Κομοτηνή: Υπομονή και συγχώρεση διδάσκει η ζωή

Κάθεται μόνη της στο παγκάκι της πλατείας και παίρνει μερικές απαραίτητες ανάσες πριν συνεχίσει το δρόμο της επιστροφής για το σπίτι. Η Δέσποινα Πασακαλίδου, μια γιαγιά 79 ετών σπεύδει σε κάθε της κουβέντα να ευχαριστήσει το Θεό για τα χρόνια που πέρασαν, παρά τις δυσκολίες που συνάντησε στη ζωή της, αλλά και για το γεγονός ότι μπορεί, παρά τα χρόνια της να στέκεται γερή στα πόδια της. «Έμεινα μοναχή, τα παιδιά λείπουν στις δουλειές τους, αλλά δόξα το Θεό καλά είμαι » δηλώνει ευχαριστώντας τον Κύριο. Τα προβλήματα στην ηλικία της ποτέ δεν λείπουν, αλλά το γέλιο δεν σβήνει από τα χείλη της.

«Πενήντα

χρόνια έζησα με τον άντρα μου. Ήμουν κορίτσι στο χωριό μου, όταν με ζήτησε και με πήρε. Είχα χάσει τον πατέρα μου και η ζωή για μας, για τη μάνα και τον αδερφό μου ήταν δύσκολη. Δόξα το Θεό, στα δικά του χέρια πέρασα καλά.» Δεν έλειπαν τα προβλήματα ή οι διαφωνίες; την ρωτάμε «Σαν αντρόγυνο όλα τα είχαμε, ωστόσο, κοιτούσαμε την οικογένεια κι όλα τα δυσάρεστα τα αφήναμε πίσω» δηλώνει η κα Πασακαλίδου σημειώνοντας πως το σημαντικό για να αντέξει μια σχέση τόσα πολλά χρόνια δεν είναι παρά η υπομονή, το κουράγιο και η συγχώρεση. «Να συγχωρούμε. Είναι πολύ σημαντικό να συγχωρούμε στη ζωή μας » επαναλαμβάνει ξανά η γλυκύτατη γυναίκα γνωρίζοντας καλά από εμπόδια και προσπάθειες στη ζωή της.

Τον πατέρα της τον έχασε στον Πόλεμο. Εκείνη εννέα ετών τότε, θυμάται και δεν θυμάται καλά την μορφή του. «Πονεμένη χήρα η μάνα μου, κάναμε ό,τι έλεγε ο μεγάλος μου ο αδερφός, πέντε χρόνια μεγαλύτερος από εμένα, παιδί κι εκείνος και μαζί προσπαθούσαμε για το καλύτερο» δηλώνει η κα Πασακαλίδου γυρίζοντας το χρόνο πίσω. «Μπορούσα δεν μπορούσα βοηθούσα κι εγώ» λέει σκεφτόμενη τα παιδικά της χρόνια «και για τα χρόνια που έχετε μπροστά σας;» τη ρωτάμε ξανά «Δοξάζω το Θεό. Στα χρόνια που έφτασα τι θέλω άλλο;» αναρωτιέται και παίρνει το δρόμο της επιστροφής για το σπίτι.
Φώτο:Αρχείο ΕΡΤ