Eίναι η νέα ζωή στη φυλακή που τρομάζει...

ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΥΒΡΗ ΕΡΧΕΤΑΙ Η ΚΑΘΑΡΣΗ ΚΑΙ Η ΤΙΜΩΡΙΑ

Aπό τον Jim Adams

Είναι οι σουίτες των φυλακών Κορυδαλλού που τρομάζουν. Είναι η πιο στενή γνωριμία με την Αυτοκρατορία του Διαχρονικού...Αρχιφύλακα Αραβαντινού-σήμα κατατεθέν της μεταπολίτευσης-εκείνη που τρομάζει.

Είναι το Εδώλιο του Κατηγορουμένου και οι χειροπέδες εκείνες που τρομάζουν.

Είναι η ιδέα της νέας ζωής δίπλα στους τσοχατζόπουλους και σμπώκους εκείνη που τρομάζει, όσους τρέμουν μην χάσουν την εξουσία.

Δεν είναι τίποτε λιγότερο από αυτό. Από τον τρόμο δηλαδή των προσωπικών τους δικαστικών περιπετειών.

Και δεν έχουν άδικο μια και η Ζωή Κωνσταντοπούλου τυλιγμένη το τελευταίο διάστημα σ΄ ένα πέπλο σιωπής εξετάζει μία προς μία της υποθέσης διαφθοράς με την εμπλοκή πολιτικών προσώπων, τα οποία σήμερα βρίσκονται στην πρώτη γραμμή-της εξαπάτησης.

Είναι το απόσπασμα από την ομιλία του Τσίπρα στην Κέρκυρα που (τους) τρομάζει:

Ο ελληνικός λαός έχει σκοπό με τη ψήφο του τους στείλει όλους στα σπίτια τους.
Όλους όσοι τέσσερα χρόνια τώρα τον κοροϊδεύουν, τον εξευτελίζουν, τον λεηλατούν.
Στα σπίτια τους όλους.
Εκτός φυσικά από κείνους που η θέση τους είναι στο εδώλιο του κατηγορουμένου για όσα έχουν διαπράξει και εξακολουθούν να διαπράττουν σε βάρος του δημόσιου πλούτου.
Γιατί όπως και στην αρχαία τραγωδία έτσι και τώρα, μετά την ύβρη, έρχεται η κάθαρση και η τιμωρία.
Όσοι διέπραξαν ύβρη εις βάρος του λαού μας, έρχεται η ώρα να τιμωρηθούν στη κάλπη από τον ελληνικό λαό.

Είναι η οσμή της εκδίκησης που εξιτάρει του πολίτες στην ιδέα ότι θα δουν τους σημερινούς δυνάστες τους να οδηγούνται στις φυλακές.

Οι πολίτες ζητάνε το αίμα τους πίσω και όσο πιο πολύ ο ΣΥΡΙΖΑ θα δείχνει τις σιδερένιες κλειδαριές των φυλακών τόσο οι θεατές του Κολοσσαίου θα ζητάνε περισσότερο αίμα στην Αρένα.

Η απώλεια της εξουσίας σημαίνει ένα βήμα πριν τον Κορυδαλλό για πολύ κόσμο και είναι ακριβώς αυτός ο εφιάλτης που ξυπνά.

Είναι κι αυτοί οι Γκαιμπελίσκοι του συστήματος που μέχρι χθες γράφανε ότι η συζήτηση για το χρέος ξεκινά στις 5 Μαίου. Και σήμερα μετά την κλωτσιά στην χθεσινή σύνοδο του Eurogroup δεν βρίσκουν μια λέξη να ψελλίσουν. Μια συγνώμη στους πολίτες δεν έχουν να ζητήσουν οι πολλές ρέπλικες τής Μαρίας Σπυράκη στα ΜΜΕ.

Ο Γερούν Ντάισελμπλουμ και οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι έδωσαν μια κλωτσιά στον πισινό της κυβέρνησης και μετέφεραν την συζήτηση(!) για το ελληνικό χρέος μετά τον Οκτώβριο. Μιλάμε για κόλαφο καθώς ως τότε ο πολιτικός χάρτης της χώρας θα είναι εντελώς διαφορετικός.

Αμνηστεύοντας την διαφθορά

Ο αρχηγός ενός φιλελεύθερου κόμματος ήταν αυτός που είπε τα πράγματα με το ονομά τους.

Ο Θοδωρής Σκυλακάκης αναφέρθηκε στις αλχημείες της κυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου οι οποίοι επιχειρούν να νομοθετήσουν το ακαταδίωκτο, όπως έκαναν με την κατάργηση με την κατάργηση μιας μια παραγράφου του άρθρου 263 του Ποινικού Κώδικα για τη δωροδοκία κρατικών υπαλλήλων.

