Είναι η ηρεμία πριν από την καταιγίδα ένα κλισέ;

Πριν το τέλος… πώς μοιάζει η σιωπή με αγάπη μεγάλη… λέει το γνωστό άσμα. Και είναι ίσως μία από τις μεγαλύτερες αλήθειες που έχουν ειπωθεί. Γιατί, η ηρεμία πριν από την καταιγίδα, δεν είναι ένα κλισέ.

Έχεις παρατηρήσει ότι πριν από μία πολύ μεγάλη καταστροφή, μία πολύ δυνατή καταιγίδα, ένα τέλος, επικρατεί η απόλυτη ηρεμία; Δεν ακούγεται τίποτα, δεν κουνιέται φύλλο, δεν μιλάει κανείς. Όλα μοιάζουν να είναι ακίνητα για κάποιο σύντομο χρονικό διάστημα -όσο μεγαλύτερη είναι η καταστροφή τόσο μεγαλύτερο και το χρονικό διάστημα.

Και αυτή η σιωπή κρύβει μέσα της όλα τα συναισθήματα που

είναι έτοιμα να εκραγούν.

Σε μία σχέση, πριν τον χωρισμό, η σιωπή κρύβει όλη την αγάπη που έχει δημιουργηθεί μέσα στην σχέση, όλα τα όνειρα που χτίστηκαν κατά τη διάρκεια της, τα βλέμματα στήριξης και το χέρι που κρατάει το άλλο χέρι. Τα χαμόγελα, τις υποσχέσεις, τα σ’αγαπάω.
Και μετά έρχεται η καταιγίδα. Που δεν είναι τίποτα άλλο από την συνειδητοποίηση της ρεαλιστικής πραγματικότητας όπου όλα τα παραπάνω είναι παρελθόν και επέρχεται το τέλος. Το τέλος του σήμερα όπως το ήξερες.

Δεν είναι τυχαίο πιστεύω ότι μετά την καταιγίδα, τίποτα δεν είναι πλέον το ίδιο. Ούτε η μυρωδιά στους δρόμους, ούτε η θερμοκρασία, ούτε τα χρώματα. Όλα είναι διαφορετικά και ας μοιάζουν με μία γρήγορη ματιά ίδια.

Τίποτα δεν θα είναι το ίδιο μετά την καταιγίδα.
Είναι, λοιπόν, το καλύτερο δώρο που μπορούμε να κάνουμε στον εαυτό μας το να απολαύσουμε αυτή την τελευταία στιγμή. Την ηρεμία πριν την καταιγίδα.

Η ηρεμία πριν από την καταιγίδα ξεκίνησε ως φράση που χρησιμοποιούσαν οι ναυτικοί. Αναφέρονταν σε ένα πραγματικό καιρικό φαινόμενο που παρατηρούσαν στη θάλασσα. Παρατήρησαν ότι, λίγο πριν από μια καταιγίδα, ο αέρας γύρω τους φαινόταν να γίνεται πολύ ακίνητος. Ακόμα και τα κύματα θα ηρεμούσαν για λίγα λεπτά. Σύντομα, τα σύννεφα θα μαζεύονταν και θα άκουγαν το πρώτο χτύπημα της βροντής. Άρχισαν να αποκαλούν εκείνες τις λίγες στιγμές ηρεμία πριν από την καταιγίδα. Προφανώς και υπάρχει και επιστημονική εξήγηση γύρω από αυτό. Αν το πιάσουμε από την αρχή, ο ζεστός αέρας είναι σαν καύσιμο για μια καταιγίδα. Καθώς μια καταιγίδα κινείται, τραβά ζεστό, υγρό αέρα από τη γύρω ατμόσφαιρα. Ο ζεστός, υγρός αέρας ταξιδεύει μέσα από τα σύννεφα. Ψύχεται και συμπυκνώνεται καθώς τροφοδοτεί την καταιγίδα. Στη συνέχεια, αυτός ο αέρας ωθείται έξω από τις κορυφές των σύννεφων. Μόλις ωθηθεί προς τα έξω, ο αέρας επιστρέφει προς τη Γη. Καθώς ο αέρας κατεβαίνει, γίνεται όλο και πιο ζεστός και ξηρός. Καθώς καλύπτει μια περιοχή, τα πράγματα τείνουν να γίνονται ήσυχα και ήρεμα. Πολλά ζώα αισθάνονται την αλλαγή και γνωρίζουν ότι έρχεται μια καταιγίδα. Βρίσκουν καταφύγιο. Αυτή είναι η ηρεμία πριν από την καταιγίδα!

