Κομοτηνή: Να επιστρέψουν στις αλάνες τα παιδιά και να αφήσουν το Internet

120 Νηπιαγωγοί και 45 νηπιαγωγεία στη Ροδόπη φροντίζουν για την καθοδήγηση των νηπίων και των προνηπίων του Νομού. Έργο δύσκολο ιδιαίτερα σε μια εποχή, όπως η σημερινή, που τα παιδιά αυτής της ηλικίας μοιάζουν «απροσάρμοστα»…

«Οι νηπιαγωγοί της Ροδόπης δουλεύουν με πολύ δημιουργικότητα, φαντασία, είναι πολύ καλές στη δουλειά τους» τονίζει η κα Χριστίνα Βαρσαμάκη, σχολική σύμβουλός των νηπιαγωγών της Ροδόπης και προσθέτει « και προπαντός καλοί άνθρωποι, αγαπούν τα παιδιά». Σύμφωνα με την κα Βαρσαμάκη, αυτό που προέχει είναι η ασφάλεια των παιδιών. «Μας ενδιαφέρει να μην πάθουν τίποτα. Να

φεύγουν αρτιμελή κάθε μέρα. Παράλληλα, να αναπτύσσονται οι κοινωνικές τους δεξιότητες, να αποκτήσουν αυτοέλεγχο κι αυτορύθμιση, έτσι ώστε να μπορούν να διαχειρίζονται και το θυμό τους και τη σκέψη τους. Είναι το πρώτο βήμα για να περάσουν στην εν συναίσθηση να μπουν δηλαδή στα παπούτσια του άλλου, να καταλάβουν τι συμβαίνει στον άλλον, να τον συναισθανθούν, να τον βοηθήσουν ή να τον παρηγορήσουν , ανάλογα με το κοινωνικό και συναισθηματικό επίπεδο του κάθε παιδιού.»

Η αλλαγή της συμπεριφοράς των παιδιών ξεκίνησε πολύ πιο πριν από τα χρόνια της κρίσης. Ξεκίνησε από την εισαγωγή των Υπολογιστών στα σχολεία και στο σπίτι υποστηρίζει η σχολική σύμβουλος της Ροδόπης και σημειώνει πως «Αυτή ήταν η θεμελιώδης διαφορά με το παρελθόν. Ενώ τα σχολεία είχαν την μετάδοση της γνώσης, η μετάδοση της γνώσης τώρα γίνεται μέσω internet με το πάτημα ενός κουμπιού, οπότε άλλαξε ο σκοπός του σχολείου. Τώρα είναι αυτό που γινόταν στην γειτονιά. Ενώ παλιότερα αποκτούσαν κοινωνικές δεξιότητες στην αλάνα και στη γειτονιά παίζοντας με τους συνομηλίκους τους, τώρα δεν συμβαίνει αυτό, έρχονται τα παιδιά στο σχολείο χωρίς κοινωνικές δεξιότητες , δεν δοκιμάστηκαν πουθενά, μόνο με τους ενήλικες που ήταν γι αυτούς το «παιδάκι μου», οπότε αντιμετωπίζουν πολύ μεγάλο πρόβλημα». Όπως χαρακτηριστικά τονίζει η κα Βαρσαμάκη έρχονται τα παιδιά «τελείως απροσάρμοστα. Δεν έχουν επαφές. Είναι κλεισμένα στα διαμερίσματα και η μόνη τους επαφή είναι με τον Υπολογιστή. Είναι virtual reality αυτό που ζουν.»

Όσον αφορά στις προτάσεις που εκείνη έχει να καταθέσει; Προτείνει κάτι γνώριμο στους παλιότερους «Να κάνουν τα παιχνίδια που παίζαμε εμείς στις γειτονιές. Τα απαξιώνουμε ενώ είναι τόσο σημαντικά. Όσο λιγότερη τηλεόραση και video και internet, τόσο καλύτερα. Επίσης, να γίνεται μέσα στο σχολείο και η ανάπτυξη ομάδων με αποτέλεσμα να γίνουν όλοι φίλοι.»

Τέλος, σπεύδει να συμβουλέψει τους γονείς κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού «να αφήσουν τα παιδιά ήσυχα. Από το να μαθαίνουν το «α» και το «β». Πώς να μάθουν και πώς να διαβάζουν είναι μια μηχανιστική ικανότητα. Σε ένα μήνα μαθαίνουν τα παιδιά να γράφουν και να διαβάζουν. Και να ασχοληθούν με τα παιδιά τους ουσιαστικά, αναθέτοντάς τους υπευθυνότητες, να καθαρίζουν το δωμάτιο τους, να στρώνουν το κρεβάτι τους, να κάνουν δουλειές, να συμμετέχουν, να κάνουν βόλτες, να συζητούν, να ακούν τα παιδιά τους κι όχι μόνο να μιλούν. Να κλείσουν το στόμα τους με φερμουάρ και να ανοίξουν τα αυτιά τους για να αφουγκραστούν τις ανάγκες των παιδιών τους και μ’ αυτό τον τρόπο να τα γνωρίσουν.»
Φώτο: Χριστίνα Βαρσαμάκη, στιγμιότυπα από ενημέρωση των νηπιαγωγών της Ροδόπης Φωτογράφος: Μαρία Νικολάου