Ο Πρόεδρος της Δράσης και ευρωβουλευτής κ. Θ. Σκυλακάκης, έκανε την ακόλουθη δήλωση:

«Όπως καταγγέλλουν δικαστικοί στην χθεσινή "Καθημερινή", η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου ψήφισε πρόσφατα πέντε διαφορετικές διατάξεις με τις οποίες απαλλάσσονται από ποινικές ευθύνες κρατικοί αξιωματούχοι που κατηγορούνται ότι διαχειρίστηκαν παράνομα δημόσιο χρήμα, γίνεται ευρεία «νομιμοποίηση» παράνομων πληρωμών από κρατικούς φορείς και δήμους και καταργείται μια παράγραφος του άρθρου 263 του Ποινικού Κώδικα για τη δωροδοκία κρατικών υπαλλήλων. Αποτέλεσμα, η γενικευμένη παραγραφή ποινικών ευθυνών για σκάνδαλα υπευθύνων των Νομικών Προσώπων Ιδιωτικού Δικαίου που επιχορηγούνται από το κράτος ή από τράπεζες, διάταξης της οποίας επωφελείται και πρώην διευθύνων σύμβουλος στα Ελληνικά Ναυπηγεία, ο οποίος είναι προφυλακισμένος για διακίνηση «μαύρου χρήματος» στην υπόθεση των υποβρυχίων.

Η συστηματική αυτή αμνήστευση της διαφθοράς είναι φυσική συνέχεια και συνέπεια της διάταξης που ψήφισε η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου τον Απρίλιο του 2013 για να αμνηστεύσει τους τραπεζίτες που κατηγορούντο ότι διέπραξαν απιστία σε βαθμό κακουργήματος δίνοντας δανεικά κι αγύριστα στα δύο κόμματα δεκάδες εκατομμύρια ευρώ στη διάρκεια της κρίσης και όταν ήταν βέβαιο και ομολογημένο ότι δεν μπορούσαν να τα αποπληρώσουν.

Αμνηστία που αφορούσε και τους ηθικούς αυτουργούς της απιστίας, δηλαδή τους αξιωματούχους των δύο κομμάτων, η ποινική διαδικασία κατά των οποίων -που προχωρούσε η δικαιοσύνη- διεκόπη και συνεχίζουν να κατέχουν κορυφαίες θέσεις στη διοίκηση του κράτους.

Συμβαίνουν όλα αυτά ενώ οι απλοί πολίτες, 2,6 εκ. φορολογούμενοι, 370 χιλ. ασφαλισμένοι του ΟΑΕΕ, εκατομμύρια απλοί πολίτες που αγωνιούν και αγωνίζονται για να εκπληρώσουν τις υποχρεώσεις τους κ.α. απειλούνται ή/και καταδιώκονται αμείλικτα από την κυβέρνηση για χρέη μερικών χιλιάδων ευρώ, με ποινικές διώξεις, κατασχέσεις μισθών, καταθέσεων και την προετοιμαζόμενη μαζική εκποίηση της περιουσίας τους που θα γίνεται ακόμα και στο 1/3 της «αντικειμενικής» της αξίας.

Τεράστιες ευθύνες για τη συστηματική αμνήστευση της διαφθοράς στην Ελλάδα έχει προφανώς και η ευρωπαϊκή πλευρά, οι γραφειοκράτες της οποίας κάνουν τα στραβά μάτια στην ψήφιση αυτών των διατάξεων, με την πλήρη κάλυψη ως τώρα των πολιτικών τους προϊσταμένων.»

Στην ίδια κατεύθυνση και το άρθο του Άγη Βερούτη από το Capital.gr>

Κάτι πολύ περίεργο συμβαίνει. Διαφορετικά δεν θα είχαμε εσπευσμένη ψήφιση διατάξεων που να παρέχουν το ακαταδίωκτο από ποινική ή άλλη δίωξη για στελέχη της κυβέρνησης και του κρατικού μηχανισμού, ή ακόμη και για ουσιαστική αμνηστία σε ποινικές διαδικασίες που ήδη έχουν ξεκινήσει.

Ειδικά στο θέμα του ΟΑΕΕ, ο αποκλεισμός πάνω από 400.000 ελευθέρων επαγγελματιών και μικρομεσαίων επιχειρηματιών καθώς και άλλου ενός εκατομμυρίου μελών των οικογενειών τους, από υπηρεσίες υγείας που έτσι κι’αλλιώς τους χρεώνονται, θα ήταν αρκετός σε πολλές χώρες να ρίξει οποιαδήποτε κυβέρνηση, όμως στη χώρα μας δεν συμβαίνει αυτό. Τουναντίον.

