Sweet Sixties! Όλα όσα δεν ξέρεις για την πιο rock n’ roll δεκαετία!

Αν περάσεις από την Ζεύξιδος, τον πιο γνωστό χιψτερόδρομο της Θεσσαλονίκης (κάτι σαν την αντίστοιχη Πλατεία Αγίας Ειρήνης της Αθήνας), απέναντι ακριβώς από την “Pasta Flora” θα δεις μέσα σ ένα ισόγειο, στοιχισμένα παπούτσια και ρούχα – όλα εμπνευσμένα από τα ‘60ς που θα σε εντυπωσιάσει. Περισσότερο απ’ όλα όμως θα σε εντυπωσίασε ο Άλεξ, ο ιδιοκτήτης της Μπουτίκ, όχι μόνο για τις μεγάλες φαβορίτες, τα στενά κουστούμια (αλά Alfie) και την καλογυαλισμένη βέσπα του αλλά για την πίστη του σε αυτό που κάνει.

Θεωρώ ότι τα 60ς ήταν η Αναγέννηση του σύγχρονου κόσμου.

Τότε έγιναν οι μεγαλύτερες επαναστάσεις. Σίγουρα καταρρίφθηκαν οι οικογενειακής ιεραρχίας κοινωνίες. Μέχρι τότε, ο πατέρας έπαιρνε τον δεκαπεντάχρονο γιο του στον ράφτη του για να του ράψει κοστούμι μινιατούρα ίδιο με εκείνου. Η μητέρα έπαιρνε την κόρη της στην κουζίνα να της μάθει όλα τα μυστικά της ώστε να ευχαριστήσει τον μετέπειτα σύζυγό της ο οποίος θα φέρει λεφτά στο σπίτι. Το 60 άρχισε να υπάρχει μία παγκόσμια οικονομική άνοδος. Οι νέοι επαναστάτησαν και άλλαξαν την κατάσταση. Άρχισαν να πιάνουν δουλειές, είχαν λεφτά στην τσέπη, είχαν επιρροές, είχαν διάθεση να πάνε στον ράφτη και είχαν άποψη για το τι ακριβώς θέλουν.

Τα ρούχα στα 60ς έχουν γεωνετρία, απλές, μίνιμαλ γραμμές. Στην αρχή υπήρχε φλυαρία μόνο στο ύφασμα. Προς το τέλος τους ξεκίνησε η γενικότερη φλυαρία και η ψυχεδέλεια που κορυφώθηκε αργότερα.

Όλα τα ρούχα είχαν Α γραμμές. Α γραμμή σημαίνει ότι το ρούχο κάθεται σωστά στους ώμους και όσο κατεβαίνει ανοίγει, όπως το σχήμα του Α. Γι αυτό και η κλασική πόζα των μοντέλων των 60’ς ήταν να κάθονται με ανοιχτά χέρια και πόδια για να φαίνεται το φόρεμα.

Στα 60ς βγήκαν σπουδαία υλικά. Υπήρχε τεράστιος πειραματισμός εξαιτίας της χημικής επανάστασης. Όλα τα πλαστικά και τα νάιλον ήταν «σιξτίλες». Αυτό που έκαναν τότε οι φάσιον ντιζάινερς ήταν τέχνη. Ότι έκανε ένας ζωγράφος έκανε και ένας σχεδιαστής.

Η Σανέλ έμεινε σε αυτό που έκανε και το κράτησε κλασικό. Αν και ήταν πιο παλιά καραβάνα, μπορούσε εύκολα να χαρακτηριστεί 60΄ς. Η Mary Quant έκανε την επανάσταση της μίνι φούστας. Στα 60’ς βγήκαν τα πόδια έξω. Δεν υπήρχε μπούστο βέβαια στα φορέματα, ούτε ντεκολτέ.

Όποιες δεν είχαν ωραία πόδια συνδύαζαν το μίνι φόρεμα με μπότες ώστε να μην το τονίζουν. Επίσης οι γυναίκες δεν ήταν υποχρεωμένες να φορούν τακούνια όπως «έπρεπε» μέχρι τότε.. Αρκούσε το παπούτσι να ήταν κομψό.

Τότε, έπαιζε πολύ το χρώμα στα ρούχα. Και μάλιστα σε συνδυασμούς που μέχρι τότε δεν μπορούσαν να φανταστούν. Μέχρι τότε οι άνδρες φορούσαν μπλε, γκρι και μαύρο. Όπως η μίνι φούστα απενοχοποιήθηκε για τις γυναίκες, έτσι και το χρώμα απενοχοποιήθηκε για τους άνδρες. Τότε βγήκαν οι στενές γραμμές, το βελούδο ύφασμα κλπ.
Στις γυναίκες εκτός από τον συνδυασμό άσπρου- μαύρου, ήταν πολύ της μόδας τα φλοράλ και τα πουά. Όπως και τώρα.

