Τσίπρας: Προσβλέπουμε στην περαιτέρω ενίσχυση της ελληνοτουρκικής συνεργασίας

Μηνύματα με πολλαπλούς αποδέκτες για το προσφυγικό-μεταναστευτικό, έστειλε ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, στη διάρκεια ομιλίας του σε Στρογγυλή Τράπεζα στο πλαίσιο της Παγκόσμιας Ανθρωπιστικής Συνόδου του ΟΗΕ, στην Κωνσταντινούπολη.

Ασκώντας κριτική σε ορισμένα ευρωπαϊκά κράτη, τόνισε ότι «δυστυχώς, η πρόοδος της μετεγκατάστασης είναι

εξαιρετικά φτωχή, ακόμα και προς ευρωπαϊκές χώρες, οι οποίες δεν έχουν επωμισθεί κανένα βάρος προσφυγικών ροών».

Επισήμανε επίσης ότι «από την περασμένη χρονιά, λιγότεροι από χίλιοι άνθρωποι έχουν μετεγκατασταθεί από την Ελλάδα σε άλλα ευρωπαϊκά κράτη -παρά τις δεσμεύσεις για δεκάδες χιλιάδες- ενώ δεν έχει δημιουργηθεί ακόμη ένας σταθερός μηχανισμός επανεγκατάστασης προσφύγων από την Τουρκία προς αυτά τα κράτη».

Ο Αλ. Τσίπρας σημείωσε επιπλέον ως ζωτικής σημασίας από την άποψη αυτή, την προώθηση των συμφωνιών επανεισδοχής με τις χώρες διέλευσης και προέλευσης, «που θα συνεισφέρουν αποτελεσματικά στην αποθάρρυνση της παράνομης μετανάστευσης, ενώ, παράλληλα, θα διασφαλίζουν όλα τα δικαιώματα στην παροχή ασύλου».

Σε αυτό το πλαίσιο, ο πρωθυπουργός είπε ότι «η ελληνοτουρκική συνεργασία στη βάση της Συμφωνίας ΕΕ-Τουρκίας είναι πολύ καλή και προσβλέπουμε στην περαιτέρω ενίσχυσή της».

Ο πρωθυπουργός επισήμανε ότι οι αναγκαστικές εκτοπίσεις άγγιξαν νέο ιστορικό ρεκόρ το 2016 και ότι ο πόλεμος στη Συρία και το Ιράκ, όπως και η πολιτική κατάσταση στο Αφγανιστάν, είχαν σημαντική συνεισφορά σε αυτήν την τάση. Επισήμανε ότι το μεγάλο βάρος έπεσε στις χώρες που γειτονεύουν με την Συρία: τον Λίβανο, την Ιορδανία και την Τουρκία, «χώρες οι οποίες αξίζουν τον έπαινο και την αλληλεγγύη μας για το γεγονός ότι αντιμετωπίζουν την πρόκληση της φιλοξενίας εκατομμυρίων ανθρώπων, που βρίσκονται σε ανάγκη».

Ο Αλέξης Τσίπρας τόνισε ότι «για πρώτη φορά, ωστόσο, αυτές οι ροές ασκούν τεράστιες πιέσεις στην ίδια την Ευρώπη» και πως σε αυτό το πλαίσιο, η πρόκληση του μεταναστευτικού παίρνει για πρώτη φορά τέτοια έκταση, «όχι μόνο ως περιφερειακό και παγκόσμιο ζήτημα, αλλά και ως ευρωπαϊκό, υπογραμμίζοντας τις ευθύνες της Ευρώπης».