Η κοινωνία μας αδιαφορεί και αποδέχεται τη στοχοποίηση των παραπάνω πολιτών και την εξάντληση της σκληρότητας του καθεστώτος, με φορολόγηση και εισφορές αναντίστοιχες του αληθινού εισοδήματός τους σε μια οικονομία που έχει χάσει το 25% του ΑΕΠ της, κατά παράβαση του άρθρου 4.5 του Συντάγματος.

Η κοινωνία μας κλείνει τα μάτια στην δήμευση της περιουσίας τους και ποινική τους δίωξη για χρήματα που αδυνατούν να πληρώσουν.

Η δε δικαιοσύνη παριστάνει την άσχετη, λες και 400.000 ανασφάλιστοι και διωκόμενοι είναι αόρατοι ή χειρότερα ανύπαρκτοι!

Με εξαίρεση ελάχιστους Πρωτοδίκες που τιμούν τον όρκο τους στο Σύνταγμα, τόσο η πλειοψηφία των δικαστών όσο και το Συμβούλιο της Επικράτειας αλλά και ο Άρειος Πάγος, αδυνατούν να αναγνωρίσουν την ύπαρξη Ελλήνων που από την κρίση να αδυνατούν να πληρώσουν όσα το κράτος αυθαίρετα απαιτεί από αυτούς, με την συλλογιστική των κεφαλικών φόρων.

Από την άλλη 3 εκατομμύρια φορολογούμενοι και ασφαλισμένοι δεν έχουν να πληρώσουν αυτά που τους ζητάνε. Με βάση τις ψεύτικες υπέρογκες αντικειμενικές, μια μεγάλη ληστεία εναντίον αυτών είναι σε εξέλιξη.

Ταυτόχρονα υπερβολικές ληξιπρόθεσμες “οφειλές” έχουν ήδη βεβαιωθεί με τη στρογγυλή σφραγίδα του κράτους. Ολόκληρα 63 δισεκατομμύρια ευρώ.

Το σύνολο των “καθυστερημένων οφειλών” των Ελλήνων πολιτών προς το κράτος αυξήθηκε, μόνο τον τελευταίο χρόνο, πάνω από 13 δισεκατομμύρια ευρώ, δηλαδή όσο το χαράτσι της ΔΕΗ για 5 χρόνια. Χιλιάδες κατασχετήρια φεύγουν κάθε ημέρα.

Έχουν κατάσχει δεκάδες χιλιάδες τραπεζικούς λογαριασμούς και σπίτια, και συνεχίζουν.

Περάσαν νόμους που αν χρωστάς 10 και το σπίτι σου κάνει 50, μπορούν να στο πάρουν και να το βγάλουν στο σφυρί για το 1/3 της αντικειμενικής του, ή και λιγότερα, όταν σε φορολόγησαν σε ολόκληρη την πλασματική υπέρογκη πλέον αντικειμενική αξία του 2007!

Όμως σπεύδουν να αμνηστεύσουν τις ατασθαλίες των δημάρχων και παρατρεχάμενων στους ΟΤΑ.

Αμνηστεύουν τις έν εξελίξει έρευνες των εισαγγελέων στις μίζες των εξοπλιστικών.

Αμνηστεύουν τις διοικήσεις των ναυπηγείων Σκαραμαγκά.

Και φυσικά αμνηστεύουν τα μαζικά εγκλήματα της διοίκησής του ΟΑΕΕ κατά των ασφαλισμένων του.

Γιατί τόση βιασύνη, και γιατί τώρα;

Τη Ζήμενς βέβαια την αμνήστευσαν εγκαίρως, πολύ πριν ασχοληθεί η δικαιοσύνη σοβαρά μαζί της. Επίσης αμνήστευσαν τις διοικήσεις τραπεζών που έδωσαν τις καταθέσεις των πολιτών δανεικά και αγύριστα στα κόμματα, ενώ μονομερώς διέγραψαν τις οφειλές από τόκους, και μείωσαν σε 2% το επιτόκιο των 275 εκατομμυρίων που χρωστάνε ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, τα οποία κατά τον Όλι Ρέν δεν εξυπηρετούνται εδώ και ένα χρόνο τουλάχιστον. Την ίδια στιγμή που ψήφισαν ώστε το κράτος χρεώνει ως και 30% τόκο-πρόστιμα τους πολίτες σε ένα μόνο χρόνο και μια μέρα.