Από τα 60ς θαυμάζω την Brigitte Bardot, Serge Gainsbourg, Steve Macqueen, Anna Karina

Η επανάσταση των 50’ς ήταν το rock n roll. Μέχρι τότε έβλεπαν τους γονείς τους να χορεύουν ζευγαρωτά swing. Σε αυτό έβαλαν πιο γρήγορο τέμπο, άλλαξαν τον ρυθμό , έβαλαν πιο μίνιμαλ χορογραφίες , πιο πολλές φιγούρες αλλά κράτησαν το ζευγάρωμα.

Στα 60ς το rock n Roll άρχισε να είναι μπανάλ. Ο κόσμος ήθελε να χορέψει αλλά δεν ήθελε ντε και καλά να έχει παρτενέρ. Έτσι δημιουργήθηκαν τα πρώτα freestyle . Bέβαια υπήρχε και το twist, to mash potato και άλλα ακούσματα που απαιτούσαν ένα dance move.

Αν θες να καταλάβεις την δεκαετία μέσα από τον κινηματογράφο τους, δες το “The touchables”, “ne nous faison pas”, , το «Ιf», το “Deep end”, το “Blow Up”, “daisies”. Eίναι ταινίες εξαιρετικής αισθητικής που έχουν μέσα και την παρεξενιά τους, τον ρομαντισμό του, την αλητεία τους,

Όλες οι επαναστάσεις κρύβουν έναν ρομαντισμό. Τα 60’ς είχαν το ρομαντισμό τους στα τελειώματά τους, μέσα στους hippies. Βέβαια ο ρομαντισμός έρχεται κόντρα με το γεγονός ότι οι γυναίκες είχαν αρχίσει να γίνονται πια ανεξάρτητες.
Κάθε εποχή έχει την δική της ομορφιά. Υπάρχουν βέβαια και τα 80΄ς και 90΄ς στα οποία όλα ήταν τραγικά. Ειδικά στη μουσική και τη μόδα. Είχαν μια εκκεντρικότητα χωρίς βάση.

Τι άσχημο έχουν τα 60’ς; Νομίζω ότι το αρνητικότερο όλων είναι ότι οι πόλεις έχασαν την ταυτότητά τους. Τότε γκρεμίστηκαν πολλά νεοκλασικά για να γίνουν τα οικόπεδα και πολυκατοικίες. Τα σύγχρονα κλουβιά όπως λέει και η ταινία «Τέντυ Μπόυ αγάπη μου».
Kάποιοι λένε ότι η ιστορία κάνει κύκλους. Μακάρι να ξαναζήσουμε 60’ς. Μέχρι τώρα όμως ζούμε ξανά έναν Μεσαίωνα κονσέρβα. Δεν υπάρχει εξέλιξη.

Όταν κάτι μου αρέσει μου αρέσει,. Είτε είναι σύγχρονο, είτε παλιό, είτε ακόμα πιο παλιό. Έχω ένα βίτσιο με τα 60’ς όμως παραμένω λάτρης του όμορφου.

Τι θεωρώ όμορφο από τη ντουλάπα της μαμάς μου; Θα σου πω ότι ζηλεύω τρελά της ντουλάπα της αδερφής της. Η θεία μου δούλευε στην Ολυμπιακή και έχει κρατήσει όλες τις στολές της. Είναι θησαυρός. Πραγματικά αριστουργήματα!

Δεν με νοιάζει αν με κάνει ξεχωριστό σχεδιαστή το γεγονός ότι έχω αφιερωθεί σε μία συγκεκριμένη εποχή. Αυτό που θα με κάνει ξεχωριστό είναι να νιώθω ότι κάνω καλά τη δουλειά μου!

Αν αγαπήσετε τα ρούχα του δεν υπάρχει περίπτωση να μην αγαπήσετε και τη μουσική του. Με την μπάντα του, τους Fantic Five ξεσηκώνουν το κοινό της Θεσσαλονίκης (και όχι μόνο) παίζοντας garage και rock ‘n roll μουσική!

Cocktail Jane
Ζεύξιδος 5, 54622 Θεσσαλονίκη

The post Sweet Sixties! Όλα όσα δεν ξέρεις για την πιο rock n’ roll δεκαετία! appeared first on iPop.