Βέτο Κουβέλη στην ισοπέδωση των εργασιακών σχέσεων

Ο Φώτης Κουβέλης διαμηνύει πως δεν πρόκειται να συναινέσει στη διάλυση των εργασιακών σχέσεων, όπως απαιτεί η τρόικα, πράγμα το οποίο παρακτικά σημαίνει ότι οι ανατροπές αυτές δεν πρόκειται να περάσουν απ’ τη Βουλή -εκτός κι αν υπάρξουν ουσιαστικές αλλαγές.
Για παράδειγμα

η κατάργηση των τριετιών στους μισθούς αποτελεί αιτία πολέμου -κι ας λέει ο Τόμσεν ότι έχουν καταργηθεί με το Μνημόνιο που υπέγραψε η κυβέρνηση Παπαδήμου. Η αλήθεια είναι ότι η συμφωνία έκανε λόγο για πάγωμα (όχι κατάργηση) μέχρις ότου η ανεργία πέσει στο 10%.
Επίσης, η ΔΗΜΑΡ δε συμφωνεί στο τσεκούρωμα των αποζημιώσεων λόγω απόλυσης. Έχοντας κατά νου ότι οι συγχωνεύσεις των τραπεζών θα φέρουν μοιραία πολλές απολύσεις, δεν θέλουν με κανένα τρόπο να τις διευκολύνουν.

Σημειώστε ότι οι διαρροές απ’ το υπουργείο Εργασίας μιλούν για περικοπή στο μισό των αποζημιώσεων που αφορούν απολύσεις εργαζομένων με μισθούς πάνω από τρεις χιλιάδες ευρώ. Η τρόικα, όμως, θέλει να ισχύσει το τσεκούρι και για μικρότερους μισθούς.

Ο εκπρόσωπος της ΔΗΜΑΡ Ανδρέας Παπαδόπουλος ήταν ξεκάθαρος μιλώντας στον ΒΗΜΑ FM (στον Βασίλη Αδαμόπουλο και τον Σωτήρη Ξενάκη).
Διαβάστε τι είπε:

«Δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε στις αλλαγές που σχετίζονται με τις εργασιακές σχέσεις. Η εικόνα που έχουμε είναι ότι ο κ. Βρούτσης, με βάση τις κατευθύνσεις που πήρε από τους πολιτικούς αρχηγούς,  θα μεταφέρει ότι αυτά δεν μπορεί να γίνουν δεκτά από την ελληνική κυβέρνηση.
Αν η τρόικα είναι τόσο δύσκαμπτη, δεν υπάρχει άλλος δρόμος πέρα από την πολιτική συμφωνία στο υψηλότερο δυνατό επίπεδο, όπως είναι η Σύνοδος Κορυφής.
Δεν υπάρχει καμία πιθανότητα να στηρίξουμε αυτές τις αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις, διότι δεν έχουν οικονομικό όφελος και σε καμία περίπτωση δεν σημαίνουν διαρθρωτικές αλλαγές.
Πρέπει να γίνουν αλλαγές, αλλιώς δεν θα περάσουν αυτά τα μέτρα. Εμείς δεν έχουμε τη διάθεση να ρίξουμε την κυβέρνηση, αλλά ταυτόχρονα δεν θέλουμε  να διαλύσουμε την ελληνική κοινωνία. Αυτές οι αλλαγές δεν θα προσφέρουν τίποτα. Επιπλέον, είναι αυτονόητο δικαίωμα της χώρας να ρυθμίζει εκείνη τις εργασιακές της σχέσεις».