Τι συμβαίνει άραγε τώρα για να χρειάζεται να δοθεί ασυλία σε χιλιάδες δήμαρχους που οι πολίτες έχουν υπόνοιες (ή αποδείξεις) πως πιθανόν έχουν λεηλατήσει τα δημόσια ταμεία; Με τις κρατικές προμήθειες για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004;

Όταν δίνει το κράτος ασυλία σε χιλιάδες ανθρώπους του αναδρομικά, προφανώς κρίνει πως την χρειάζονται, άρα κρίνει (ή γνωρίζει) ότι έχουν πράξει αξιόποινες πράξεις. Η αμνηστία δεν έχει έννοια ούτε χρηστικότητα αν όλα ήταν καμωμένα νόμιμα. Εφόσον αφορά δημόσιους λειτουργούς, τα εγκλήματα που αμνηστεύονται είναι εγκλήματα κατά της κοινωνίας και του Λαού.

Με άλλα λόγια οι εκλεγμένοι από το Λαό εκπρόσωποί του ενεργούν με τροπο που προστατεύει εκείνους που τον έβλαψαν, και σκλαβοποιεί το Λαό. Ποιος πολίτης έδωσε τέτοια εντολή με την ψήφο του; Και πώς την παίρνει πίσω;

Τη ίδια στιγμή που η κοινοβουλευτική πλειοψηφία δίνει ασυλία σε καταχραστές δημοσίου χρήματος, και καταργεί μια παράγραφο του άρθρου 263 του Ποινικού Κώδικα νομιμοποιώντας αναδρομικά το χρηματισμό δημοσίων υπαλλήλων, έχει ψηφίσει νόμους που ποινικοποιούν την οφειλή προς το κράτος (όχι κλοπή, αυτή έχει ασυλία) πάνω από 5.000 ευρώ, και μάλιστα με διαρκές αυτόφωρο! Χειρότερα από ότι στους δολοφόνους!

Ψήφισαν νόμους που επιτρέπουν την κατάσχεση τραπεζικών λογαριασμών και πρώτης κατοικίας των πολιτών για οφειλές πάνω από 500 ευρώ. Και έκαναν με την τρόικα συμφωνίες για να βγάζουν στο σφυρί τα κατασχεμένα σπίτια κάτω από το 1/3 της αντικειμενικής αξίας τους, χωρίς καν να δίνουν τα ρέστα στους, άστεγους πλέον, χρεοκοπημένους πολίτες που αφήνουν πίσω τους.

Αυτά, ενώ φαίνονται να χαρίζουν στον εαυτό τους 0,275 δις ευρώ από τα χρήματα της ανακεφαλαιοποίησης που πληρώνει ο φορολογούμενος, απαγορεύοντας με νόμο (πάλι) στις τράπεζες να πληρωθούν μέρος των οφειλών τους από τα χρήματα των κρατικών επιχορηγήσεων προς τα κόμματα αυτά, καθιστώντας τις επιχορηγήσεις ακατάσχετες.

Όταν ένας νομοθέτης είναι τόσο στυγερός και σκληρός απέναντι στον πολίτη, δικαιούται άραγε να είναι τόσο ανεκτικός στη μίζα, στο φακελάκι, στην εθνική μειοδοσία;

Αυτό αντίκειται στη βασική αρχή της Ισονομίας που είναι ο ακρογωνιαίος λίθος της Δημοκρατίας.

Δεν μοιάζει σαν κάποιοι να σκεπάζουν τα ίχνη του εγκλήματος φεύγοντας, και να κρύβουν τα κλοπιμαία με τρόπο που να μη μπορεί να τα ψάξει η δικαιοσύνη;

Οι εκλεγμένοι βουλευτές μας, ψηφίζουν νομούς που αποποινικοποιούν την κλοπή από τους εκλεκτούς κομματικούς συντρόφους τους, και ποινικοποιούν το επιχειρείν, την ιδιωτική περιουσία, την ανέχεια και προάγουν την εξαθλίωση του Λαού;

Πως είναι δυνατόν μια χούφτα από λίγους ανθρώπους να ρίχνουν μια χώρα τόσο χαμηλά;

Ο Μπαστιά, επίκαιρος όσο ποτέ μετά από 150 χρόνια λέγει "Ο νόμος όταν αμνηστεύει κρατικό έγκλημα πρέπει να ανατραπεί από το Λαό." [από τον τοίχο ενός φίλου]

Και αν η συνταγματικότητα των νομών κρίνεται από το Συμβούλιο της Επικράτειας, πώς αυτό δεν έχει ακόμη ακυρώσει αυτούς τους νομούς ως αντίθετους στην Ισονομία που επιβάλλει το Σύνταγμα;

Κάτι σάπιο μυρίζει στο βασίλειο της Δανιμαρκίας του Νότου...

Το μυρίζει κανείς;

courdisto portocali