Δούλευε σε ροζ γραμμές και μας λέει την εμπειρία του

Καμία δουλειά δεν είναι ντροπή, συνηθίζουμε να λέμε. Το πιστεύουμε αλλά κάποια στιγμή έχουμε κρίνει το ποιόν κάποιου λόγω της δουλειάς του. Όσο περίεργο και αν σου φαίνεται, ακόμα και σήμερα αντιμετωπίζουμε τους ανθρώπους και τους κρίνουμε για την επαγγελματική πορεία που έχουν τραβήξει.

Είναι πάρα πολύ εύκολο να κρίνουμε, χωρίς να αναλογιστούμε τι περνάει ο άλλος στη ζωή του. Δεν ξέρουμε γιατί ο τάδε επέλεξε αυτό το επάγγελμα και πόσο ανάγκη έχει την όποια δουλειά για να επιζήσει. Σε μια Ελλάδα κρίσης, ο κάθε άνθρωπος προσπαθεί να βρει μια δουλειά για να μπορέσει να ζήσει.

Ένα τέτοιο άτομο είναι και ο Δημήτρης (το όνομα είναι τυχαίο, το άτομο που μας έδωσε την συνέντευξη ήθελε να κρατήσει την ανωνυμία του). Ο Δημήτρης λοιπόν, είναι ένας νέος 30 χρονών που κατάγεται από μια επαρχιακή πόλη. Από μικρός έπιανε το χέρι του αλλά η κακή οικονομική κατάσταση της οικογένειας του, δεν του επέτρεψαν να έρθει στην Αθήνα να σπουδάσει. Ωστόσο ήρθε στην Αθήνα με σκοπό να βρει μια δουλειά και να μπορέσει να καλύψει μόνος του τα έξοδα για να σπουδάσει.

Ήρθε στην Αθήνα, βρήκε δουλειά ως σερβιτόρος αλλά η πολύ ακριβή ζωή στην Αθήνα τον ανάγκασε να ψάξει για δεύτερη δουλειά. Έψαχνε για δουλειά όπου μπορούσε και τελικά βρήκε μία θέση εργασίας σε ροζ γραμμές….

