεγονός ότι ζει άλλη μια μέρα είναι για εκείνον μια γιορτή που θέλει να γιορτάσει, χωρίς όμως να σκέφτεται το αύριο και τι θα φέρει.

Έτσι και τα παιδιά μας, σήμερα λαμβάνουν τους καρπούς των προσπαθειών τους. Αυτό όμως που πάντα με απασχολεί δεν είναι ο βαθμός ή το Α’ ,το θεωρώ εντελώς αδιάφορο, αν με ρωτάς. Σαν να βάζουμε τα παιδιά μας σε έναν μάταιο και άσκοπο αγώνα δρόμου να στεναχωριούνται για βαθμούς αλλά να πάνε να γράψουν τη λέξη πχ: ανακύκλωση και να μην ξέρουν πώς γράφεται.

Γιατί ο Μάριος Μάζαρης είναι ο δάσκαλος που θα θέλαμε όλοι να έχουμε!

Βαθμοθηρία, η παγίδα της γνώσης

Θα ήθελα σε δύο θέματα να σταθώ. Το πρώτο ότι το γεγονός ότι διάβασα το μάθημα για να με εξετάσει ο δάσκαλος και να δει ότι το ξέρω χωρίς όμως να καταλαβαίνω τι λέει ή αύριο να το ξεχάσω δεν είναι γνώση. Είναι ψευδαίσθηση της γνώσης.

Επιπλέον το κάθε παιδί είναι διαφορετικό, άλλο είναι οπτικό, άλλο ακουστικό, άλλο κιναισθητικό. Πώς γίνεται λοιπόν ένας δάσκαλος που παραδίδει το μάθημά του με έναν μόνο τρόπο να «πιάσει» όλα τα παιδιά; Δεν γίνεται, ήταν ρητορικό το ερώτημα. Τόσο απλό. Το παιδί σου δε φταίει που θέλει να τα δει με πινακάκια και γραμμένα αναλυτικά στον πίνακα, αλλά ο δάσκαλος παραδίδει μάθημα διαβάζοντας από το βιβλίο.

Η γνώση δεν τελειώνει ποτέ. Κάποιοι πιστεύαμε ότι θα τελειώσουμε το σχολείο, άντε και τη σχολή και τέλος η μάθηση για εμάς και το διάβασμα. Το βιώναμε σαν μια απελευθέρωση από το μαρτύριο. Ενώ η γνώση είναι το μόνο κλειδί που ανοίγει τις πόρτες και το μόνο που δεν μπορεί να μας πάρει κανείς.

Οδηγός επιβίωσης για αγχωμένα πρωτάκια και γονείς: Πώς να κάνεις την πρώτη δημοτικού να μοιάζει παιχνιδάκι

Δεν φταίνε τα παιδιά, φταίμε εμείς, γονείς και δάσκαλοι, που δεν βάλαμε στη μάθηση το παιχνίδι. Που δεν βρήκαμε την μέθοδο που κάνει το παιδί τα μαθήματά του και το απολαμβάνει. Όταν βάζουμε τις βάσεις, εκεί πίσω στην πρώτη δημοτικού, εκεί ξέρει το παιδί και πώς να διαβάσει και τίνος δουλειά είναι το διάβασμά του.

Ο στόχος είναι η γνώση

Τι θα γίνει με το μέλλον αυτού του κόσμου, που τώρα πάει δημοτικό, είναι μικρό παιδάκι και θεωρεί ότι είναι αυτό που είναι, σύμφωνα με αυτά που του λέμε εμείς. Φοράει την ταμπέλα του στο κεφάλι σαν στέμμα και πορεύεται. «Είναι τεμπέλης», «δεν τα καταλαβαίνει», «χρειάζεται δάσκαλο σπίτι να το διαβάσει», «είναι αστέρι» και άλλα. Δεν χρειάζεται την ταμπέλα του είτε θετική είτε αρνητική. Δεν καθορίζει το παιδί μας και την αξία του η άποψη που έχουμε εμείς για εκείνο γιατί απλά είναι μια άποψη!

Αν σήμερα πήρε βαθμούς και μέσα σε αυτούς βρεις ένα 7 ας πούμε, προσπάθησε να μην κολλήσεις σε αυτό το 7. Προσπάθησε να επαινείς το παιδί σου για την προσπάθειά του και για όσα έκανε καλά. Σχετικά με το 7 δεν χρειάζεται να το αποσιωπήσεις, απλώς να δεις τι μπορείς να κάνεις με αυτό. Να το ρωτήσεις τι πιστεύει και σε οφείλεται και τι μπορεί να κάνει για να βελτιωθεί.

Ο στόχος είναι το παιδί μας να μάθει. Να γίνει μια ολοκληρωμένη προσωπικότητα που θα ανοίγει το στόμα του και θα λέει όμορφα πράγματα γεμάτα σοφία καθώς θα μεγαλώνει και αυτό επιτυγχάνεται μόνο με τη γνώση και το διάβασμα.

Οι συγκρίσεις φυσικά είναι περιττές, το τι πήρε ο Γιωργάκης, η Μαρία και η Ελένη καθόλου δεν μας αφορά. Όπως και εκείνα τα παιδάκια και τις μαμάδες τους δεν θα πρέπει να αφορά ο βαθμός του δικού σου παιδιού. Δεν κάνουμε αγώνες ταχύτητας και νικητής δεν είναι αυτός που θα κόψει πρώτος το νήμα του τερματισμού, αλλά αυτός που θα καταφέρει να μέσα από τη γνώση να γίνει μια πλήρης προσωπικότητα.

Υ.Γ: Είτε πάρεις καλό βαθμο είτε άσχημο εγώ σε αγαπώ. Η αξία σου δεν εξαρτάται από ένα νούμερο και καθόλου δε με νοιάζει αν θα φέρεις 10 ή Α ή 5. Με νοιάζει να έχεις γνώσεις και να είσαι εντάξει απέναντι στους άλλους ανθρώπους, τους φίλους και τους συμμαθητές σου.

8 δοκιμασμένοι τρόποι για να μάθει το παιδί το μάθημα της ιστορίας-Ο 6ος είναι ο αγαπημένος όλων των παιδιών!

Διάβασε πρώτος όλα τα θέματα του iPop.gr στο Google News

Το άρθρο Ένα γράμμα για εσένα που το παιδί σου έφερε άσχημους βαθμούς εμφανίζεται στο iPop.