Όπως προετοιμάζεται, λοιπόν, η φύση και τα ζώα για την καταιγίδα έτσι προετοιμαζόμαστε και οι άνθρωποι για όποια καταιγίδα είναι προ των πυλών, σε προσωπικό, επαγγελματικό, οικογενειακό επίπεδο.

Μαζεύουμε υποσυνείδητα τις δυνάμεις μας και προετοιμαζόμαστε για αυτό που θα έρθει. Βρίσκουμε το εσωτερικό μας καταφύγιο και προσπαθούμε να προστατευτούμε με όλες τις δυνάμεις μας. Απολαμβάνουμε τις τελευταίες στιγμές της πραγματικότητας όπως τις γνωρίζουμε. Δεν μας αφορά το επόμενο λεπτό. Δεν σκεφτόμαστε τα επόμενα βήματά μας. Κάνουμε έναν απολογισμό του μέχρι στιγμής. Προστατεύουμε αυτό που έχουμε σαν βίωμα, σαν εμπειρία. Αυτά που νιώσαμε. Κάνουμε ένα τελευταίο “save” στον σκληρό της καρδιάς μας και ετοιμαζόμαστε να πούμε το αντίο μας.

Αυτό, αγαπημέν@ μου αναγνώστ@ είναι ένδειξη μεγάλης ψυχικής δύναμης.
Γι’ αυτή την στιγμή πρέπει να είσαι πολύ περήφαν@ και να δώσεις χώρο να την βιώσεις. Να αποχαιρετήσεις όσα έζησες μέχρι τώρα, στο εργασιακό περιβάλλον, το πατρικό σπίτι, την σχέση, τους φίλους… και να προετοιμάσεις την ψυχή σου για να κάνει το επόμενο βήμα.

Και μετά να μπεις σε κίνηση. Η αδράνεια δεν βοηθάει.

Διάβασε και αυτό: Μην εύχεσαι μια ζωή χωρίς δυσκολίες. Να εύχεσαι να έχεις τη δύναμη να αντιμετωπίσεις ό,τι φέρει το ζάρι

Όταν μιλάμε για τα συναισθήματά μας, η έκφραση «ηρεμία πριν από την καταιγίδα» θα μπορούσε να λειτουργήσει και αντίστροφα… «η καταιγίδα πριν από την ηρεμία» καθώς μιλάμε για επεξεργασία μιας συναισθηματικής κατάστασης που έχει καταλάβει το σώμα μας. Κάτω από την επιφάνεια, η καταιγίδα που βλέπουμε να πλησιάζει, ζυμώνεται από την αρχή.

Γιατί αν το σκεφτείς πιο ψύχραιμα. Για να έρχεται αυτή η καταιγίδα, γινόντουσαν ζυμώσεις σ’ αυτό που ζούσες και τώρα ετοιμάζονται να εκφραστούν. Οπότε, για να μπορέσεις να κάνεις το επόμενο βήμα, πρέπει να καλωσορίσεις την ηρεμία μέσα στις ταραχώδεις καταιγίδες των προκλήσεων της ζωής.

Πώς θα το καταφέρεις;

Αναγνώρισε την καταιγίδα για να αρχίσεις να κινείσαι προς την ηρεμία.

Το να αρνείσαι τα συναισθήματα είναι κακό για τον εαυτό σου. Ειδικά όταν τα συναισθήματά σου, σου μιλάνε όλη την ώρα σε ασυνείδητο επίπεδο.