Πως βρήκες αυτή τη δουλειά;Για να σου πω την αλήθεια δεν θυμάμαι ακριβώς. Έχουν περάσει και πολλά χρόνια. Θυμάμαι ότι όλο ξεκίνησε από μια πλάκα. Ήμουν απελπισμένος γιατί τα λεφτά που έβγαζα δεν μου έφταναν ούτε για να συντηρηθώ. Έτσι έλεγα σ ένα φίλο μου, ένα βράδυ που με είχε πάρει πολύ από κάτω, αυτό που λέμε για πλάκα ότι «θα κάνω πεζοδρόμιο» για να πληρώσω το νοίκι μου. Όταν γύρισα σπίτι αργότερα άνοιξα την τηλεόραση και επειδή η ώρα ήταν περασμένη, είδα τις σχετικές διαφημίσεις «πάρε τηλέφωνο» κ.λ.π. και σκέφτηκα «λες;». Το πρωί πήρα μια χρυσή ευκαιρία και έψαξα για να βρω σχετική αγγελία. Δεν μπόρεσα να βρω κάτι σχετικό. Τότε ρώτησα ένα φίλο μου, που ξέρω ότι είναι «διαόλου κάλτσα» για να μου πει αν ξέρει που μπορώ να απευθυνθώ. Μετά από μια ώρα, με πήρε τηλέφωνο και μου έδωσε έναν αριθμό για να πάρω να κλείσω ραντεβού. Που το βρήκε αυτό το τηλέφωνο δεν έμαθα πότε.Και παίρνεις τηλέφωνο εκεί…τι τους λες και εκείνοι τι σου λένε;Το σήκωσε ένας κύριος που από την φωνή του κατάλαβα ότι πρέπει να ήταν γύρω στα 45. Τι είπα ότι ενδιαφέρομαι να πιάσω δουλειά, με ρώτησε την ηλικία μου, τότε ήμουν 24 και κλείσαμε ένα ραντεβού για συνέντευξη.Στη συνέντευξη τι σε ρώτησε; Σου ζήτησε και βιογραφικό;Και όμως μου ζήτησε να του στείλω ένα γιατί και εγώ φαντάστηκα ότι δεν χρειαζόταν. Πρώτα μου έκανε μια περιγραφή της δουλειάς. Δηλαδή ότι πρόκειται για ροζ γραμμές που άνθρωποι παίρνουν τηλέφωνο για να ικανοποιήσουν τις βραδινές ορεξούλες τους. Με ρώτησε αν είμαι gay ή straight γιατί οι γραμμές αυτές αφορούσαν ροζ γραμμές για άντρες. Είμαι gay οπότε δεν υπήρχε θέμα. Μου είπε ότι το ωράριο που θα δουλεύω είναι 11 το βράδυ με 7 το πρωί. Με ενημέρωσε ότι δεν είναι απλή δουλειά και ποιοι είναι οι κανόνες. Ποτέ δεν λέμε το πραγματικό μας όνομα και γενικά δεν δίνουμε προσωπικές πληροφορίες. Δεν πρέπει ποτέ να προσπαθήσουμε να έρθουμε σε επαφή με κάποιον πελάτη. Και το πιο βασικό από όλα να είμαστε ήρεμοι. Οι άνθρωποι μέσα από ένα απρόσωπο τηλέφωνο μπορεί να γίνουν επιθετικοί και προσβλητικοί. Πρέπει πάντα να κρατάω την ψυχραιμία μου.Το βιογραφικό γιατί το ήθελε;Για να δει αν είμαι καλό παιδί και αν έχω εργαστεί γενικά στη ζωή μου. Μου είπε ότι ήθελε μόνο καλά παιδιά στη δουλειά του.Ο χώρος πως ήταν εκεί;Σαν ένα τηλεφωνικό κέντρο απλά η κάθε καμπίνα (χώρος όπου δέχεσαι τις κλήσεις) ήταν ένα μικρό δωματιάκι. Αυτό εξυπηρετεί ώστε ο πελάτης να μην ακούει άσχετους ήχους.Για λεφτά μιλήσατε;Τα λεφτά ήταν ανάλογα με τις κλήσεις που είχα. Και βέβαια πόσο χρόνο κρατάω κάποιον στο ακουστικό. Όσο καλύτερος γινόμουν τόσο περισσότερα λεφτά έβγαζα. Είχα φτάσει κάποια στιγμή να βγάζω το μήνα μέχρι και 900 ευρώ.Πως ήταν η πρώτη μέρα στη δουλειά;Άβολα, περίεργα. Βασικά δεν ήξερα τι πραγματικά αισθάνομαι. Ένας υπεύθυνος, ας πούμε , με οδήγησε στην καμπίνα μου και μου έδειξε πώς λειτουργεί το σύστημα. Συνδέθηκα και περίμενα την πρώτη κλήση.Και έρχεται η πρώτη κλήση…πως ήταν η πρώτη κλήση;Όταν το τηλέφωνο χτύπησε για πρώτη φορά, με έπιασαν τα γέλια από αμηχανία. Προσπάθησα να σοβαρευτώ και σήκωσα το τηλέφωνο. Η πρώτη κλήση ήταν από ένα άντρα που μου είπε ότι είναι 30 χρονών και είχε πολύ καιρό να κάνει sex και δεν έβρισκε κάποιον να κάνει και κάπως ήθελε να ξεδώσει. Άρχισε να μου λέει ότι χαϊδεύεται και να με ρωτάει τι κάνω εγώ. Άρχισα να του λέω ότι και εγώ χαϊδεύομαι, ότι είμαι με τα εσώρουχα και άλλα τέτοια. Αφού άρχισε να μου λέει τι θα ήθελε να μου κάνει μετά από λίγο τελείωσε και η κλήση τελείωσε.