Δεκαπενταύγουστος στην Αθήνα. Κι όμως είμαι ακόμα εδώ!

Ναι, είμαι στην Αθήνα στην καρδιά της «ελληνικής καλοκαιρινής άδειας»! Και παρατήρησα ότι συμβαίνουν αλλόκοτα πράγματα γύρω μου που κανείς δεν μπορεί να εξηγήσει και μόνο οι Πύλες του Ανεξηγήτου θα τολμούσαν να εξιχνιάσουν…

Καταγράφουμε 5 εκφράσεις του φαινομένου « Δεκαπενταύγουστος στην Αθήνα »:

Μικραίνουν οι αποστάσεις
Γνωρίζουμε, μετά από μακρά οδηγική εμπειρία, ότι η απόσταση Σύνταγμα-Κηφισιά είναι τουλάχιστον 45 λεπτά με το αμάξι. 1 ώρα τις ώρες αιχμής, 1,5 ώρα με ψιλόβροχο, 2 ώρες με ατύχημα, βροχή και τροχονόμο. Ωραία, τότε πώς γίνεται να διανύουμε την ίδια απόσταση σε ένα τέταρτο ανήμερα 15Αυγούστου;Η πραγματικότητα επαναλαμβάνεται για 5 μέρες
Πώς αλλιώς μπορεί να εξηγηθεί το γεγονός ότι αν ανοίξεις την τηλεόραση παίζουν οι ίδιες ειδήσεις για περίπου μια εβδομάδα; Στο ζάπινγκ θα εντοπίσεις εναλλάξ τα θέματα: «Αυξημένη η τουριστική κίνηση στα νησιά», «Αδεια η πρωτεύουσα» και «Καμίνι η Αθήνα». Ενδεχομένως και «Καμίνι η Πάρνηθα».Δεν έχουμε φίλους
Είναι μακρινή ανάμνηση η εποχή που χτυπούσε το τηλέφωνό μας με προτάσεις εξόδου από φίλους και γνωστούς. Τώρα όχι μόνο δεν χτυπάει, αλλά όταν καλούμε εμείς τους ίδιους φίλους είτε δεν παίρνουμε απάντηση είτε ακούμε απλώς πλατσουρίσματα και μουσική beach bar στην άλλη άκρη της γραμμής.Τα στέκια μας δεν υπήρξαν ποτέ
Πάντα ελπίζουμε ότι στο Κολωνάκι ή την Κηφισιά θα έχει 2 μαγαζιά ανοιχτά. Ότι η βόλτα μας στην πόλη την ημέρα που όλοι βρίσκονται στα νησιά δεν θα πάει χαμένη. Αλλά μάταια. Διότι οι ιδιοκτήτες, οι υπάλληλοι και οι πελάτες των μαγαζιών βρίσκονται στα νησιά.Υπάρχουν, αλλά δεν τους βλέπουμε
Πάντα αφού περάσει ο 15Αύγουστος και πλέον επιστρέψουμε στην κανονική μας ζωή θα εκτυλιχθεί το εξής σκηνικό: στην καθιερωμένη συζήτηση για τις διακοπές μας, θα αναφέρουμε με απλότητα και μια κάποια περηφάνεια ότι περάσαμε 15Αυγουστο στην Αθήνα και κατευθείαν θα βρεθούν τουλάχιστον άλλοι 2 που θα απαντήσουν «Κι εγώ εδώ ήμουν». Πού; Πού τελοσπάντων;Το πιο περίεργο;

Τα ταξί εκτελούν δωρέαν διαδρομές. Εντάξει, ίσως έγινε μια φορά στα χρονικά και ίσως ήμουν τυχερή, αλλά ο ταξιτζής που με μετέφερε σήμερα αξίζει μερικές γραμμές δημοσιότητας. Βρισκόμουν στην (έρημη) Κηφισίας και το λεωφορείο δεν έλεγε να εμφανιστεί. Ταξιτζής πέρασε και σταμάτησε μπροστά μου. «Όχι για καμάκι», όπως μου είπε, ούτε αυτό το ενοχλητικό που σε κοιτάνε επίμονα και υποθέτουν ότι ξαφνικά θα σου έρθει όρεξη να πάρεις ταξί. Μου είπε ότι αφού θα πήγαινε πιο πάνω, γιατί να μην με πάρει να μην περιμένω άδικα; Κάτι η ζέστη που με είχε χτυπήσει κατακούτελα, κάτι το γεγονός ότι δεν έμοιαζε weirdo (βασικά η ζέστη ήταν), δέχτηκα την προσφορά. Και όντως, με πήγε πιο πάνω (5 λεπτά απόσταση ήταν ούτως ή άλλως), ήταν ευγενικότατος και ήταν επισήμως η ευχάριστη έκπληξη του Δεκαπενταύγουστου.

The post Δεκαπενταύγουστος στην Αθήνα. Κι όμως είμαι ακόμα εδώ! appeared first on iPop.