Η χρήση μιας προσέγγισης από κάτω προς τα πάνω μπορεί να είναι χρήσιμη για την επεξεργασία τους.
Γείωση στο σώμα, αίσθηση των ποδιών μας στο πάτωμα, αναπνοή ή αίσθηση του σημείου στο κορμί σου όπου το το συναίσθημα είναι παγιδευμένο και τοποθέτηση ενός χεριού εκεί. Και μετά δράση. Χορός, τίναγμα των άκρων, μία μεγάλη βόλτα ή μία έντονη κραυγή σε ένα μαξιλάρι θα βοηθήσουν στο να εκτονωθεί ένα έντονα αγχωτικό συναίσθημα.

Και φυσικά κουβέντα. Μπορεί το ένστικτό να λέει ότι η λύση είναι να το παγώσεις… το αποτέλεσμα, όμως, θα είναι να μένουν ανεπεξέργαστα συναισθήματα όλα αυτά τα χρόνια. Οπότε, άνοιξε πραγματικά τα μάτια, ακούμπησε το συναίσθημα και προσπάθησε να το εκφράσεις πριν εσωτερικευτεί και γίνει ανεπεξέργαστο.

Αποδέξου ότι οι καταιγίδες είναι μέρος της ζωής και ενσωμάτωσέ τες στην εμπειρία.

Αν δεν αναγνωρίσεις τη ματαιότητα της καταπολέμησης μιας καταιγίδας ποτέ δεν θα μπορέσεις να αφήσεις πίσω το παρελθόν και να προχωρήσεις στο παρόν και το μέλλον. Η εκτροπή των συναισθημάτων έρχεται εύκολα. Αντί να αντισταθείς στην καταιγίδα, προτείνουμε να κάτσεις παθητικά σε αυτήν και να αναλογιστείς πώς έφτασες ως εδώ. Και έτσι θα έρθει η συνειδητοποίηση ότι μπορεί να ενσωματωθεί στη ζωή σου.

Για να βρεις την ηρεμία σε μια καταιγίδα, πρέπει να σταματήσεις να την πολεμάς.

Αναγνώρισε ότι η καταιγίδα θα περάσει και ότι οι επιλογές που γίνονται μέσα σε αυτήν μπορεί να μην είναι σοφές μακροπρόθεσμα.
(Είναι μόνο μια καταιγίδα και είναι καλύτερο να περιμένεις).

Έχω ενεργήσει με το συναίσθημα περίπου όσες φορές έχεις κάνει το ίδιο και εσύ πιθανώς. Όλοι το κάνουμε και όλοι το μετανιώνουμε.

Μαθαίνοντας να αναγνωρίζουμε μια καταιγίδα όταν είναι εδώ αναπτύσσουμε παράλληλα την ικανότητά μας να κάνουμε παύση όταν ενεργοποιείται και επίσης να συνειδητοποιούμε πότε ενεργοποιούμαστε.

Μαθαίνοντας να αποδεχόμαστε και να αντιμετωπίζουμε μια καταιγίδα σημαίνει απλώς να μάθουμε να γινόμαστε παρατηρητής των δεδομένων. Ένας παρατηρητής που γνωρίζει ότι το αναπόφευκτο των καταιγίδων σημαίνει τη διατήρηση μιας ώριμης προοπτικής της ζωής. Ένας παρατηρητής που συνειδητοποιεί ότι έχουμε τη δύναμη και τα εργαλεία για να δημιουργήσουμε το παρόν μας ανά πάσα στιγμή.

Οπότε, ναι, για μένα η έκφραση «η ηρεμία πριν από την καταιγίδα» όχι απλά δεν είναι ένα κλισέ. Είναι ίσως από τις πιο σημαντικές στιγμές της ζωής μου.

Διάβασε πρώτος όλα τα θέματα του iPop.gr στο Google News

Το άρθρο Είναι η ηρεμία πριν από την καταιγίδα ένα κλισέ; εμφανίζεται στο iPop.