Δεν ντρεπόσουν όταν έδινες αυτές τις απαντήσεις;Στην αρχή ντρεπόμουν πάρα πολύ και μου φαινόμουν τελείως γελοίος. Το να αναστενάζω σε ένα ακουστικό μου φαινόταν πάρα πολύ αστείο. Με το καιρό το ξεπέρασα και δεν μου έκανε καμία αίσθηση. Το είδα σαν δουλειά και όσο περνούσε ο καιρός έβαζα περισσότερες πιπεράτες λεπτομέρειες ώστε ο πελάτης να μένει περισσότερο στη γραμμή. Όσο περισσότερο κάποιος έμενε στη γραμμή τόσο πιο πολλά χρήματα έβγαζα.Εσύ κατά την διάρκεια των κλήσεων τι έκανες; Σε άναβαν καθόλου αυτά που άκουγες;Τις περισσότερες φορές έπαιζα με το κινητό μου ή με κάποια παιχνιδομηχανή ή έφτιαχνα σκίτσα. Μετά από κάποια στιγμή ότι και να ακούσεις δεν σου κάνει αίσθηση σε αφήνει παγερά αδιάφορο.Δηλαδή πότε δεν σε έχει κάνει κάποιος να νιώσεις κάπως ερεθισμένος;Μια φορά θυμάμαι πολύ έντονα. Μιλούσα με ένα άντρα 40 χρονών που δεν ήταν καθόλου πρόστυχος και ήταν πολύ περιγραφικός. Μιλούσε πολύ ωραία και μου δημιουργούσε εικόνες. Δεν σου κρύβω ότι με έκανε να τελειώσω και να κάνω στον εαυτό μου όλα όσα του έλεγα ότι έκανα. Αλλά ήτα μόνο αυτή η μία φορά.Εσύ πως περιέγραφες το εαυτό σου και τι ψευδώνυμο χρησιμοποιούσες;Δεν έλεγα ότι είμαι ψηλός, ξανθός και τέτοια. Έδινα σχετικά ρεαλιστικές περιγραφές. Το όνομα που χρησιμοποιούσα πιο συχνά ήταν Μάκης, δεν ξέρω γιατί…Καμιά περίεργη ιστορία έχεις να μας διηγηθείς;Από ιστορίες ένα σωρό. Το μόνο που μπορώ να σου πω είναι ότι εκεί έξω υπάρχει πολύς κόσμος που είναι μόνος του και θέλει παρέα. Με έχουν πάρει άτομα που το μόνο που θέλουν είναι κάποιος να μιλήσουν. Υπάρχουν επίσης άτομα με πολύ «αρρωστημένα» γούστα. Μου έχει τύχει και άτομα που είχαν ανάγκη από αγάπη και έρωτα και τα έβλεπαν αυτά σε μένα. Κάποια στιγμή κάποιος είχε πάθει εμμονή μαζί μου και αν δεν σήκωνα εγώ το τηλέφωνο το έκλεινε και μου είχε ζητήσει να τον παντρευτώ. Και πολλά τέτοια.Εσύ με όλα αυτά, πως ένιωθες;Σου είπα μετά από κάποια στιγμή δεν μου έκαναν αίσθηση. Το έβλεπα σαν απλή δουλειά. Η δεύτερη νυχτερινή μου δουλειά. Άλλοι δούλευαν σε μπαρ και εγώ σε ροζ γραμμές.Οι γύρω σου τι έλεγαν για αυτή σου την επιλογή; Οι φίλοι ή η σχέση σου;Όσο ήμουν σε αυτή τη δουλειά δεν είχα σχέση. Δεν είχα χρόνο για σχέση αλλά δεν το επεδίωξα γιατί δεν μου έβγαινε. Ίσως είχα μπουχτίσει από το πολύ sex στη δουλειά και δεν το ήθελα και στο σπίτι. Επίσης ήξερα πως από τη σχέση μου, δεν θα μπορούσα εύκολα να κρύψω ότι έκανα αυτή τη δουλειά, όπως το έκρυβα από τους άλλους.Κανένας δεν ήξερε τίποτα και που τους έλεγες ότι δουλεύεις;Όλοι ήξεραν ότι τα βράδια δουλεύω σε μια εταιρεία security.Γιατί δεν το έλεγες σε κανέναν;Γιατί πίστευα ότι ο κόσμος θα το κρίνει άσχημα. Ακόμα και οι φίλοι μου και δεν τους αδικώ. Και εγώ στη θέση τους το ίδιο μπορεί να σκεφτόμουν για κάποιον που έκανε τη δουλειά που έκανα και εγώ. Κανείς δεν θα σκεφτόταν ότι είχα ανάγκη αυτή τη δουλειά. Τα λεφτά που έβγαζα από την πρωινή δουλειά δεν μου έφταναν για να συντηρώ τον εαυτό μου. Δεν έκανα κανένα έγκλημα αλλά δεν πιστεύω ότι κανένας θα με καταλάβαινε. Για αυτό δεν το έλεγα και σήμερα λίγοι ξέρουν για τη δουλειά μου αυτή.Σήμερα σε τι φάση είσαι;Μετά από ένα χρόνο, είχα μαζέψει αρκετά λεφτά και άφησα αυτή τη δουλειά. Τώρα ασχολούμαι με τον χώρο της εστίασης και σκέφτομαι να ανοίξω το δικό μου μαγαζί . Δεν κατάφερα να σπουδάσω αλλά είναι στα επόμενα σχέδια μου. Ποτέ δεν είναι αργά!

The post Δούλευε σε ροζ γραμμές και μας λέει την εμπειρία του appeared first on iPop.